ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ
Μουσικές συναυλίες γνωστών καλλιτεχνών αλλά και τοπικών συγκροτημάτων
Μουσικές συναυλίες γνωστών καλλιτεχνών αλλά και τοπικών συγκροτημάτων
ΕΝ ΩΔΑΙΣ ΜΕΓΑΛΥΝΟΜΕΝ
Ύμνοι Μεγάλης Εβδομάδας 2022
(20.04.2022)
Ύμνοι Μεγάλης Εβδομάδας 2022
(20.04.2022)
Κατάνυξη. Μια λέξη που έρχεται στα χείλη μας συχνά την περίοδο της Πεντηκοστής και κυρίως την Μεγάλη Εβδομάδα. Μια πνευματική κατάσταση που βιώνει ο καθένας μας ξεχωριστά, ατομικά και εντελώς προσωπικά. Μια ενσυναίσθηση του εαυτού μας, μια διάθεση προς μετάνοια και μεταμέλεια με την καρδιά λουσμένη στο Φως της θείας Χάριτος, συγκινημένη, αναζωογονημένη, καθαρή.
Σε μια τέτοια πνευματική κατάσταση, μας οδηγούν με τις μελωδικές φωνές τους, οι οκτώ εξαίσιοι ψάλτες της μικρού μήκους τηλεταινίας μας με τίτλο «Εν Ωδαίς Μεγαλύνομεν / Ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας». Μια συνοπτική μουσική εξέλιξη της πορείας του Ιησού Χριστού προς τη Σταύρωση και εν τέλει την Ανάσταση, σταχυολογημένη από την ιερή, μελοποιημένη ποίηση της Εκκλησίας μας. Μέσα από μια πλειάδα υπέροχων ύμνων και τροπαρίων αφιερωμένα στο Θείο Πάθος, οι οκτώ ψάλτες αποδίδουν οντολογικά, με ψυχική συντριβή και σπάνια μελωδικότητα, μερικούς από τους ομορφότερους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας.
Ένα υμνολογικό οδοιπορικό, μέσα στην καρδιά του πιο ιστορικού ναού της Αίγινας: τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Διονυσίου Αιγίνης, τη γνωστή μας Μητρόπολη, όπου ο χορός των ψαλτών, υπό τη διεύθυνση και τον συντονισμό του κ.Μηνά Μακαρατζή, προσεγγίζει τα γεγονότα της Αγίας Εβδομάδας μέσα από τις ακολουθίες των ημερών. Αυτά τα σπάνια ποιητικά κληροδοτήματα ενδεδυμένα με την ψυχωφελή βυζαντινή μουσική, «τα τραγούδια του Θεού» όπως τα είχε ονομάσει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, μας προδιαθέτουν οντολογικά, με τον προσευχητικό τους χαρακτήρα να βιώσουμε το μυστήριο του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Ιησού, με μετάνοια και μεταμέλεια.
Ας αφεθούμε λοιπόν στις θείες ψαλμωδίες του Χορού της Αίγινας, και ας προετοιμαστούμε να βιώσουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε την εκούσια θυσία του Θεανθρώπου και τη θριαμβευτική του Ανάσταση. Γιατί Ανάσταση σημαίνει δικαιοσύνη για όλους τους εσταυρωμένους τούτης της γης.
-
Ψάλλουν: Ηλίας Γαλάνης, Παναγιώτης Κλήμης, Γιώργος Κουλουβάκος, Μανώλης Μακαρατζής, Μηνάς Μακαρατζής, π.Κωνσταντίνος Μπαρμπέρης, Διονύσης Χαλδαίος, Παναγιώτης Χελιώτης
Διδασκαλία / Συντονισμός / Επιλογές τροπαρίων: Μηνάς Μακαρατζής
Σύλληψη / Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ / Φωτογραφία: Ανέστης Κορνέζος
Digital management / Supervision: Ειρήνη Κουνάδη
Ευχαριστούμε τον πρωτοπρεσβύτερο Εμμανουήλ Γιαννούλη, για τη φιλοξενία των γυρισμάτων στον Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου & Αγ.Διονυσίου Αιγίνης.
Σε μια τέτοια πνευματική κατάσταση, μας οδηγούν με τις μελωδικές φωνές τους, οι οκτώ εξαίσιοι ψάλτες της μικρού μήκους τηλεταινίας μας με τίτλο «Εν Ωδαίς Μεγαλύνομεν / Ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας». Μια συνοπτική μουσική εξέλιξη της πορείας του Ιησού Χριστού προς τη Σταύρωση και εν τέλει την Ανάσταση, σταχυολογημένη από την ιερή, μελοποιημένη ποίηση της Εκκλησίας μας. Μέσα από μια πλειάδα υπέροχων ύμνων και τροπαρίων αφιερωμένα στο Θείο Πάθος, οι οκτώ ψάλτες αποδίδουν οντολογικά, με ψυχική συντριβή και σπάνια μελωδικότητα, μερικούς από τους ομορφότερους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας.
Ένα υμνολογικό οδοιπορικό, μέσα στην καρδιά του πιο ιστορικού ναού της Αίγινας: τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Διονυσίου Αιγίνης, τη γνωστή μας Μητρόπολη, όπου ο χορός των ψαλτών, υπό τη διεύθυνση και τον συντονισμό του κ.Μηνά Μακαρατζή, προσεγγίζει τα γεγονότα της Αγίας Εβδομάδας μέσα από τις ακολουθίες των ημερών. Αυτά τα σπάνια ποιητικά κληροδοτήματα ενδεδυμένα με την ψυχωφελή βυζαντινή μουσική, «τα τραγούδια του Θεού» όπως τα είχε ονομάσει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, μας προδιαθέτουν οντολογικά, με τον προσευχητικό τους χαρακτήρα να βιώσουμε το μυστήριο του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Ιησού, με μετάνοια και μεταμέλεια.
Ας αφεθούμε λοιπόν στις θείες ψαλμωδίες του Χορού της Αίγινας, και ας προετοιμαστούμε να βιώσουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε την εκούσια θυσία του Θεανθρώπου και τη θριαμβευτική του Ανάσταση. Γιατί Ανάσταση σημαίνει δικαιοσύνη για όλους τους εσταυρωμένους τούτης της γης.
-
Ψάλλουν: Ηλίας Γαλάνης, Παναγιώτης Κλήμης, Γιώργος Κουλουβάκος, Μανώλης Μακαρατζής, Μηνάς Μακαρατζής, π.Κωνσταντίνος Μπαρμπέρης, Διονύσης Χαλδαίος, Παναγιώτης Χελιώτης
Διδασκαλία / Συντονισμός / Επιλογές τροπαρίων: Μηνάς Μακαρατζής
Σύλληψη / Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ / Φωτογραφία: Ανέστης Κορνέζος
Digital management / Supervision: Ειρήνη Κουνάδη
Ευχαριστούμε τον πρωτοπρεσβύτερο Εμμανουήλ Γιαννούλη, για τη φιλοξενία των γυρισμάτων στον Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου & Αγ.Διονυσίου Αιγίνης.
ONLINE ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ
με τον π.Ελευθέριο Κουμασίδη
(22.12.2021)
με τον π.Ελευθέριο Κουμασίδη
(22.12.2021)
Όταν αναφερόμαστε στο νόημα των Χριστουγέννων, σίγουρα δεν εννοούμε μόνο τα πολύχρωμα λαμπιόνια που φωτίζουν μαγικά τη νύχτα, τα πλούσια εορταστικά μενού ή την καρικατούρα του Santa Claus που ποζάρει ως κουμπαράς των ακόρεστων παιδικών επιθυμιών. Ασφαλώς και η εμπορευματοποιημένη διάσταση των Χριστουγέννων είναι πιο δελεαστική, κυρίως γιατί δεν απαιτεί να δούμε το πιο ανασφαλές και γυμνό κομμάτι μας, αυτό της καρδιάς μας. Κάθε φορά όμως που καταφεύγουμε στην ύλη για να αποφύγουμε τις πνευματικές μας υποχρεώσεις, θα συνεχίσουμε να αγνοούμε το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων όσα λαμπερά δέντρα και λαχταριστά γλυκά κι αν ποστάρουμε στα social.
Τα Χριστούγεννα είναι αφιερωμένα στον Άνθρωπο, την εύθραυστη ανθρώπινη φύση που γιγαντώθηκε γιατί μπόρεσε να χωρέσει σε μια μικρή φάτνη, που άναψε ξανά το Φως της ελπίδας μέσα στο σκοτάδι του ουρανού της Βηθλεέμ, που αξιώθηκε την ενσάρκωση του σωτήρα Χριστού. Και το κυριότερο ίσως όχημα, για να προσεγγίσουμε αυτό το πνευματικό νόημα, δεν είναι άλλο από την Μουσική. Η πίστη και η μουσική πορεύονται τον ίδιο ασκητικό δρόμο. Και τα δύο υπερβαίνουν τον Άνθρωπο και κατανοούνται μονάχα όταν ελευθερωθούμε από αδυναμίες και πάθη.
Σε αυτόν τον πνευματικό δρόμο, θα μας συνοδέψει ο ταλαντούχος και χαρισματικός π.Ελευθέριος Κουμασίδης, εφημέριος του Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Αγκιστρίου και διπλωματούχος πιανίστας, με ένα εορταστικό online κονσέρτο, αφιερωμένο στο πραγματικό νόημα των εορτών: να ανάψουμε στην ψυχή μας τη φλόγα της αιώνιας αγάπης.
Ακούστηκαν τα κομμάτια
Prelude, οp.10 (Melanie Bonis)
Concerto Pour Une Voix (Saint Preux)
Gai Printemps (Melanie Bonis)
Eglogue (Melanie Bonis)
Barcarolle nο.1 in A minor, op.26 (Gabriel Faure)
Les Sylvains, op.60 (Cecile L.S.Chaminade)
Greensleeves (English Folk Song)
Υπό την καθοδήγηση της κ.Χριστίνας Μύστακα / Δέλλιου του Απολλώνιου Ωδείου.
Σύλληψη / Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Digital Management / Supervision: Ειρήνη Κουνάδη
#aegina_christmas_stories
Τα Χριστούγεννα είναι αφιερωμένα στον Άνθρωπο, την εύθραυστη ανθρώπινη φύση που γιγαντώθηκε γιατί μπόρεσε να χωρέσει σε μια μικρή φάτνη, που άναψε ξανά το Φως της ελπίδας μέσα στο σκοτάδι του ουρανού της Βηθλεέμ, που αξιώθηκε την ενσάρκωση του σωτήρα Χριστού. Και το κυριότερο ίσως όχημα, για να προσεγγίσουμε αυτό το πνευματικό νόημα, δεν είναι άλλο από την Μουσική. Η πίστη και η μουσική πορεύονται τον ίδιο ασκητικό δρόμο. Και τα δύο υπερβαίνουν τον Άνθρωπο και κατανοούνται μονάχα όταν ελευθερωθούμε από αδυναμίες και πάθη.
Σε αυτόν τον πνευματικό δρόμο, θα μας συνοδέψει ο ταλαντούχος και χαρισματικός π.Ελευθέριος Κουμασίδης, εφημέριος του Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Αγκιστρίου και διπλωματούχος πιανίστας, με ένα εορταστικό online κονσέρτο, αφιερωμένο στο πραγματικό νόημα των εορτών: να ανάψουμε στην ψυχή μας τη φλόγα της αιώνιας αγάπης.
Ακούστηκαν τα κομμάτια
Prelude, οp.10 (Melanie Bonis)
Concerto Pour Une Voix (Saint Preux)
Gai Printemps (Melanie Bonis)
Eglogue (Melanie Bonis)
Barcarolle nο.1 in A minor, op.26 (Gabriel Faure)
Les Sylvains, op.60 (Cecile L.S.Chaminade)
Greensleeves (English Folk Song)
Υπό την καθοδήγηση της κ.Χριστίνας Μύστακα / Δέλλιου του Απολλώνιου Ωδείου.
Σύλληψη / Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Digital Management / Supervision: Ειρήνη Κουνάδη
#aegina_christmas_stories
ΥΜΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
από τον π.Ανδρέα Ντότσικα
(20.12.201)
από τον π.Ανδρέα Ντότσικα
(20.12.201)
Χριστούγεννα 2021.
Σε μια περίοδο όπου τα πάντα ανατρέπονται, η κατήφεια και η απογοήτευση κερδίζει έδαφος και οι ψυχές σκοτεινιάζουν, υπάρχει κάτι που ποτέ δεν σε απογοητεύει. Δεν είναι οι στολισμένες βιτρίνες, οι φορτωμένες γιρλάντες, ούτε τα πλούσια τραπέζια. Είναι το πιο αγνό, το πιο όμορφο, το πιο ανθρώπινο συναίσθημα. Αυτό που έχουμε καταλήξει να ονομάζουμε, Πνεύμα των Χριστουγέννων. Σε όλο τον κόσμο τα Χριστούγεννα εορτάζονται την ίδια ημέρα κι αυτή την ημέρα όλοι οι άνθρωποι θέλουν το ίδιο πράγμα. Η ζωή τους να πλημμυρίσει από χαρά κι αγάπη.
Τα Χριστούγεννα δημιουργούν ένα σκηνικό ασύγκριτης θαλπωρής. Από σήμερα, ξεκινάμε τη νέα μας διαδικτυακή σειρά, Aegina Christmas Stories, ένα project αφιερωμένο στο πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων, την Αγάπη. Στην πρεμιέρα του φιλοξενεί τον χαρισματικό εφημέριο της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Αίγινας, π.Ανδρέα Ντότσικα, ο οποίος με την πράα, πεντακάθαρη και γλυκιά φωνή του, ερμηνεύει μερικούς από τους ομορφότερους Χριστουγεννιάτικους ψαλμούς.
Ας ζεστάνουμε την ψυχή μας, με πράγματα απλά, ανεπιτήδευτα, όπως τα ζώα που ζέσταναν το Νεογέννητο. Ας ντύσουμε με Αγάπη, αγνή και άδολη, ό,τι μας περιβάλλει, σταματώντας τις ανώφελες προσδοκίες, τις άσκοπες δικαιολογίες, τα καμώματα του εγωιστικού νου, ανοίγοντας μια τεράστια αγκαλιά που θα χωρέσει τον κόσμο ολάκερο.
Ας γίνουμε πάλι παιδιά, κι ας πιστέψουμε στα Θαύματα που ο καθένας μας μπορεί να δημιουργήσει. Και τότε η λάμψη τους, θα φωτίσει τον Κόσμο όλο.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα…… τώρα είναι η ευκαιρία μας!!!
Σύλληψη / Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Digital Management / Supervision: Ειρήνη Κουνάδη
#aegina_christmas_stories
Σε μια περίοδο όπου τα πάντα ανατρέπονται, η κατήφεια και η απογοήτευση κερδίζει έδαφος και οι ψυχές σκοτεινιάζουν, υπάρχει κάτι που ποτέ δεν σε απογοητεύει. Δεν είναι οι στολισμένες βιτρίνες, οι φορτωμένες γιρλάντες, ούτε τα πλούσια τραπέζια. Είναι το πιο αγνό, το πιο όμορφο, το πιο ανθρώπινο συναίσθημα. Αυτό που έχουμε καταλήξει να ονομάζουμε, Πνεύμα των Χριστουγέννων. Σε όλο τον κόσμο τα Χριστούγεννα εορτάζονται την ίδια ημέρα κι αυτή την ημέρα όλοι οι άνθρωποι θέλουν το ίδιο πράγμα. Η ζωή τους να πλημμυρίσει από χαρά κι αγάπη.
Τα Χριστούγεννα δημιουργούν ένα σκηνικό ασύγκριτης θαλπωρής. Από σήμερα, ξεκινάμε τη νέα μας διαδικτυακή σειρά, Aegina Christmas Stories, ένα project αφιερωμένο στο πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων, την Αγάπη. Στην πρεμιέρα του φιλοξενεί τον χαρισματικό εφημέριο της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου Αίγινας, π.Ανδρέα Ντότσικα, ο οποίος με την πράα, πεντακάθαρη και γλυκιά φωνή του, ερμηνεύει μερικούς από τους ομορφότερους Χριστουγεννιάτικους ψαλμούς.
Ας ζεστάνουμε την ψυχή μας, με πράγματα απλά, ανεπιτήδευτα, όπως τα ζώα που ζέσταναν το Νεογέννητο. Ας ντύσουμε με Αγάπη, αγνή και άδολη, ό,τι μας περιβάλλει, σταματώντας τις ανώφελες προσδοκίες, τις άσκοπες δικαιολογίες, τα καμώματα του εγωιστικού νου, ανοίγοντας μια τεράστια αγκαλιά που θα χωρέσει τον κόσμο ολάκερο.
Ας γίνουμε πάλι παιδιά, κι ας πιστέψουμε στα Θαύματα που ο καθένας μας μπορεί να δημιουργήσει. Και τότε η λάμψη τους, θα φωτίσει τον Κόσμο όλο.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα…… τώρα είναι η ευκαιρία μας!!!
Σύλληψη / Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Digital Management / Supervision: Ειρήνη Κουνάδη
#aegina_christmas_stories
ΚΩΣΤΗΣ MARAVEYAS LIVE ΣΤΟ FISTIKI FEST
O θεός Διόνυσος και η Δύναμη του Φιστικιού
(18.09.2021)
O θεός Διόνυσος και η Δύναμη του Φιστικιού
(18.09.2021)
Υπάρχει ένα μέρος, μακριά, πολύ μακριά, όπου ο Διόνυσος, ο θεός της ευωχίας και της μέθεξης καταφεύγει για το δικό του, προσωπικό πάρτι. Εκεί, οι νύμφες και οι ιέρειες δεν σερβίρουν νέκταρ ούτε αμβροσία, αλλά προσφέρουν μαγικά φιστίκια. Και όταν οι προσκεκλημένοι θεοί και ημίθεοι απαιτήσουν κέφι και μουσική, τότε Βάκχος ξέρει ποιον θα καλέσει…
Ο Κωστής Μαραβέγιας πρέπει να έπεσε μικρός μέσα στη χύτρα με τον μαγικό ζωμό των Σειληνών. Αποτελεί αυτή τη στιγμή τον προεξάρχοντα μιας μουσικής παρέας, ενός καλλιτεχνικού κύκλου που, εδώ και κάποια χρόνια, αργά αλλά σταθερά περιορίζει την επέλαση της πλαστικοποιημένης δισκογραφίας και της κατευθυνόμενης ψυχαγωγίας. Είναι δικαιωματικά ο πιο αναγνωρίσιμος και συνάμα ο πιο ταλαντούχος από αυτή τη γενιά, ένας απίστευτα επικοινωνιακός performer, ένας πολύπλευρος συνθέτης, ένας ευφυέστατος τραγουδοποιός που έκανε όλους όσους είχαν αγανακτήσει από την μοναρχία της αναμασημένης και επιδεικτικά κενής μουσικής παραγωγής των τελευταίων χρόνων, να χαμογελάσουν με ανακούφιση.
Είναι μια μποέμ version ενός δικού μας Bob Dylan. Από το 2003, όταν έκανε τα πρώτα του βήματα ως «Ραδιοπειρατής» έως ότου ανέβηκε στο «Κατάστρωμα» το 2016, ο Μαραβέγιας δεν έχει ρίξει πουθενά την καλλιτεχνική του άγκυρα έκτοτε. Παρά μόνο επισκέπτεται ρυθμούς, μουσικά είδη και διαφορετικές κουλτούρες για να εμπνευστεί το επόμενο δισκογραφικό διαμαντάκι του. Latin, Swing, Reggae, Folk, Bossa Nova, Νεο-Ρεμπέτικο και καθαρόαιμο Rock, όλα τα είδη της αληθινής μουσικής περνάνε μέσα από το συνθετικό του χωνευτήρι για να προκύψει στο τέλος ένα ατόφιο, πεντακάθαρο «Μαραβεγιακό» αποτέλεσμα. Όσοι από τους ανυποψίαστους τον ανακάλυψαν μέσα από βραδινά shows και τηλεοπτικές εκπομπές, αναρωτιούνται ακόμα ποιος μπορεί να είναι αυτός ο τύπος που απέχει παρασάγγας από το γελοιωδώς τυποποιημένο μοντέλο του Έλληνα παρουσιαστή, που αρθρώνει (επιτέλους) έναν δομημένο και καθαρό λόγο και γιατί δεν τον έχει δει ποτέ στα γνωστά μουσικά κυνοτροφεία που σύχναζε προ καραντίνας.
Στο 12ο Aegina Fistiki Fest o Κωστής, μαζί με μια απίστευτα πολυμορφική και ταλαντούχα μπάντα και με τις ευλογίες του θεού Διονύσου, έστησε από το τίποτα ένα πανηγύρι ήχων, κεφιού, συγκίνησης και ηχητικού οργασμού, που συνέθεσαν το ιδανικό soundtrack ενός Καλοκαιριού που φαίνεται να μας συντροφεύει για αρκετές εβδομάδες ακόμα. Μοιράστηκε μαζί μας όλες του τις μικρές ιστορίες για τον έρωτα και την ομορφιά του ζωής, σκόρπισε ολόγυρά του ηχοχρώματα από Βαλκάνια, Μεσόγειο και Τζαμάικα, δήλωσε περήφανα vegan εδώ και δυο χρόνια (veganism is not a diet, brothers…), ύμνησε το Αιγινήτικο φίστικι, δίδαξε τον ολόδικό του Χορό των Καθήμενων και μας έχρισε με καμάρι και τιμή Φιστικοήρωες με τη Μαγική Δύναμη του Φιστικιού!
Θα μπορούσα για παραγράφους ολόκληρες να γράφω για το φαινόμενο Μαραβέγια. Αυτό το αμάλγαμα του Manu Chao με τον Μανώλη Χιώτη, αυτόν τον Leonard Cohen του Μεγάλου Πανηγυριού, αυτόν τον Joe Dassin χωρίς την κατάθλιψη. Αλλά ίσως τελικά και ο ίδιος δεν θα επιθυμούσε τόσα εγκώμια. Προτιμά απλά να είναι ένας πλακατζής ιεροκήρυκας που στη μουσική του Βίβλο, κρατά το κλειδί για τη σωτηρία της ψυχής μας. Και αυτό το κλειδί δεν μπορεί παρά να είναι αυτό του Σολ.
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νίκος Αγγλούπας (κρουστά, ηλεκτρική κιθάρα, πλήκτρα)
Άγγελος Αγγελίδης (ηλεκτρική κιθάρα)
Τζιμ Σταρίδας (τρομπόνι)
Κρίτων Μπελλώνιας (τύμπανα)
Κωνσταντίνος Μάνος (μπάσο)
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
Ο Κωστής Μαραβέγιας πρέπει να έπεσε μικρός μέσα στη χύτρα με τον μαγικό ζωμό των Σειληνών. Αποτελεί αυτή τη στιγμή τον προεξάρχοντα μιας μουσικής παρέας, ενός καλλιτεχνικού κύκλου που, εδώ και κάποια χρόνια, αργά αλλά σταθερά περιορίζει την επέλαση της πλαστικοποιημένης δισκογραφίας και της κατευθυνόμενης ψυχαγωγίας. Είναι δικαιωματικά ο πιο αναγνωρίσιμος και συνάμα ο πιο ταλαντούχος από αυτή τη γενιά, ένας απίστευτα επικοινωνιακός performer, ένας πολύπλευρος συνθέτης, ένας ευφυέστατος τραγουδοποιός που έκανε όλους όσους είχαν αγανακτήσει από την μοναρχία της αναμασημένης και επιδεικτικά κενής μουσικής παραγωγής των τελευταίων χρόνων, να χαμογελάσουν με ανακούφιση.
Είναι μια μποέμ version ενός δικού μας Bob Dylan. Από το 2003, όταν έκανε τα πρώτα του βήματα ως «Ραδιοπειρατής» έως ότου ανέβηκε στο «Κατάστρωμα» το 2016, ο Μαραβέγιας δεν έχει ρίξει πουθενά την καλλιτεχνική του άγκυρα έκτοτε. Παρά μόνο επισκέπτεται ρυθμούς, μουσικά είδη και διαφορετικές κουλτούρες για να εμπνευστεί το επόμενο δισκογραφικό διαμαντάκι του. Latin, Swing, Reggae, Folk, Bossa Nova, Νεο-Ρεμπέτικο και καθαρόαιμο Rock, όλα τα είδη της αληθινής μουσικής περνάνε μέσα από το συνθετικό του χωνευτήρι για να προκύψει στο τέλος ένα ατόφιο, πεντακάθαρο «Μαραβεγιακό» αποτέλεσμα. Όσοι από τους ανυποψίαστους τον ανακάλυψαν μέσα από βραδινά shows και τηλεοπτικές εκπομπές, αναρωτιούνται ακόμα ποιος μπορεί να είναι αυτός ο τύπος που απέχει παρασάγγας από το γελοιωδώς τυποποιημένο μοντέλο του Έλληνα παρουσιαστή, που αρθρώνει (επιτέλους) έναν δομημένο και καθαρό λόγο και γιατί δεν τον έχει δει ποτέ στα γνωστά μουσικά κυνοτροφεία που σύχναζε προ καραντίνας.
Στο 12ο Aegina Fistiki Fest o Κωστής, μαζί με μια απίστευτα πολυμορφική και ταλαντούχα μπάντα και με τις ευλογίες του θεού Διονύσου, έστησε από το τίποτα ένα πανηγύρι ήχων, κεφιού, συγκίνησης και ηχητικού οργασμού, που συνέθεσαν το ιδανικό soundtrack ενός Καλοκαιριού που φαίνεται να μας συντροφεύει για αρκετές εβδομάδες ακόμα. Μοιράστηκε μαζί μας όλες του τις μικρές ιστορίες για τον έρωτα και την ομορφιά του ζωής, σκόρπισε ολόγυρά του ηχοχρώματα από Βαλκάνια, Μεσόγειο και Τζαμάικα, δήλωσε περήφανα vegan εδώ και δυο χρόνια (veganism is not a diet, brothers…), ύμνησε το Αιγινήτικο φίστικι, δίδαξε τον ολόδικό του Χορό των Καθήμενων και μας έχρισε με καμάρι και τιμή Φιστικοήρωες με τη Μαγική Δύναμη του Φιστικιού!
Θα μπορούσα για παραγράφους ολόκληρες να γράφω για το φαινόμενο Μαραβέγια. Αυτό το αμάλγαμα του Manu Chao με τον Μανώλη Χιώτη, αυτόν τον Leonard Cohen του Μεγάλου Πανηγυριού, αυτόν τον Joe Dassin χωρίς την κατάθλιψη. Αλλά ίσως τελικά και ο ίδιος δεν θα επιθυμούσε τόσα εγκώμια. Προτιμά απλά να είναι ένας πλακατζής ιεροκήρυκας που στη μουσική του Βίβλο, κρατά το κλειδί για τη σωτηρία της ψυχής μας. Και αυτό το κλειδί δεν μπορεί παρά να είναι αυτό του Σολ.
Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νίκος Αγγλούπας (κρουστά, ηλεκτρική κιθάρα, πλήκτρα)
Άγγελος Αγγελίδης (ηλεκτρική κιθάρα)
Τζιμ Σταρίδας (τρομπόνι)
Κρίτων Μπελλώνιας (τύμπανα)
Κωνσταντίνος Μάνος (μπάσο)
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΟΡΚΟΛΗΣ LIVE ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΣΤΙΚΙΟΥ
Έκανε την Αίγινα «Σκόνη και Θρύψαλα»
(17.09.2021)
Έκανε την Αίγινα «Σκόνη και Θρύψαλα»
(17.09.2021)
Ήταν το εξωπραγματικά ταλαντούχο παιδί - θαύμα της δεκαετίας του ‘60. Πλέον, θεωρείται ο πιο σημαντικός πιανίστας της ελληνικής δισκογραφίας από τα 80’s μέχρι και τις μέρες μας. Εκείνοι οι ελάχιστοι που δεν τον αναγνωρίζουν ως σημαντικό δημιουργό, αλλάζουν γνώμη μόλις συνειδητοποιούν ποιες επιτυχίες άλλων καλλιτεχνών φέρουν τη δική του, πλατινένια υπογραφή. Ναι, ο Στέφανος Κορκολής είναι αυτός που έχει γράψει πολλά από τα κομμάτια που έχεις σιγοτραγουδήσει, έχεις χορέψει έφηβος, έχεις χρησιμοποιήσει για να προσεγγίσεις τον ιντελεκτουέλ συμμαθητή ή την poshy συμμαθήτρια που άκουγε εκείνη την ψαγμένη μουσική που δεν είχες ιδέα πως λέγεται και σε τι αναφέρεται. O Billy Joel, ένας από τους πιο σημαντικούς Αμερικάνους singers-songwriters και κορυφαίος πιανίστας της Rock, είχε αναφέρει σε συνέντευξή του: «Υπάρχει ένας τύπος στην Ελλάδα που παίζει καλύτερα από μένα. Και είναι και πιο όμορφος…».
Η καταιγιστική συναυλία που έδωσε στο Δημοτικό Στάδιο Αίγινας, στα πλαίσια του 12ου Aegina Fistiki Fest θα αποτελεί σίγουρα ένα συναυλιακό ορόσημο στο μουσικό γίγνεσθαι του νησιού. Έχοντας αφήσει πίσω το pop παρελθόν του, αλλά έχοντας κρατήσει πολλά από τα ερμηνευτικά στοιχεία που του έχτισαν το σαγηνευτικό προφίλ ως performer, έχοντας περάσει μια περίοδο μουσικής κάθαρσης και περισυλλογής ερμηνεύοντας αποκλειστικά κλασσικό ρεπερτόριο (αυτές είναι και οι σπουδές του άλλωστε), ο Στέφανος Κορκολής επέστρεψε στο είδος που τον αντιπροσωπεύει καλύτερα και που αναδεικνύει την εκτελεστική του δεινότητα αλλά και τον καλλιτεχνικό του όγκο.
Την Παρασκευή το βράδυ, παρακολουθήσαμε ένα join-the-dots show. Μια παράσταση όπου ο ιδιοφυής καλλιτέχνης, ένωνε τις τελείες μεταξύ του Ray Charles, του Ερωτόκριτου, της Nina Simone, του ελληνικού rock των 90’s, της εστέτ pop, του Δημήτρη Μητροπάνου και του Ρομαντισμού του 18ου αιώνα. Μαζί με ένα αηδόνι που ακούει στο όνομα Σοφία Μανουσάκη και με μια σπουδαία μπάντα (μπάσο στην οποία παίζει ο γιος της Κάρμεν Ρουγγέρη) που λες και ξεπήδησε κατευθείαν από club του Los Angeles, χάραξε μια μουσική διαδρομή πολιτισμών, εθνών, ρευμάτων και τεχνοτροπιών.
Οι δερμάτινες – σήμα κατατεθέν – μαύρες μπότες του, αποτελούν ίσως το μοναδικό αναλλοίωτο ενθύμημα μιας καλλιτεχνικής περιόδου του που πια αποτελεί (συνειδητοποιημένα) παρελθόν. Πλέον διανύει την πιο ώριμη και ουσιαστική φάση της καριέρας του, όντας ικανός να ενώσει σε ένα live set, τον Μίκη Θεοδωράκη με το φρενήρες Rock ‘n Roll, το ογκώδες ζεϊμπέκικο με τη Soul, το ελαφρύ τραγούδι με το κρητικό μοιρολόι, τον Καβάφη με τα Gospel Blues. Και όλα αυτά με οδηγό τα ασπρόμαυρα πλήκτρα του πιάνου του, που όμως εκτοξεύουν την πιο ζεστή και ποικιλόχρωμη πανσπερμία χρωμάτων.
Συμμετείχαν:
Stefanos Korkolis: πιάνο, τραγούδι
Sofia Manousaki: τραγούδι
Κωστής Πυρένης: κιθάρες, τραγούδι
Βασίλης Δεφίγγος: σαξόφωνο, φλάουτο, cajon, πλήκτρα
Σίμος Κωνσταντινίδης: ντραμς, τραγούδι
Βίκτωρ Κουλουμπής: μπάσο
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
Η καταιγιστική συναυλία που έδωσε στο Δημοτικό Στάδιο Αίγινας, στα πλαίσια του 12ου Aegina Fistiki Fest θα αποτελεί σίγουρα ένα συναυλιακό ορόσημο στο μουσικό γίγνεσθαι του νησιού. Έχοντας αφήσει πίσω το pop παρελθόν του, αλλά έχοντας κρατήσει πολλά από τα ερμηνευτικά στοιχεία που του έχτισαν το σαγηνευτικό προφίλ ως performer, έχοντας περάσει μια περίοδο μουσικής κάθαρσης και περισυλλογής ερμηνεύοντας αποκλειστικά κλασσικό ρεπερτόριο (αυτές είναι και οι σπουδές του άλλωστε), ο Στέφανος Κορκολής επέστρεψε στο είδος που τον αντιπροσωπεύει καλύτερα και που αναδεικνύει την εκτελεστική του δεινότητα αλλά και τον καλλιτεχνικό του όγκο.
Την Παρασκευή το βράδυ, παρακολουθήσαμε ένα join-the-dots show. Μια παράσταση όπου ο ιδιοφυής καλλιτέχνης, ένωνε τις τελείες μεταξύ του Ray Charles, του Ερωτόκριτου, της Nina Simone, του ελληνικού rock των 90’s, της εστέτ pop, του Δημήτρη Μητροπάνου και του Ρομαντισμού του 18ου αιώνα. Μαζί με ένα αηδόνι που ακούει στο όνομα Σοφία Μανουσάκη και με μια σπουδαία μπάντα (μπάσο στην οποία παίζει ο γιος της Κάρμεν Ρουγγέρη) που λες και ξεπήδησε κατευθείαν από club του Los Angeles, χάραξε μια μουσική διαδρομή πολιτισμών, εθνών, ρευμάτων και τεχνοτροπιών.
Οι δερμάτινες – σήμα κατατεθέν – μαύρες μπότες του, αποτελούν ίσως το μοναδικό αναλλοίωτο ενθύμημα μιας καλλιτεχνικής περιόδου του που πια αποτελεί (συνειδητοποιημένα) παρελθόν. Πλέον διανύει την πιο ώριμη και ουσιαστική φάση της καριέρας του, όντας ικανός να ενώσει σε ένα live set, τον Μίκη Θεοδωράκη με το φρενήρες Rock ‘n Roll, το ογκώδες ζεϊμπέκικο με τη Soul, το ελαφρύ τραγούδι με το κρητικό μοιρολόι, τον Καβάφη με τα Gospel Blues. Και όλα αυτά με οδηγό τα ασπρόμαυρα πλήκτρα του πιάνου του, που όμως εκτοξεύουν την πιο ζεστή και ποικιλόχρωμη πανσπερμία χρωμάτων.
Συμμετείχαν:
Stefanos Korkolis: πιάνο, τραγούδι
Sofia Manousaki: τραγούδι
Κωστής Πυρένης: κιθάρες, τραγούδι
Βασίλης Δεφίγγος: σαξόφωνο, φλάουτο, cajon, πλήκτρα
Σίμος Κωνσταντινίδης: ντραμς, τραγούδι
Βίκτωρ Κουλουμπής: μπάσο
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
ADAGIO ΤΩΝ VIVALDI & BACH
ΈΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟΥΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΚΟΥΜΑΣΙΔΗ
(21.08.2021)
ΈΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟΥΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΚΟΥΜΑΣΙΔΗ
(21.08.2021)
«Αινείτε Αυτόν εν τυμπάνω και χορώ· αινείτε Αυτόν εν χορδαίς και οργάνω.», προτρέπει ο προφήτης Δαυίδ. Ενώ, ο Πλούταρχος, κήρυττε πως: «Σεμνή κατά πάντα η μουσική θεών εύρημα ούσα.» (Η μουσική είναι καθ’ όλα ιερή όντας εφεύρεση των θεών)
Η ύψιστη τέχνη των Μουσών, κατά τη Βυζαντινή εποχή συστηματοποιήθηκε και βασιζόμενη στα μελίσματα της αρχαίας ελληνικής μουσικής διαχωρίστηκε σε εκκλησιαστική και μη. Κάθε πτυχή της ζωής μας είναι συνυφασμένη με την μουσική, κάθε πολιτισμός και θρησκεία τη θεωρεί θείο δημιούργημα και μέσο θέωσης.
Ως ένα ελάχιστο δείγμα συμπαράστασης προς τους πληγέντες των τελευταίων καταστροφικών πυργκαγιών, αφιερώνεται αυτό το μουσικό βίντεο. Εκτελεστής, ένας ξεχωριστός ιερέας, ένας υπέροχος άνθρωπος. Ο π.Ελευθέριος Κουμασίδης, εφημέριος στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής στο Αγκίστρι και διπλωματούχος πιανίστας, εκτελεί μοναδικά το Adagio του Antonio Vivaldi σε μεταγραφή για πιάνο του Johann Sebastian Bach.
Τα λόγια είναι φτωχά όμως μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Ας αφήσουμε την ομορφιά της μελωδίας να απαλύνει έστω και ελάχιστα τα τραύματα της ψυχής, μια ομορφιά που δεν βρίσκεται στις νότες, αλλά στην ηχώ της καρδιάς μας.
Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Digital mastering: Ειρήνη Κουνάδη
Η ύψιστη τέχνη των Μουσών, κατά τη Βυζαντινή εποχή συστηματοποιήθηκε και βασιζόμενη στα μελίσματα της αρχαίας ελληνικής μουσικής διαχωρίστηκε σε εκκλησιαστική και μη. Κάθε πτυχή της ζωής μας είναι συνυφασμένη με την μουσική, κάθε πολιτισμός και θρησκεία τη θεωρεί θείο δημιούργημα και μέσο θέωσης.
Ως ένα ελάχιστο δείγμα συμπαράστασης προς τους πληγέντες των τελευταίων καταστροφικών πυργκαγιών, αφιερώνεται αυτό το μουσικό βίντεο. Εκτελεστής, ένας ξεχωριστός ιερέας, ένας υπέροχος άνθρωπος. Ο π.Ελευθέριος Κουμασίδης, εφημέριος στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής στο Αγκίστρι και διπλωματούχος πιανίστας, εκτελεί μοναδικά το Adagio του Antonio Vivaldi σε μεταγραφή για πιάνο του Johann Sebastian Bach.
Τα λόγια είναι φτωχά όμως μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Ας αφήσουμε την ομορφιά της μελωδίας να απαλύνει έστω και ελάχιστα τα τραύματα της ψυχής, μια ομορφιά που δεν βρίσκεται στις νότες, αλλά στην ηχώ της καρδιάς μας.
Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Digital mastering: Ειρήνη Κουνάδη
Είναι η πιο rock φωνή της Ελληνικής μουσικής σκηνής παρ’ όλο που ποτέ δεν αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά σε αυτό το είδος. Καπνισμένη, αισθαντική, ερωτικά grimy και ολοκληρωτικά καθηλωτική. Είναι η κυρία Ελένη Δήμου, που έδωσε μια αξέχαστη συναυλία στην παραλία της Σουβάλας, στα πλαίσια του 12ου Φεστιβάλ Φιστικιού, και που ουσιαστικά άνοιξε με τον καλύτερο τρόπο την αυλαία της Αιγινήτικης γιορτής.
Η φωνή της όμως είναι μονάχα ένα από τα πολλά προσόντα της. Αφοπλιστικά ειλικρινής, με αμεσότητα που σε κάνει να νομίζεις πως έχετε συναναστραφεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν, μοναδική performer και με ένα επικοινωνιακό χάρισμα που θα ζήλευαν δεκάδες επίδοξοι μιμητές της, η κ.Δήμου απέδειξε πως εκείνη η γενιά των 80’s καλλιτεχνών είναι φτιαγμένη από μια αλλιώτικη πάστα, μακριά από τη μαζική εργοστασιακή παραγωγή ταλέντων που κυριαρχούν σήμερα στα κάθε τύπου reality και τα κατευθυνόμενα μεσημεριανάδικα. Στις δυο και πλέον ώρες που κυριάρχησε επάνω στη σκηνή, φανέρωσε ολόκληρο το φάσμα του πολύπλευρου ταλέντου της αλλά και του δυναμικού χαρακτήρα της (το ένα ολοκληρώνει και αλληλοσυμπληρώνει το άλλο άλλωστε), σε ένα χορταστικό αφιέρωμα στον γιγάντιο Γιάννη Σπανό, τον μουσουργό εκείνο που της χάρισε σε δυο προσωπικούς της δίσκους, μερικά από τα πιο λαμπρά highlights της καριέρας της.
Με χιούμορ, ειλικρίνεια αλλά και γενναίες κοινωνικές αναφορές (respect για την αφιέρωση σε Τοπαλούδη), η ερμηνεύτρια δηλώνει περήφανα ότι διανύει την πέμπτη καλλιτεχνική της δεκαετία και εμείς απλά υποκλινόμαστε σε ένα ταλέντο που διαθέτει όχι μόνο ντομπροσύνη και μια μαγική σκηνική παρουσία αλλά αποδεικνύει πως μπορεί να σταθεί συναυλιακά σε κάθε είδους stage. Από το Half Note που την είχαμε παρακολουθήσει πριν δυο περίπου χρόνια όταν το είχε μετατρέψει σε μια ζεστή, οικογενειακή μπουάτ, μέχρι και μαζικές γηπεδικές συναυλίες όπου συνδυάζει γοητευτική αρχοντιά με εκλεπτυσμένο τσαμπουκά.
Εκείνο το βράδυ, η μνήμη αλλά και η πνευματική παρουσία του Γιάννη Σπανού υπήρξε διάχυτη στο χώρο. «Μια αγάπη για το Καλοκαίρι», «Άνθρωποι μονάχοι», «Άσπρα καράβια», «Σπασμένο καράβι» και ο ένας ογκόλιθος να διαδέχεται τον άλλον σε ένα σετ που παρακάλαγες να μη δοθεί τελειώσει ποτέ. Η κ.Δήμου, συνοδεία δυο εξαίρετων μουσικών (Μαρίνα Τσοκάνη στο πιάνο και Γιώργος Ντινάκος στην κιθάρα) μοιράστηκε τη σκηνή με ένα σπουδαίο ντουέτο ερμηνευτών (Κωνσταντίνος Γερμανός και Νίκος Καρακαλπάκης) και μπόρεσε να χωρέσει σε ένα σχεδόν τρίωρο σετ, ολόκληρη τη μουσική κληρονομιά ενός ανθρώπου, ο οποίος είχε μια λαμπρή προδιαγεγραμμένη καριέρα στο Παρίσι, όμως τη θυσίασε για να επιστρέψει στη γενέτειρά του και να μας κάνει πλουσιότερους μουσικά αλλά και πνευματικά.
Είναι αδύνατον να μπορέσουμε να σκιαγραφήσουμε σε λίγες γραμμές το ειδικό καλλιτεχνικό βάρος της κ.Ελένης Δήμου. Κατ αρχάς, οφείλουμε ουσιαστικά σε αυτή και σε μερικούς άλλους, μετρημένους στα δάχτυλα ερμηνευτές, το ότι η αστική Ελλάδα που διασκέδαζε κανιβαλικά σπάζοντας με σφυριά σε ένα βράδυ, ολόκληρο το περιεχόμενο των ντουλαπιών της Pitsos της, γνώρισε διαφορετικούς ήχους και μελωδίες. Επιβίωσε πέντε μουσικές δεκαετίες, έβγαλε κορυφαίες επιτυχίες, μετακινήθηκε με ευελιξία και εξυπνάδα…αλεπούς (όσοι θυμούνται τον τρίτο της δίσκο το 1986, ξέρουν…) από την Pop στο ελαφρολαϊκό και από τη μεγάλη της αγάπη, τη reggae στην Ηπειρώτικη μουσική και την electronica, και παραμένει ακόμη ακμαία, έτοιμη για πειραματισμούς και καινοτομίες.
Γιατί αυτό είναι η κ.Ελένη Δήμου. Μια μεγάλη ερμηνεύτρια, φτιαγμένη από τα υλικά του Κλασσικού. Αντισυμβατική, καινοτόμα, ντόμπρα, ανεξάρτητη.
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
Η φωνή της όμως είναι μονάχα ένα από τα πολλά προσόντα της. Αφοπλιστικά ειλικρινής, με αμεσότητα που σε κάνει να νομίζεις πως έχετε συναναστραφεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν, μοναδική performer και με ένα επικοινωνιακό χάρισμα που θα ζήλευαν δεκάδες επίδοξοι μιμητές της, η κ.Δήμου απέδειξε πως εκείνη η γενιά των 80’s καλλιτεχνών είναι φτιαγμένη από μια αλλιώτικη πάστα, μακριά από τη μαζική εργοστασιακή παραγωγή ταλέντων που κυριαρχούν σήμερα στα κάθε τύπου reality και τα κατευθυνόμενα μεσημεριανάδικα. Στις δυο και πλέον ώρες που κυριάρχησε επάνω στη σκηνή, φανέρωσε ολόκληρο το φάσμα του πολύπλευρου ταλέντου της αλλά και του δυναμικού χαρακτήρα της (το ένα ολοκληρώνει και αλληλοσυμπληρώνει το άλλο άλλωστε), σε ένα χορταστικό αφιέρωμα στον γιγάντιο Γιάννη Σπανό, τον μουσουργό εκείνο που της χάρισε σε δυο προσωπικούς της δίσκους, μερικά από τα πιο λαμπρά highlights της καριέρας της.
Με χιούμορ, ειλικρίνεια αλλά και γενναίες κοινωνικές αναφορές (respect για την αφιέρωση σε Τοπαλούδη), η ερμηνεύτρια δηλώνει περήφανα ότι διανύει την πέμπτη καλλιτεχνική της δεκαετία και εμείς απλά υποκλινόμαστε σε ένα ταλέντο που διαθέτει όχι μόνο ντομπροσύνη και μια μαγική σκηνική παρουσία αλλά αποδεικνύει πως μπορεί να σταθεί συναυλιακά σε κάθε είδους stage. Από το Half Note που την είχαμε παρακολουθήσει πριν δυο περίπου χρόνια όταν το είχε μετατρέψει σε μια ζεστή, οικογενειακή μπουάτ, μέχρι και μαζικές γηπεδικές συναυλίες όπου συνδυάζει γοητευτική αρχοντιά με εκλεπτυσμένο τσαμπουκά.
Εκείνο το βράδυ, η μνήμη αλλά και η πνευματική παρουσία του Γιάννη Σπανού υπήρξε διάχυτη στο χώρο. «Μια αγάπη για το Καλοκαίρι», «Άνθρωποι μονάχοι», «Άσπρα καράβια», «Σπασμένο καράβι» και ο ένας ογκόλιθος να διαδέχεται τον άλλον σε ένα σετ που παρακάλαγες να μη δοθεί τελειώσει ποτέ. Η κ.Δήμου, συνοδεία δυο εξαίρετων μουσικών (Μαρίνα Τσοκάνη στο πιάνο και Γιώργος Ντινάκος στην κιθάρα) μοιράστηκε τη σκηνή με ένα σπουδαίο ντουέτο ερμηνευτών (Κωνσταντίνος Γερμανός και Νίκος Καρακαλπάκης) και μπόρεσε να χωρέσει σε ένα σχεδόν τρίωρο σετ, ολόκληρη τη μουσική κληρονομιά ενός ανθρώπου, ο οποίος είχε μια λαμπρή προδιαγεγραμμένη καριέρα στο Παρίσι, όμως τη θυσίασε για να επιστρέψει στη γενέτειρά του και να μας κάνει πλουσιότερους μουσικά αλλά και πνευματικά.
Είναι αδύνατον να μπορέσουμε να σκιαγραφήσουμε σε λίγες γραμμές το ειδικό καλλιτεχνικό βάρος της κ.Ελένης Δήμου. Κατ αρχάς, οφείλουμε ουσιαστικά σε αυτή και σε μερικούς άλλους, μετρημένους στα δάχτυλα ερμηνευτές, το ότι η αστική Ελλάδα που διασκέδαζε κανιβαλικά σπάζοντας με σφυριά σε ένα βράδυ, ολόκληρο το περιεχόμενο των ντουλαπιών της Pitsos της, γνώρισε διαφορετικούς ήχους και μελωδίες. Επιβίωσε πέντε μουσικές δεκαετίες, έβγαλε κορυφαίες επιτυχίες, μετακινήθηκε με ευελιξία και εξυπνάδα…αλεπούς (όσοι θυμούνται τον τρίτο της δίσκο το 1986, ξέρουν…) από την Pop στο ελαφρολαϊκό και από τη μεγάλη της αγάπη, τη reggae στην Ηπειρώτικη μουσική και την electronica, και παραμένει ακόμη ακμαία, έτοιμη για πειραματισμούς και καινοτομίες.
Γιατί αυτό είναι η κ.Ελένη Δήμου. Μια μεγάλη ερμηνεύτρια, φτιαγμένη από τα υλικά του Κλασσικού. Αντισυμβατική, καινοτόμα, ντόμπρα, ανεξάρτητη.
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ & ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ, LIVE ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ
(23.07.2021)
(23.07.2021)
Αίγινα - Ναύπλιο – Αθήνα.
Τρεις πόλεις-σταθμοί στις σελίδες όπου ξεκίνησε να γράφεται η πορεία του Σύγχρονου Ελληνικού Κράτους, γιορτάζουν ταυτόχρονα τα 200 χρόνια από την Επανάσταση με τον πιο πρωτότυπο τρόπο: με μια συναυλία-τρίπτυχο αλλάζουν τη μουσική σκυτάλη, σύμφωνα με τον ρου της Ιστορίας. Συμπληρώνοντας δυο αιώνες από το 1821, σε μια χρονιά ορόσημο για τη χώρα μας, οι τρεις πόλεις που πρωταγωνίστησαν στην υπογραφή της ιδρυτικής πράξης του νέου ελληνικού κράτους και που ο Πρώτος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, άφησε τα ανεξίτηλα αποτυπώματά του, ενώνουν τις δυνάμεις τους και στέλνουν ένα μεγάλο μήνυμα: να αφουγκραστούμε όσα έχει να μας διηγηθεί το παρελθόν και να ατενίσουμε το εθνικό μας μέλλον με αισιοδοξία.
Την Παρασκευή 23 Ιουλίου, η Δήμητρα Γαλάνη και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης ξεκίνησαν τη μουσική αυτή σκυταλοδρομία και μας υποδέχτηκαν μαζί με τα τραγούδια τους, στο κατάμεστο Δημοτικό Στάδιο της Αίγινας, σε ένα σπουδαίο event που εμπνεύστηκε και δημιούργησε η Επιτροπή «Αίγινα 2021», ο Δήμος Αίγινας και η ΚΕΔΑ. Η βραδιά ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του προέδρου της Επιτροπής «Αίγινα 2021», δημοσιογράφου κ.Μανόλη Κοττάκη και του Δημάρχου Αίγινας κ.Γιάννη Ζορμπά, αφιερώνοντας τη συναυλία στους 361 Αιγινήτες αγωνιστές του ’21. Ως φόρο τιμής, αποδόθηκαν δυο αναμνηστικές πλακέτες, η μία στην κ.Κατερίνα Στεργιοπούλου από την πρόεδρο της ΚΕΔΑ, κ.Μαίρη Κουκούλη για τον Κυριάκο Μούρτζη και η άλλη στον κ.Γιώργο Καρύδη από τον Δήμαρχο κ.Γιάννη Ζορμπά, για τον Γιώργο Καρύδη – Τσελεπή.
Και περνάμε στο μουσικό μέρος…
Είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο πετυχημένους τραγουδιστές και συνθέτες της γενιάς του. Από την αρχή της καριέρας του, πέτυχε να κάνει αισθητή την παρουσία του και να ταράξει τα νερά στην ελληνική μουσική σκηνή. Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, μπόρεσε όλα αυτά τα χρόνια της πορείας του να δημιουργήσει και, ακόμα πιο σημαντικό, να διατηρήσει το image του ποιοτικού Pop τραγουδιστή και τραγουδοποιού, με βασικούς άξονες τον βαθύ και ταυτόχρονα άμεσο στίχο (αυτό από το οποίο πάσχουν αμέτρητοι συνάδελφοί του), τους έξυπνους ρυθμούς και το σεμνό attitude. Η εμφάνισή του, ήταν ένα best of από όλη τη διαδρομή της καριέρας τους, εναλλασσόμενη από εκρηκτικά χορευτικά κομμάτια σε αισθαντικές μπαλάντες. Και με μια μπάντα από πίσω του, η οποία προσέδιδε στα κομμάτια ένα απίστευτο jazzy αίσθημα.
Για την κυρία Δήμητρα Γαλάνη, τα λόγια είναι μάλλον περιττά. Θεωρεί την Αίγινα δεύτερο σπίτι της (το δήλωσε και επί σκηνής άλλωστε) και με τη γνωστή διακριτική της παρουσία, την απίστευτης έκτασης φωνή της, την αειθαλή rock ψυχή της και με ένα πάθος που μόνο ελάχιστοι πλέον ερμηνευτές μπορούν να καυχιούνται πως διαθέτουν, συνεπήρε το κοινό σε ένα μουσικό ταξίδι που ξεκίνησε με Χατζηνάσιο και Τσιτσάνη και κατέληξε σε Δράκο και Μουράτογλου, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης και ενθουσιασμού. Οι εκπληκτικοί μουσικοί που την συνόδευαν, έδωσαν πραγματικά τον καλύτερό τους εαυτό, μετατρέποντας κλασικά κομμάτια σε σύγχρονους ύμνους, μπολιασμένες με γερές δόσεις rock, jazz, funk, ακόμα και post rock και indie. Μετρά περισσότερα από πενήντα χρόνια καριέρας και έχει ερμηνεύσει πάνω από 1000 τραγούδια. Αδέσμευτη, αρνούμενη την τυποποίηση και αντιδρώντας στις πιέσεις εταιριών και ευκαιριακής μόδας, χωρίς να φοβηθεί το ρίσκο της απήχησης και των πωλήσεων, η Δήμητρα Γαλάνη απέδειξε ξανά πως η ψυχή της είναι ένα επιβλητικό οικοδόμημα που ορθώνεται πανύψηλο και ακλόνητο όσα χρόνια και αν περάσουν… Όπως και η φωνή της άλλωστε.
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
Τρεις πόλεις-σταθμοί στις σελίδες όπου ξεκίνησε να γράφεται η πορεία του Σύγχρονου Ελληνικού Κράτους, γιορτάζουν ταυτόχρονα τα 200 χρόνια από την Επανάσταση με τον πιο πρωτότυπο τρόπο: με μια συναυλία-τρίπτυχο αλλάζουν τη μουσική σκυτάλη, σύμφωνα με τον ρου της Ιστορίας. Συμπληρώνοντας δυο αιώνες από το 1821, σε μια χρονιά ορόσημο για τη χώρα μας, οι τρεις πόλεις που πρωταγωνίστησαν στην υπογραφή της ιδρυτικής πράξης του νέου ελληνικού κράτους και που ο Πρώτος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, άφησε τα ανεξίτηλα αποτυπώματά του, ενώνουν τις δυνάμεις τους και στέλνουν ένα μεγάλο μήνυμα: να αφουγκραστούμε όσα έχει να μας διηγηθεί το παρελθόν και να ατενίσουμε το εθνικό μας μέλλον με αισιοδοξία.
Την Παρασκευή 23 Ιουλίου, η Δήμητρα Γαλάνη και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης ξεκίνησαν τη μουσική αυτή σκυταλοδρομία και μας υποδέχτηκαν μαζί με τα τραγούδια τους, στο κατάμεστο Δημοτικό Στάδιο της Αίγινας, σε ένα σπουδαίο event που εμπνεύστηκε και δημιούργησε η Επιτροπή «Αίγινα 2021», ο Δήμος Αίγινας και η ΚΕΔΑ. Η βραδιά ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του προέδρου της Επιτροπής «Αίγινα 2021», δημοσιογράφου κ.Μανόλη Κοττάκη και του Δημάρχου Αίγινας κ.Γιάννη Ζορμπά, αφιερώνοντας τη συναυλία στους 361 Αιγινήτες αγωνιστές του ’21. Ως φόρο τιμής, αποδόθηκαν δυο αναμνηστικές πλακέτες, η μία στην κ.Κατερίνα Στεργιοπούλου από την πρόεδρο της ΚΕΔΑ, κ.Μαίρη Κουκούλη για τον Κυριάκο Μούρτζη και η άλλη στον κ.Γιώργο Καρύδη από τον Δήμαρχο κ.Γιάννη Ζορμπά, για τον Γιώργο Καρύδη – Τσελεπή.
Και περνάμε στο μουσικό μέρος…
Είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο πετυχημένους τραγουδιστές και συνθέτες της γενιάς του. Από την αρχή της καριέρας του, πέτυχε να κάνει αισθητή την παρουσία του και να ταράξει τα νερά στην ελληνική μουσική σκηνή. Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, μπόρεσε όλα αυτά τα χρόνια της πορείας του να δημιουργήσει και, ακόμα πιο σημαντικό, να διατηρήσει το image του ποιοτικού Pop τραγουδιστή και τραγουδοποιού, με βασικούς άξονες τον βαθύ και ταυτόχρονα άμεσο στίχο (αυτό από το οποίο πάσχουν αμέτρητοι συνάδελφοί του), τους έξυπνους ρυθμούς και το σεμνό attitude. Η εμφάνισή του, ήταν ένα best of από όλη τη διαδρομή της καριέρας τους, εναλλασσόμενη από εκρηκτικά χορευτικά κομμάτια σε αισθαντικές μπαλάντες. Και με μια μπάντα από πίσω του, η οποία προσέδιδε στα κομμάτια ένα απίστευτο jazzy αίσθημα.
Για την κυρία Δήμητρα Γαλάνη, τα λόγια είναι μάλλον περιττά. Θεωρεί την Αίγινα δεύτερο σπίτι της (το δήλωσε και επί σκηνής άλλωστε) και με τη γνωστή διακριτική της παρουσία, την απίστευτης έκτασης φωνή της, την αειθαλή rock ψυχή της και με ένα πάθος που μόνο ελάχιστοι πλέον ερμηνευτές μπορούν να καυχιούνται πως διαθέτουν, συνεπήρε το κοινό σε ένα μουσικό ταξίδι που ξεκίνησε με Χατζηνάσιο και Τσιτσάνη και κατέληξε σε Δράκο και Μουράτογλου, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης και ενθουσιασμού. Οι εκπληκτικοί μουσικοί που την συνόδευαν, έδωσαν πραγματικά τον καλύτερό τους εαυτό, μετατρέποντας κλασικά κομμάτια σε σύγχρονους ύμνους, μπολιασμένες με γερές δόσεις rock, jazz, funk, ακόμα και post rock και indie. Μετρά περισσότερα από πενήντα χρόνια καριέρας και έχει ερμηνεύσει πάνω από 1000 τραγούδια. Αδέσμευτη, αρνούμενη την τυποποίηση και αντιδρώντας στις πιέσεις εταιριών και ευκαιριακής μόδας, χωρίς να φοβηθεί το ρίσκο της απήχησης και των πωλήσεων, η Δήμητρα Γαλάνη απέδειξε ξανά πως η ψυχή της είναι ένα επιβλητικό οικοδόμημα που ορθώνεται πανύψηλο και ακλόνητο όσα χρόνια και αν περάσουν… Όπως και η φωνή της άλλωστε.
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ 11o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΙΓΙΝΑΣ,
ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΝΕΙΡΙΚΟΥΣ ALS IN TERRA
(21.07.2021)
ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΝΕΙΡΙΚΟΥΣ ALS IN TERRA
(21.07.2021)
Βαθιά λαβωμένοι. Πληγωμένοι αλλά όχι ηττημένοι.
Είμαστε εμείς, οι φίλοι του Θεάτρου και της Τέχνης εν γένει. Εμείς, που δεν βολευτήκαμε στις online θεατρικές παραστάσεις κάποιου live streaming καναλιού, ούτε ζήσαμε τη μέθεξη της σκηνής βυθισμένοι στον καναπέ μας. Πλέον, σμίγουμε ξανά, αργά και σταθερά, σαν ένα reunion παλιών συμμαθητών, μια παρέα εφήβων με άξονες κοινούς που χάθηκε και βρέθηκε ξανά, βιώνοντας μια ενηλικίωση σε κατ’ οίκον περιορισμό, μια θητεία στην απομόνωση.
Και ναι, μετά από έναν περίπου χρόνο, βλέπουμε ξανά Θέατρο. Καθόμαστε στις ίδιες θέσεις, με την ίδια στάση στο σώμα, καμπουριαστά, σταυροπόδι ή τεντωμένοι, απολαμβάνοντας ξανά τις ίδιες νυχτερινές μυρωδιές, τα πηγαδάκια με τον διπλανό μας, ένα τσιγάρο στα κλεφτά πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι.
Και ο θεσμός που γεννήθηκε και καρποφόρησε στο νησί μας, είναι και πάλι εδώ. Αειθαλής, πλούσιος, πολυσυλλογικός, καλλιτεχνικά δελεαστικός, έτοιμος να μας ταξιδέψει και πάλι στην ανάδειξη των κοινών μύθων της ανθρώπινης περιπέτειας, όπως μόνο το Θέατρο γνωρίζει. Το Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας, μπήκε περήφανα στην δεύτερη δεκαετία της ζωής του και εχθές, το γιόρτασε με τον πιο ιδιαίτερο και μελωδικό τρόπο: με μια ονειρώδη συναυλία. Και δεν μιλάμε απλά για ένα ακόμα live…
Οι Als in Terra που άνοιξαν την αυλαία του Φεστιβάλ, πρέπει μαζί με τα μουσικά τους όργανα, να κρύβουν στις αποσκευές του και κάποια μηχανή τηλεμεταφοράς. Δεν εξηγείται αλλιώς, η αυτόματη μετάβασή μας από την αυλή του φιλόξενου Δεύτερου Δημοτικού Σχολείου, σε ένα σύμπαν όπου διασταυρώνονταν μουσικές της Αμερικής, της Αργεντινής, της Ουρουγουάης, της Ελλάδας, της Γαλλίας... Αυτή η πολυσυλλεκτική και εξαιρετικά ταλαντούχα μουσική κολεκτίβα, αποτελούμενη από τέσσερις καταξιωμένους καθηγητές μουσικής (μεταξύ των οποίων και η «δική μας» κ.Αρετή Πηγιαδίτη), κατορθώνουν να κάνουν τον γύρο του Κόσμου, μέσα σε μιάμιση περίπου ώρα. Κόβουν εισιτήρια για να δουν τον Ροζ Πάνθηρα μαζί με τον Henry Mancini, περιδιαβαίνουν στα στενά του Buenos Aires μαζί με τον Astor Piazzolla και το bandoneon του, τζαμάρουν με την τρομπέτα του Δανού Jacob Gade τιμώντας την περίφημη Jalousie του, αποτίνουν φόρο τιμής στον αδικοχαμένο Carlos Gardel, ανασύρουν τσιγγάνικες ιστορίες άγριας ομορφιάς και δοξασιών με το ανατριχιαστικό Hijo de la Luna και, λίγο πριν προσγειώσουν τη χρονομηχανή τους, προσκαλούν τον Μάνο (τί «ποιον Μάνο», ένας είναι) σε μια επική μονομαχία λυρισμού, μεγαλοπρέπειας και νοσταλγίας.
Τις μουσικές περιπλανήσεις των Als in Terra, συνόδεψε ένα ωριαίο video ανασκόπησης όλων των παραστάσεων του δεκαετές Φεστιβάλ, αποτελούμενο από φωτογραφικά στιγμιότυπα από το αρχείο της κ.Ειρήνης Κουνάδη, σε επεξεργασία του υπογράφοντα.
Η οικουμενικότητα του Θεάτρου είναι τέτοια, οι κοινές της παράμετροι με τις άλλες Τέχνες και ειδικά με τη Μουσική, τόσο σφιχτοδεμένες, που δικαίως μια συναυλία έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα ενός θεατρικού φεστιβάλ. Γιατί η Μουσική, και ειδικά αυτή των Als in Terra, αποτελείται από μουσικά ηχοτόπια, έχει δύναμη εικονοκλαστική, είναι σκηνοθετημένη με μελωδική μαεστρία, έχει αρχή, μέση και φινάλε, εγκολπώνει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν μια απολαυστική παράσταση.
Το 11ο Φεστιβάλ Θεάτρου, σήκωσε αυλαία και μας περιμένει όλους. Σε μια γιορτή κάθαρσης, καλλιτεχνικής απόλαυσης, ονείρων. Συγχαρητήρια σε όλους όσους συνέβαλαν με σκληρή δουλειά, επιμονή και αστείρευτο μεράκι στο να μπορέσουμε και φέτος, να κοινωνήσουμε αυτήν την παγκόσμια, κοινή γλώσσα. Στην Επιτροπή του Φεστιβάλ, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον κ.Γιώργο Μπήτρο, την πρόεδρο της ΚΕΔΑ κ.Μαίρη Κουκούλη και τον δήμαρχο κ.Γιάννη Ζορμπά. Μια γλώσσα που μιλά κατευθείαν στις καρδιές, το νου και την ψυχή.
Ερμήνευσαν οι μουσικοί:
Κωνσταντίνος Ζήκος (βιολί και ενορχηστρώσεις)
Διονύσης Μικέλης (κιθάρα και ενορχηστρώσεις)
Στέφανος Κρεμμύδας (κρουστά, ξυλόφωνο, bells)
Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο)
Στο τραγούδι συμμετείχε φιλικά η Άντα Κοντοδήμου
Βρείτε το κανάλι των Als in Terra στο Youtube:
https://www.youtube.com/channel/UC3MTVdJzqrpnZlREIbmw92g
Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ:
Κουκούλη Μαίρη, Μπήτρος Γιώργος, Θεοδωράκου Μαρία, Κουκούμη Αρετή, Λαβούτα Άρτεμις, Μπήτρου Νεκταρία, Πρωτονοταρίου Σοφία, Στουραΐτου Αγγελική, Τρικοπούλου Νένα, Χαρτοφύλακα Μάρθα, Χελιώτης Παναγιώτης
Ηχοληψία / Φώτα: Νίκος Κωστάκος
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
Είμαστε εμείς, οι φίλοι του Θεάτρου και της Τέχνης εν γένει. Εμείς, που δεν βολευτήκαμε στις online θεατρικές παραστάσεις κάποιου live streaming καναλιού, ούτε ζήσαμε τη μέθεξη της σκηνής βυθισμένοι στον καναπέ μας. Πλέον, σμίγουμε ξανά, αργά και σταθερά, σαν ένα reunion παλιών συμμαθητών, μια παρέα εφήβων με άξονες κοινούς που χάθηκε και βρέθηκε ξανά, βιώνοντας μια ενηλικίωση σε κατ’ οίκον περιορισμό, μια θητεία στην απομόνωση.
Και ναι, μετά από έναν περίπου χρόνο, βλέπουμε ξανά Θέατρο. Καθόμαστε στις ίδιες θέσεις, με την ίδια στάση στο σώμα, καμπουριαστά, σταυροπόδι ή τεντωμένοι, απολαμβάνοντας ξανά τις ίδιες νυχτερινές μυρωδιές, τα πηγαδάκια με τον διπλανό μας, ένα τσιγάρο στα κλεφτά πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι.
Και ο θεσμός που γεννήθηκε και καρποφόρησε στο νησί μας, είναι και πάλι εδώ. Αειθαλής, πλούσιος, πολυσυλλογικός, καλλιτεχνικά δελεαστικός, έτοιμος να μας ταξιδέψει και πάλι στην ανάδειξη των κοινών μύθων της ανθρώπινης περιπέτειας, όπως μόνο το Θέατρο γνωρίζει. Το Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας, μπήκε περήφανα στην δεύτερη δεκαετία της ζωής του και εχθές, το γιόρτασε με τον πιο ιδιαίτερο και μελωδικό τρόπο: με μια ονειρώδη συναυλία. Και δεν μιλάμε απλά για ένα ακόμα live…
Οι Als in Terra που άνοιξαν την αυλαία του Φεστιβάλ, πρέπει μαζί με τα μουσικά τους όργανα, να κρύβουν στις αποσκευές του και κάποια μηχανή τηλεμεταφοράς. Δεν εξηγείται αλλιώς, η αυτόματη μετάβασή μας από την αυλή του φιλόξενου Δεύτερου Δημοτικού Σχολείου, σε ένα σύμπαν όπου διασταυρώνονταν μουσικές της Αμερικής, της Αργεντινής, της Ουρουγουάης, της Ελλάδας, της Γαλλίας... Αυτή η πολυσυλλεκτική και εξαιρετικά ταλαντούχα μουσική κολεκτίβα, αποτελούμενη από τέσσερις καταξιωμένους καθηγητές μουσικής (μεταξύ των οποίων και η «δική μας» κ.Αρετή Πηγιαδίτη), κατορθώνουν να κάνουν τον γύρο του Κόσμου, μέσα σε μιάμιση περίπου ώρα. Κόβουν εισιτήρια για να δουν τον Ροζ Πάνθηρα μαζί με τον Henry Mancini, περιδιαβαίνουν στα στενά του Buenos Aires μαζί με τον Astor Piazzolla και το bandoneon του, τζαμάρουν με την τρομπέτα του Δανού Jacob Gade τιμώντας την περίφημη Jalousie του, αποτίνουν φόρο τιμής στον αδικοχαμένο Carlos Gardel, ανασύρουν τσιγγάνικες ιστορίες άγριας ομορφιάς και δοξασιών με το ανατριχιαστικό Hijo de la Luna και, λίγο πριν προσγειώσουν τη χρονομηχανή τους, προσκαλούν τον Μάνο (τί «ποιον Μάνο», ένας είναι) σε μια επική μονομαχία λυρισμού, μεγαλοπρέπειας και νοσταλγίας.
Τις μουσικές περιπλανήσεις των Als in Terra, συνόδεψε ένα ωριαίο video ανασκόπησης όλων των παραστάσεων του δεκαετές Φεστιβάλ, αποτελούμενο από φωτογραφικά στιγμιότυπα από το αρχείο της κ.Ειρήνης Κουνάδη, σε επεξεργασία του υπογράφοντα.
Η οικουμενικότητα του Θεάτρου είναι τέτοια, οι κοινές της παράμετροι με τις άλλες Τέχνες και ειδικά με τη Μουσική, τόσο σφιχτοδεμένες, που δικαίως μια συναυλία έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα ενός θεατρικού φεστιβάλ. Γιατί η Μουσική, και ειδικά αυτή των Als in Terra, αποτελείται από μουσικά ηχοτόπια, έχει δύναμη εικονοκλαστική, είναι σκηνοθετημένη με μελωδική μαεστρία, έχει αρχή, μέση και φινάλε, εγκολπώνει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν μια απολαυστική παράσταση.
Το 11ο Φεστιβάλ Θεάτρου, σήκωσε αυλαία και μας περιμένει όλους. Σε μια γιορτή κάθαρσης, καλλιτεχνικής απόλαυσης, ονείρων. Συγχαρητήρια σε όλους όσους συνέβαλαν με σκληρή δουλειά, επιμονή και αστείρευτο μεράκι στο να μπορέσουμε και φέτος, να κοινωνήσουμε αυτήν την παγκόσμια, κοινή γλώσσα. Στην Επιτροπή του Φεστιβάλ, με καλλιτεχνικό διευθυντή τον κ.Γιώργο Μπήτρο, την πρόεδρο της ΚΕΔΑ κ.Μαίρη Κουκούλη και τον δήμαρχο κ.Γιάννη Ζορμπά. Μια γλώσσα που μιλά κατευθείαν στις καρδιές, το νου και την ψυχή.
Ερμήνευσαν οι μουσικοί:
Κωνσταντίνος Ζήκος (βιολί και ενορχηστρώσεις)
Διονύσης Μικέλης (κιθάρα και ενορχηστρώσεις)
Στέφανος Κρεμμύδας (κρουστά, ξυλόφωνο, bells)
Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο)
Στο τραγούδι συμμετείχε φιλικά η Άντα Κοντοδήμου
Βρείτε το κανάλι των Als in Terra στο Youtube:
https://www.youtube.com/channel/UC3MTVdJzqrpnZlREIbmw92g
Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ:
Κουκούλη Μαίρη, Μπήτρος Γιώργος, Θεοδωράκου Μαρία, Κουκούμη Αρετή, Λαβούτα Άρτεμις, Μπήτρου Νεκταρία, Πρωτονοταρίου Σοφία, Στουραΐτου Αγγελική, Τρικοπούλου Νένα, Χαρτοφύλακα Μάρθα, Χελιώτης Παναγιώτης
Ηχοληψία / Φώτα: Νίκος Κωστάκος
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη / Ανέστης Κορνέζος
Κείμενο: Ανέστης Κορνέζος
2o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ
Μια γιορτή μελωδίας και ρυθμών
(29-30.06.2021)
Μια γιορτή μελωδίας και ρυθμών
(29-30.06.2021)
Φινάλε για το 2ο Φεστιβάλ Μουσικής σε οργάνωση του κ.Alexander Spitzing, και με την υποστήριξη του Πολιτιστικος Συλλογος Αγιας Μαρινας - Αλωνων-Μεσαγρου"ΟΙΝΟΗ" και της Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Αίγινας, που στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία.
Στις φωτό, ο Καλλιτεχνικός Σύλλογος "Εστουδιαντίνα Αίγινας"- Estoudiantina Aeginas, ένα καταξιωμένο σχήμα, το πιο πολυμελές συγκρότημα της Αίγινας, μια δεξαμενή ταλέντων, ένα μουσικό σύμπαν με έναν από τους πλουσιότερους και πιο μεστούς ήχους.
Και το μουσικό alter ego της, τα Αιγινοβιόλια, μια all-star σύμπραξη που διασώζει τους Αιγινήτικους, παραδοσιακούς μας μουσικούς θησαυρούς.
Το φεστιβάλ άνοιξε ένας ζωντανός θρύλος της Αιγινήτικης μουσικής παράδοσης, ο αειθαλής κ.Βαγγέλης Σοφικίτης με το βιολί του,
Μαζί του ο διοργανωτής του Φεστιβάλ κ.Alexander Spitzing και η εγγονή του, Μαρία Σοφικίτη.
Γιατί μόνο η Μουσική μπορεί να εκφράσει τα ανείπωτα αυτού του κόσμου.
Στις φωτό, ο Καλλιτεχνικός Σύλλογος "Εστουδιαντίνα Αίγινας"- Estoudiantina Aeginas, ένα καταξιωμένο σχήμα, το πιο πολυμελές συγκρότημα της Αίγινας, μια δεξαμενή ταλέντων, ένα μουσικό σύμπαν με έναν από τους πλουσιότερους και πιο μεστούς ήχους.
Και το μουσικό alter ego της, τα Αιγινοβιόλια, μια all-star σύμπραξη που διασώζει τους Αιγινήτικους, παραδοσιακούς μας μουσικούς θησαυρούς.
Το φεστιβάλ άνοιξε ένας ζωντανός θρύλος της Αιγινήτικης μουσικής παράδοσης, ο αειθαλής κ.Βαγγέλης Σοφικίτης με το βιολί του,
Μαζί του ο διοργανωτής του Φεστιβάλ κ.Alexander Spitzing και η εγγονή του, Μαρία Σοφικίτη.
Γιατί μόνο η Μουσική μπορεί να εκφράσει τα ανείπωτα αυτού του κόσμου.
ΤΑ ΑΙΓΙΝΟΒΙΟΛΙΑ ΣΕ ΑΙΓΙΝΗΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
(Full online Concert)
(05.05.2021)
(Full online Concert)
(05.05.2021)
Παλαιόθεν πλούσια η λαϊκή μουσική παράδοση της Αίγινας. Ομοιόμορφη σε όλο το νησί, κάτι που αποδεικνύει πως, ο χαρακτήρας της ουδέποτε αλλοιώθηκε, ούτε απορρόφησε ξένα (ευρωπαϊκά και μη) στοιχεία, όπως Φράγκικα ή Βενετσιάνικα. Η Ορθόδοξη Πίστη και τα ελληνικά ήθη και έθιμα, μπόλιασαν τις νότες και τους στίχους των κομματιών που επιβίωσαν έως και σχεδόν τα μέσα του αιώνα μας. Το αθηνομεγαρίτικο γλωσσικό ιδίωμα, οι επιρροές από τον μεικτό γεωργικό και ναυτικό βίο, η ισχυρή λαογραφία, η καταλυτική επίδραση των συναισθημάτων σχηματοποίησαν και έπλασαν δεκάδες, ή το ιδανικότερο θα ήταν να πούμε εκατοντάδες, δημοτικά Αιγινήτικα τραγούδια. Σχεδόν 400 έχουν καταγραφεί, άλλα σε πρόχειρα ηχογραφήματα, άλλα σε παμπάλαιες μπομπίνες, άλλα μόνο στην εύθραυστη μνήμη ντόπιων και κουρασμένων από τον χρόνο, κατοίκων των χωριών του νησιού.
Σε αυτό το βίντεο επιχειρούμε να φέρουμε στο προσκήνια μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά, από τα πιο γνωστά Αιγινήτικα τραγούδια. Ο ιθύνων νους αυτού του εγχειρήματος, ο πολυπράγμων Alexander Spitzing, εξαίρετος οργανοπαίχτης, μουσικός ερευνητής και πολυοργανίστας, υπεύθυνος της Εστουδιαντίνα Αίγινας, μιας ομάδας της οποίας η φήμη έχει πλέον βγει από τα πλαίσια του νησιού, συστήνει ένα side project για να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με την ανεύρεση και διάδοση αυτών των ακουσμάτων.
Και το όνομα αυτού: Αιγινοβιόλια! Επτά ταλαντούχοι μουσικοί, επτά ξεχωριστές προσωπικότητες ενώνουν τις μελωδικές δυνάμεις τους και φτιάχνουν ένα group δεμένο και άρτια δομημένο, με ήχο πλούσιο και άκρως ιδιαίτερο με σκοπό να μας συστήσουν, τί άλλο, τη μουσική του τόπου μας.
Μοιρολόγια, τραγούδια του γάμου, του έρωτα, των νυχτορεμάτων, ύμνοι του μόχθου, της θάλασσας, της τράτας, της προίκας και του αιώνιου αποχαιρετισμού των κεκοιμημένων. Γλέντια, πανηγύρια, εξόδιες ακολουθίες, καλαμπούρια της παρέας, αυτοσχέδια τραγουδοποιήματα των καπεταναίων και των κορασίδων που έφτιαχναν τα προικιά τους και ονειρεύονταν να οδηγηθούν στα σκαλιά της εκκλησίας, συνοδεία του αδερφού τους και του «Άπορου», του ονομαστού στην εποχή του, δεξιοτέχνη του βιολιού από την Πέρδικα.
Άνιση, δυσκολοβίωτη, φτωχή, κυριευμένη από δεισιδαιμονίες, άγνοια και διαχωρισμό των φύλων και των τάξεων, η ζωή τότε. Δυο όμως χαρακτηριστικά, δυο αρετές της, ήταν αρκετές για να μαλακώσουν και να γλυκάνουν την τραχύτητα και τις ελλείψεις της: η συντροφικότητα της γειτονιάς, η αλληλεγγύη της κοινότητας που έδενε σαν γροθιά εφήβους και υπερήλικες και η βιωματική, σχεδόν συμβιωτική σχέση τους με τη Φύση, την οποία τιμούσαν, υμνούσαν και προσπαθούσαν να κατευνάσουν με μελωδίες και σκοπούς καταπραϋντικούς, διονυσιακούς, ευωχικούς.
Ακολουθήστε μας λοιπόν, παρέα με τα Αιγινοβιόλια, σε ένα μουσικό ταξίδι στο παρελθόν, τότε που Ζωή και Θάνατος είχαν πρόσωπο ανθρώπινο, καθότι ενταγμένοι στην αιωνιότητα της Πίστης και στην ασφάλεια μιας γενιάς που δεν υποβάθμιζε, δεν υποτιμούσε, δεν ματαιοφρονούσε. Απλά ονειρευόταν, αγαπούσε, αισιοδοξούσε.
Παίζουν οι μουσικοί:
Ανδρέας Γιαννούλης - Σαντούρι
Κλεοπάτρα Ιγνατιάδη (Kleopatra Ign) - Ακορντεόν
Δημητρης Μπογρης (Μητσάρας) - Βιολί
Alexander Spitzing - Ούτι
Γεωργία Σταυριανέα - Μπεντίρ
Σπύρος Τζίτζης - Λαούτο
Μαίρη Χαλδαίου - Κιθάρα
Οργάνωση / Μουσική Διεύθυνση: Alexander Spitzing
Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Supervision / Digital Management: Ειρήνη Κουνάδη
Παραγωγή: Φωτογραφία και Τέχνη, Αίγινα
Σε αυτό το βίντεο επιχειρούμε να φέρουμε στο προσκήνια μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά, από τα πιο γνωστά Αιγινήτικα τραγούδια. Ο ιθύνων νους αυτού του εγχειρήματος, ο πολυπράγμων Alexander Spitzing, εξαίρετος οργανοπαίχτης, μουσικός ερευνητής και πολυοργανίστας, υπεύθυνος της Εστουδιαντίνα Αίγινας, μιας ομάδας της οποίας η φήμη έχει πλέον βγει από τα πλαίσια του νησιού, συστήνει ένα side project για να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με την ανεύρεση και διάδοση αυτών των ακουσμάτων.
Και το όνομα αυτού: Αιγινοβιόλια! Επτά ταλαντούχοι μουσικοί, επτά ξεχωριστές προσωπικότητες ενώνουν τις μελωδικές δυνάμεις τους και φτιάχνουν ένα group δεμένο και άρτια δομημένο, με ήχο πλούσιο και άκρως ιδιαίτερο με σκοπό να μας συστήσουν, τί άλλο, τη μουσική του τόπου μας.
Μοιρολόγια, τραγούδια του γάμου, του έρωτα, των νυχτορεμάτων, ύμνοι του μόχθου, της θάλασσας, της τράτας, της προίκας και του αιώνιου αποχαιρετισμού των κεκοιμημένων. Γλέντια, πανηγύρια, εξόδιες ακολουθίες, καλαμπούρια της παρέας, αυτοσχέδια τραγουδοποιήματα των καπεταναίων και των κορασίδων που έφτιαχναν τα προικιά τους και ονειρεύονταν να οδηγηθούν στα σκαλιά της εκκλησίας, συνοδεία του αδερφού τους και του «Άπορου», του ονομαστού στην εποχή του, δεξιοτέχνη του βιολιού από την Πέρδικα.
Άνιση, δυσκολοβίωτη, φτωχή, κυριευμένη από δεισιδαιμονίες, άγνοια και διαχωρισμό των φύλων και των τάξεων, η ζωή τότε. Δυο όμως χαρακτηριστικά, δυο αρετές της, ήταν αρκετές για να μαλακώσουν και να γλυκάνουν την τραχύτητα και τις ελλείψεις της: η συντροφικότητα της γειτονιάς, η αλληλεγγύη της κοινότητας που έδενε σαν γροθιά εφήβους και υπερήλικες και η βιωματική, σχεδόν συμβιωτική σχέση τους με τη Φύση, την οποία τιμούσαν, υμνούσαν και προσπαθούσαν να κατευνάσουν με μελωδίες και σκοπούς καταπραϋντικούς, διονυσιακούς, ευωχικούς.
Ακολουθήστε μας λοιπόν, παρέα με τα Αιγινοβιόλια, σε ένα μουσικό ταξίδι στο παρελθόν, τότε που Ζωή και Θάνατος είχαν πρόσωπο ανθρώπινο, καθότι ενταγμένοι στην αιωνιότητα της Πίστης και στην ασφάλεια μιας γενιάς που δεν υποβάθμιζε, δεν υποτιμούσε, δεν ματαιοφρονούσε. Απλά ονειρευόταν, αγαπούσε, αισιοδοξούσε.
Παίζουν οι μουσικοί:
Ανδρέας Γιαννούλης - Σαντούρι
Κλεοπάτρα Ιγνατιάδη (Kleopatra Ign) - Ακορντεόν
Δημητρης Μπογρης (Μητσάρας) - Βιολί
Alexander Spitzing - Ούτι
Γεωργία Σταυριανέα - Μπεντίρ
Σπύρος Τζίτζης - Λαούτο
Μαίρη Χαλδαίου - Κιθάρα
Οργάνωση / Μουσική Διεύθυνση: Alexander Spitzing
Σκηνοθεσία / Κάμερα / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Supervision / Digital Management: Ειρήνη Κουνάδη
Παραγωγή: Φωτογραφία και Τέχνη, Αίγινα
"ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΑ ΣΕΠΤΑ"
ΑΠΟ ΤΟΥΣ π.ΑΝΔΡΕΑ ΝΤΟΤΣΙΚΑ & π.ΣΑΒΒΑ ΖΕΡΒΑ
(01.05.2021)
ΑΠΟ ΤΟΥΣ π.ΑΝΔΡΕΑ ΝΤΟΤΣΙΚΑ & π.ΣΑΒΒΑ ΖΕΡΒΑ
(01.05.2021)
Μεγάλη Εβδομάδα. Μεγάλη, σίγουρα όχι χρονικά, αλλά λόγω των περιγραφομένων γεγονότων, που δίνουν και τον τίτλο σε αυτό το video μας: "Τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα/ ως φώτα σωστικά..."
Σεπτά τα πάθη, σεβαστά, ιερά, καθώς Εκείνος που δίδαξε την υπομονή και οδηγήθηκε στην εκούσια σταύρωση είναι ταυτόχρονα ο ίδιος που κρατά το Σύμπαν σε τάξη, ο Πάσχων από αγάπη για το πλάσμα του Θεός.
Ήταν το 2012, πριν δέκα χρόνια ακριβώς, που εντελώς ανυποψίαστοι για όλα όσα θα επακολουθούσαν, βρεθήκαμε σε μια μαγευτική εκδήλωση Βυζαντινής Μουσικής, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου. Εκεί, δυο εξαίρετοι ιερείς, ο π.Ανδρέας Ντότσικας και ο π.Σάββας Ζέρβας, ένωσαν τις μελωδικές φωνές τους σε ένα πνευματικό, μουσικό ταξίδι που περιελάμβανε τους γνωστότερους ύμνους από όλες τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Ένα ταξίδι από δυο φωνές, τόσο αρμονικά δεμένες και γεμάτες Αγάπη και Πίστη, που θα εντυπωσίαζαν ακόμα και τους πιο καταξιωμένους ερμηνευτές. Μαζί τους, στην παρουσίαση και στην αφήγηση, ο νεαρός Μιχαήλ Καλαβρός, ο οποίος δίνει συνοπτικά, με ουσιώδη αλλά πλούσιο λόγο, την ταυτότητα κάθε τροπαρίου. Στο τέλος του αποσπάσματος, φιλοξενείται και ο χαιρετισμός του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη κ.κ.Εφραίμ, ο οποίος είχε παρευρεθεί στην εκδήλωση, μαζί με πλήθος κόσμου.
Με αυτό το clip, τιμάμε την ολοκλήρωση της Μεγάλης Εβδομάδας και την Ημέρα του Πάσχα που θα σύντομα θα ξημερώσει. Επιλέγουμε τις καλύτερες στιγμές από την έντεχνα μελοποιημένη ιερά ποίηση της Εκκλησίας σε ένα επετειακό video, όπου το Θείο Πάθος, όπως συνοπτικά εκτυλίχθηκε στην σχεδόν δίωρη εκδήλωση, μας προετοιμάζει να βιώσουμε την Ανάσταση οντολογικά, με ψυχική συντριβή αλλά προσδοκώντας ταυτόχρονα και την πολυπόθητη κάθαρση.
Ψάλλουν: π.Ανδρέας Ντότσικας / π.Σάββας Ζέρβας
Κείμενα / Παρουσίαση: Μιχαὴλ Καλαβρός
Παραγωγή: Φωτογραφία και Τέχνη, Αίγινα (Ειρήνη Κουνάδη & Ανέστης Κορνέζος)
Σεπτά τα πάθη, σεβαστά, ιερά, καθώς Εκείνος που δίδαξε την υπομονή και οδηγήθηκε στην εκούσια σταύρωση είναι ταυτόχρονα ο ίδιος που κρατά το Σύμπαν σε τάξη, ο Πάσχων από αγάπη για το πλάσμα του Θεός.
Ήταν το 2012, πριν δέκα χρόνια ακριβώς, που εντελώς ανυποψίαστοι για όλα όσα θα επακολουθούσαν, βρεθήκαμε σε μια μαγευτική εκδήλωση Βυζαντινής Μουσικής, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου. Εκεί, δυο εξαίρετοι ιερείς, ο π.Ανδρέας Ντότσικας και ο π.Σάββας Ζέρβας, ένωσαν τις μελωδικές φωνές τους σε ένα πνευματικό, μουσικό ταξίδι που περιελάμβανε τους γνωστότερους ύμνους από όλες τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Ένα ταξίδι από δυο φωνές, τόσο αρμονικά δεμένες και γεμάτες Αγάπη και Πίστη, που θα εντυπωσίαζαν ακόμα και τους πιο καταξιωμένους ερμηνευτές. Μαζί τους, στην παρουσίαση και στην αφήγηση, ο νεαρός Μιχαήλ Καλαβρός, ο οποίος δίνει συνοπτικά, με ουσιώδη αλλά πλούσιο λόγο, την ταυτότητα κάθε τροπαρίου. Στο τέλος του αποσπάσματος, φιλοξενείται και ο χαιρετισμός του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη κ.κ.Εφραίμ, ο οποίος είχε παρευρεθεί στην εκδήλωση, μαζί με πλήθος κόσμου.
Με αυτό το clip, τιμάμε την ολοκλήρωση της Μεγάλης Εβδομάδας και την Ημέρα του Πάσχα που θα σύντομα θα ξημερώσει. Επιλέγουμε τις καλύτερες στιγμές από την έντεχνα μελοποιημένη ιερά ποίηση της Εκκλησίας σε ένα επετειακό video, όπου το Θείο Πάθος, όπως συνοπτικά εκτυλίχθηκε στην σχεδόν δίωρη εκδήλωση, μας προετοιμάζει να βιώσουμε την Ανάσταση οντολογικά, με ψυχική συντριβή αλλά προσδοκώντας ταυτόχρονα και την πολυπόθητη κάθαρση.
Ψάλλουν: π.Ανδρέας Ντότσικας / π.Σάββας Ζέρβας
Κείμενα / Παρουσίαση: Μιχαὴλ Καλαβρός
Παραγωγή: Φωτογραφία και Τέχνη, Αίγινα (Ειρήνη Κουνάδη & Ανέστης Κορνέζος)
ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΙΓΙΝΑΣ
ONLINE ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ 2021 (FULL CONCERT)
(01.01.2021)
ONLINE ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ 2021 (FULL CONCERT)
(01.01.2021)
Ένα παγκόσμιος θεσμός, συνυφασμένος με την πρώτη ημέρα του έτους, και ένας εξαίρετος μοχλός προβολής της κλασσικής μουσικής. Είναι η καθιερωμένη Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία που μεταδίδεται ταυτόχρονα σε όλον τον κόσμο, την πρώτη ημέρα κάθε έτους και αποτελεί μια τελετουργία για κάθε μουσικόφιλο.
Στο νησί μας, φέτος, επιλέγουμε να υποδεχτούμε τις πρώτες ώρες της ελπιδοφόρας χρονιάς του 2021, με έναν παρόμοιο τρόπο. Ο Μουσικός Σύλλογος Αίγινας, η γνωστή μας ΜΟΥ.Σ.Α., αυτή η ξεχωριστή κοιτίδα πολιτισμού του τόπου μας η οποία αποτελεί πλέον ένα εκπαιδευτικό μουσικό σωματείο με κύρος και εγκυρότητα, εγκαινιάζει το έτος με το πρώτο της Online Πρωτοχρονιάτικο Κονσέρτο. Αποτελούμενο από όλα τα κομμάτια που ανέβηκαν τμηματικά διαδικτυακώς κατά τη διάρκεια των εορτών, με τη συμμετοχή πολλών ταλαντούχων μαθητών της και με τη συνοδεία δύο καταξιωμένων μουσικών, η ΜΟΥ.Σ.Α. (Μουσικός Σύλλογος Αίγινας-"ΜΟΥΣΑ") αναδεικνύει την ισχύ και τη σπουδαιότητα της Τέχνης εν μέσω των δυσφορικών συνθηκών που βιώνει η Ανθρωπότητα. Εν μέσω καραντίνας, οι νότες ενώθηκαν και η Μουσική απέδειξε πως η απόσταση και η μηδενική προσωπική επαφή, δεν παίζει κανέναn ρόλο όταν το επιτάσσει η ανάγκη της καλλιτεχνικής έκφρασης.
Υποδεχτείτε λοιπόν μαζί μας, το πολλά υποσχόμενο 2021, με συντροφιά το φερέλπιδο μουσικό μέλλον της Αίγινας, τους αυριανούς σολίστες που θα αποτελέσουν τη νέα γενιά εκπροσώπων της Απόλυτης Τέχνης: αυτή της Μουσικής.
Συμμετέχουν οι μαθητές: Γαρυφάλλου Στέλιος, Γουδή Νεκταρία, Δαρεμά Μυρτώ, Δαρεμάς Ιάσονας, Δημοπούλου Γεωργία, Δημοπούλου Μαρία, Δημόπουλος Παναγιώτης, Καρβούνη Περσεφόνη, Κουτσούκης Φίλιππος, Λογοθέτη Βέρα, Μαμάη Μυρτώ, Μαρίνη Αθανασία, Μαρίνη Μαρία, Πούντου Σοφία, Χαλδαίος Διονύσης, Χαλδαίος Νικόλας
Υπεύθυνοι Καθηγητές: Αθανασοπούλου Ελένη, Βρυζάκης Ιωάννης, Γιοβάνος Ιωάννης, Δημόπουλος Ιωάννης, Μιχαηλίδης Μιχάλης, Μπαλαμός Παναγιώτης, Παπανικολάου Λευτέρης, Στενάκης Αλέξης
Συμμετέχουν οι μουσικοί: Γκρόζας Νάσος, Αλέξης Στενάκης
Προλογίζουν οι μαθητές: Δαλακούρα Αέλια, Ιγνατιάδης Μέλιος
Ακούγονται τα κομμάτια: Carol of the Bells, We Wish You A Merry Christmas, Jingle Bells, Fanfare, Allegro for Violin & Piano, O Tannenbaum, Violin Concerto in A minor (1st mov.), Adagio en Sol mineur, Violin Concerto in A minor, Somewhere In My Memory
Σκηνοθεσία / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Digital Management / Supervision: Ειρήνη Κουνάδη
Στο νησί μας, φέτος, επιλέγουμε να υποδεχτούμε τις πρώτες ώρες της ελπιδοφόρας χρονιάς του 2021, με έναν παρόμοιο τρόπο. Ο Μουσικός Σύλλογος Αίγινας, η γνωστή μας ΜΟΥ.Σ.Α., αυτή η ξεχωριστή κοιτίδα πολιτισμού του τόπου μας η οποία αποτελεί πλέον ένα εκπαιδευτικό μουσικό σωματείο με κύρος και εγκυρότητα, εγκαινιάζει το έτος με το πρώτο της Online Πρωτοχρονιάτικο Κονσέρτο. Αποτελούμενο από όλα τα κομμάτια που ανέβηκαν τμηματικά διαδικτυακώς κατά τη διάρκεια των εορτών, με τη συμμετοχή πολλών ταλαντούχων μαθητών της και με τη συνοδεία δύο καταξιωμένων μουσικών, η ΜΟΥ.Σ.Α. (Μουσικός Σύλλογος Αίγινας-"ΜΟΥΣΑ") αναδεικνύει την ισχύ και τη σπουδαιότητα της Τέχνης εν μέσω των δυσφορικών συνθηκών που βιώνει η Ανθρωπότητα. Εν μέσω καραντίνας, οι νότες ενώθηκαν και η Μουσική απέδειξε πως η απόσταση και η μηδενική προσωπική επαφή, δεν παίζει κανέναn ρόλο όταν το επιτάσσει η ανάγκη της καλλιτεχνικής έκφρασης.
Υποδεχτείτε λοιπόν μαζί μας, το πολλά υποσχόμενο 2021, με συντροφιά το φερέλπιδο μουσικό μέλλον της Αίγινας, τους αυριανούς σολίστες που θα αποτελέσουν τη νέα γενιά εκπροσώπων της Απόλυτης Τέχνης: αυτή της Μουσικής.
Συμμετέχουν οι μαθητές: Γαρυφάλλου Στέλιος, Γουδή Νεκταρία, Δαρεμά Μυρτώ, Δαρεμάς Ιάσονας, Δημοπούλου Γεωργία, Δημοπούλου Μαρία, Δημόπουλος Παναγιώτης, Καρβούνη Περσεφόνη, Κουτσούκης Φίλιππος, Λογοθέτη Βέρα, Μαμάη Μυρτώ, Μαρίνη Αθανασία, Μαρίνη Μαρία, Πούντου Σοφία, Χαλδαίος Διονύσης, Χαλδαίος Νικόλας
Υπεύθυνοι Καθηγητές: Αθανασοπούλου Ελένη, Βρυζάκης Ιωάννης, Γιοβάνος Ιωάννης, Δημόπουλος Ιωάννης, Μιχαηλίδης Μιχάλης, Μπαλαμός Παναγιώτης, Παπανικολάου Λευτέρης, Στενάκης Αλέξης
Συμμετέχουν οι μουσικοί: Γκρόζας Νάσος, Αλέξης Στενάκης
Προλογίζουν οι μαθητές: Δαλακούρα Αέλια, Ιγνατιάδης Μέλιος
Ακούγονται τα κομμάτια: Carol of the Bells, We Wish You A Merry Christmas, Jingle Bells, Fanfare, Allegro for Violin & Piano, O Tannenbaum, Violin Concerto in A minor (1st mov.), Adagio en Sol mineur, Violin Concerto in A minor, Somewhere In My Memory
Σκηνοθεσία / Μοντάζ: Ανέστης Κορνέζος
Digital Management / Supervision: Ειρήνη Κουνάδη
Η ΛΙΑ ΒΙΣΣΗ LIVE ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ. ΕΝΑ SPECIAL GIG ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑΣ.
(11.08.2020)
Όχι, δεν θα μπούμε στον πειρασμό να αναφερθούμε κι εμείς στην σύγκριση με τον εξ αίματος δεσμό, που συνοδεύει σχεδόν κάθε αφιερωματικό κείμενο για την κυρία Λία Βίσση. Η προσωπικότητά της, το εύρος της φωνής της, το πληθωρικό της ταλέντο είναι τέτοια που κάθε αναφορά σε συγγένειες πρώτου βαθμού, τουλάχιστον αδικούν κατάφωρα μια ερμηνεύτρια του επιπέδου της.
Την απολαύσαμε εχθές Τρίτη 11 Αυγούστου στο κτήμα Κολλάτου, στα πλαίσια του 13ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ενός σπουδαίου θεσμού που η οικογένεια Κολλάτου συντηρεί και προάγει για ισάριθμα χρόνια στο νησί. Αφορμή στάθηκε η προβολή ενός κινηματογραφικού διαμαντιού, το «Φτερό της Μύγας» του Χρίστου Σιοπαχά, ενός ψυχολογικού δράματος του νεότερου ελληνικού σινεμά, στο οποίο η κ.Βίσση συμμετείχε ως ηθοποιός αλλά και ως ερμηνεύτρια των 4 τραγουδιών του soundtrack. Μετά το πέρας της προβολής, η βραδιά βρήκε τους πολυάριθμους θεατές να γίνονται μάρτυρες ενός ξεχωριστού gig, από αυτά που περνάνε αρκετά λεπτά για να συνειδητοποιήσεις τη μεγαλοσύνη και τη λυρικότητά τους.
Κι αυτό γιατί, η κ.Λία Βίσση, έχει δύο προτερήματα: μια αναμφισβήτητα κρυστάλλινη και ασύγκριτη ικανότητα να ερμηνεύει (κοινώς φωνάρα) αλλά και ένα σεμνό, απόλυτα γειωμένο και συνειδητοποιημένο attitude. Με μια λιτή και minimal συνοδεία από έναν προικισμένο πιανίστα, τον εμπνευσμένο κ.Παντελή Μπενετάτο, οι jazzy ενορχηστρώσεις και μεταγραφές των κομματιών που επέλεξαν να παίξουν, άφησαν διάφανο και άπλετο χώρο για να αναδειχθούν φωνή και ερμηνεία.
Somewhere over the Rainbow, My Favorite Things, Η Μαριάνθη των Ανέμων, κομμάτι το κομμάτι, το ντουέτο ξεκίνησε από τα ογκώδη Αμερικάνικα musical, πέρασε στον αιώνιο έφηβο με τον εστέτ σκεπτικισμό, Μάνο για να καταλήξει στους προσωπικούς δισκογραφικούς σταθμούς της ερμηνεύτριας, τις Σκιές, το θέμα του Αλέξανδρος και Αϊσέ και τον ογκόλιθο Απουσία, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια των 90’s. Ως μια γηγενής Sarah Vaughan, η ερμηνεύτρια ισορρόπησε με μαεστρία ανάμεσα σε συντεταγμένες που την καθιέρωσαν, όπως το γαλλικό chanson αλλά και σε άριστες κλιμακώσεις επικών ερμηνειών από το ένδοξο rock παρελθόν της.
Η ευγένεια και η προσήνειά της όμως, είναι τα χαρακτηριστικά αυτά που την κατατάσσουν ένα level παραπάνω από τους αντίστοιχους «μεγάλους» του είδους της. Απέχοντας συνειδητά από την επικαιρότητα, χωρίς να αναλώνεται σε ευτελή ριάλιτι και λοιμώδη μεσημεριανάδικα, εμφανίζεται μόνο όταν οι καιροί το επιβάλλουν και όταν η τέχνη της έχει έναν ουσιώδη λόγω ύπαρξης. Κι αυτό γιατί, στην πλάτη της κουβαλά ένα εξόχως βαρύ βιογραφικό.
Πτυχιούχος πιανίστα από το Εθνικό Ωδείο Λάρνακας και διπλωματούχος του Ωδείου Αθηνών, με μαθήματα κλασικού τραγουδιού στο Πινδάρειο, με μακρά δισκογραφία, συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, διδάσκει πιάνο και τραγούδι σε ιδιωτικό ωδείο της Αθήνας, ενώ τα τελευταία χρόνια αναλαμβάνει τη μουσική διδασκαλία μουσικών θεατρικών παραστάσεων, συνεργαζόμενη με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τα Θέατρα Badminton και Πάνθεον. Δίσκος – σταθμός στην καριέρα της θεωρείται ο δίσκος του 2014 «9 Βήματα στον Ορίζοντα», ένα έργο για φωνή και ορχήστρα εγχόρδων, όπου παρουσιάστηκε ζωντανά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, προς τιμήν της ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας από την Ελλάδα.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει και στον πιανίστα κ.Μπενετάτο, ο οποίος μετά τις Νομικές σπουδές του, αφιερώθηκε στην Jazz όπου τα βήματά του τον οδήγησαν να συνοδέψει από τη Χάρις Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη έως τον Γιάννη Πάριο και την Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ενώ ταυτόχρονα έχει τζαμάρει με κορυφαίους τζαζίστες όπως ο Ralph Peterson και ο Bobby Watson. Έχει υπάρξει μέλος γνωστών ελληνικών τζαζ συγκροτημάτων, έχει πραγματοποιήσει αμέτρητες ηχογραφήσεις, διαθέτει ξεχωριστή δισκογραφία ενώ έχει λάβει μέρος και σε σεμινάρια και συναυλίες σε συνεργασία με το Pop & Jazz κονσερβατόριο στο Ελσίνκι.
Οι αισθήσεις παλεύουν ανάμεσα σε μνήμες και ακούσματα, και τα τραγούδια της κ.Βίσση έχουν κάτι το ιδιαίτερο και το μαγικό. Αλλάζουν εικόνες ακόμα κι αν είναι τα ίδια που κάποτε τα είχαμε συνδέσει με πρόσωπα άλλα. Κι αυτό γιατί προέρχονται από μια ερμηνεύτρια που πέρασε με πρωτοφανή νηνεμία από το αντιστασιακό, εφηβικό rock της αμφισβήτησης στην ερωτική ελεγεία της ευρωπαϊκής κλασσικής pop, χωρίς να χάσει ποτέ την αυθεντικότητα και τη συγκίνηση που οι δυσθεώρητες οκτάβες της, προσφέρουν σε κάθε κομμάτι.
Και ας μην ξεχνάμε πως κάποτε μας χάρισε ένα τραγούδι όπως το:
Φίλε Βασίλη που λες, κυκλοφορεί πολύ Mercedes
τί λάθος κάνω εγώ, λες να `μαι θύμα ιδεολογικό;
Είμαστε οι μόνοι μαθητές που πήρανε μηδέν
και αν τα θέματα διέρρευσαν, σε μας δεν έφτασαν.
(11.08.2020)
Όχι, δεν θα μπούμε στον πειρασμό να αναφερθούμε κι εμείς στην σύγκριση με τον εξ αίματος δεσμό, που συνοδεύει σχεδόν κάθε αφιερωματικό κείμενο για την κυρία Λία Βίσση. Η προσωπικότητά της, το εύρος της φωνής της, το πληθωρικό της ταλέντο είναι τέτοια που κάθε αναφορά σε συγγένειες πρώτου βαθμού, τουλάχιστον αδικούν κατάφωρα μια ερμηνεύτρια του επιπέδου της.
Την απολαύσαμε εχθές Τρίτη 11 Αυγούστου στο κτήμα Κολλάτου, στα πλαίσια του 13ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ενός σπουδαίου θεσμού που η οικογένεια Κολλάτου συντηρεί και προάγει για ισάριθμα χρόνια στο νησί. Αφορμή στάθηκε η προβολή ενός κινηματογραφικού διαμαντιού, το «Φτερό της Μύγας» του Χρίστου Σιοπαχά, ενός ψυχολογικού δράματος του νεότερου ελληνικού σινεμά, στο οποίο η κ.Βίσση συμμετείχε ως ηθοποιός αλλά και ως ερμηνεύτρια των 4 τραγουδιών του soundtrack. Μετά το πέρας της προβολής, η βραδιά βρήκε τους πολυάριθμους θεατές να γίνονται μάρτυρες ενός ξεχωριστού gig, από αυτά που περνάνε αρκετά λεπτά για να συνειδητοποιήσεις τη μεγαλοσύνη και τη λυρικότητά τους.
Κι αυτό γιατί, η κ.Λία Βίσση, έχει δύο προτερήματα: μια αναμφισβήτητα κρυστάλλινη και ασύγκριτη ικανότητα να ερμηνεύει (κοινώς φωνάρα) αλλά και ένα σεμνό, απόλυτα γειωμένο και συνειδητοποιημένο attitude. Με μια λιτή και minimal συνοδεία από έναν προικισμένο πιανίστα, τον εμπνευσμένο κ.Παντελή Μπενετάτο, οι jazzy ενορχηστρώσεις και μεταγραφές των κομματιών που επέλεξαν να παίξουν, άφησαν διάφανο και άπλετο χώρο για να αναδειχθούν φωνή και ερμηνεία.
Somewhere over the Rainbow, My Favorite Things, Η Μαριάνθη των Ανέμων, κομμάτι το κομμάτι, το ντουέτο ξεκίνησε από τα ογκώδη Αμερικάνικα musical, πέρασε στον αιώνιο έφηβο με τον εστέτ σκεπτικισμό, Μάνο για να καταλήξει στους προσωπικούς δισκογραφικούς σταθμούς της ερμηνεύτριας, τις Σκιές, το θέμα του Αλέξανδρος και Αϊσέ και τον ογκόλιθο Απουσία, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια των 90’s. Ως μια γηγενής Sarah Vaughan, η ερμηνεύτρια ισορρόπησε με μαεστρία ανάμεσα σε συντεταγμένες που την καθιέρωσαν, όπως το γαλλικό chanson αλλά και σε άριστες κλιμακώσεις επικών ερμηνειών από το ένδοξο rock παρελθόν της.
Η ευγένεια και η προσήνειά της όμως, είναι τα χαρακτηριστικά αυτά που την κατατάσσουν ένα level παραπάνω από τους αντίστοιχους «μεγάλους» του είδους της. Απέχοντας συνειδητά από την επικαιρότητα, χωρίς να αναλώνεται σε ευτελή ριάλιτι και λοιμώδη μεσημεριανάδικα, εμφανίζεται μόνο όταν οι καιροί το επιβάλλουν και όταν η τέχνη της έχει έναν ουσιώδη λόγω ύπαρξης. Κι αυτό γιατί, στην πλάτη της κουβαλά ένα εξόχως βαρύ βιογραφικό.
Πτυχιούχος πιανίστα από το Εθνικό Ωδείο Λάρνακας και διπλωματούχος του Ωδείου Αθηνών, με μαθήματα κλασικού τραγουδιού στο Πινδάρειο, με μακρά δισκογραφία, συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, διδάσκει πιάνο και τραγούδι σε ιδιωτικό ωδείο της Αθήνας, ενώ τα τελευταία χρόνια αναλαμβάνει τη μουσική διδασκαλία μουσικών θεατρικών παραστάσεων, συνεργαζόμενη με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τα Θέατρα Badminton και Πάνθεον. Δίσκος – σταθμός στην καριέρα της θεωρείται ο δίσκος του 2014 «9 Βήματα στον Ορίζοντα», ένα έργο για φωνή και ορχήστρα εγχόρδων, όπου παρουσιάστηκε ζωντανά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, προς τιμήν της ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας από την Ελλάδα.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει και στον πιανίστα κ.Μπενετάτο, ο οποίος μετά τις Νομικές σπουδές του, αφιερώθηκε στην Jazz όπου τα βήματά του τον οδήγησαν να συνοδέψει από τη Χάρις Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη έως τον Γιάννη Πάριο και την Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ενώ ταυτόχρονα έχει τζαμάρει με κορυφαίους τζαζίστες όπως ο Ralph Peterson και ο Bobby Watson. Έχει υπάρξει μέλος γνωστών ελληνικών τζαζ συγκροτημάτων, έχει πραγματοποιήσει αμέτρητες ηχογραφήσεις, διαθέτει ξεχωριστή δισκογραφία ενώ έχει λάβει μέρος και σε σεμινάρια και συναυλίες σε συνεργασία με το Pop & Jazz κονσερβατόριο στο Ελσίνκι.
Οι αισθήσεις παλεύουν ανάμεσα σε μνήμες και ακούσματα, και τα τραγούδια της κ.Βίσση έχουν κάτι το ιδιαίτερο και το μαγικό. Αλλάζουν εικόνες ακόμα κι αν είναι τα ίδια που κάποτε τα είχαμε συνδέσει με πρόσωπα άλλα. Κι αυτό γιατί προέρχονται από μια ερμηνεύτρια που πέρασε με πρωτοφανή νηνεμία από το αντιστασιακό, εφηβικό rock της αμφισβήτησης στην ερωτική ελεγεία της ευρωπαϊκής κλασσικής pop, χωρίς να χάσει ποτέ την αυθεντικότητα και τη συγκίνηση που οι δυσθεώρητες οκτάβες της, προσφέρουν σε κάθε κομμάτι.
Και ας μην ξεχνάμε πως κάποτε μας χάρισε ένα τραγούδι όπως το:
Φίλε Βασίλη που λες, κυκλοφορεί πολύ Mercedes
τί λάθος κάνω εγώ, λες να `μαι θύμα ιδεολογικό;
Είμαστε οι μόνοι μαθητές που πήρανε μηδέν
και αν τα θέματα διέρρευσαν, σε μας δεν έφτασαν.
"ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΑΚΗ ΩΣ ΤΗ ΣΕΒΙΛΛΙΑ". Η ΑΝΘΗ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
(10.01.2020)
"Σεμνή κατά πάντα η μουσική θεών εύρημα ούσα."
Δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο με τα λόγια του Πλούταρχου.
Ευχαριστούμε κ.Ανθή Μαρμαρινού, γι αυτή τη μεθυστική βραδιά.
Γι αυτό το μουσικό ταξίδι από την παραδοσιακή μουσική της Θράκης, έως της Σεβίλλη του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, με τις ενδιάμεσες στάσεις στις στιγμές των αδερφών Κατσιμίχα, της Αρλέτας, των Ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας.
(10.01.2020)
"Σεμνή κατά πάντα η μουσική θεών εύρημα ούσα."
Δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο με τα λόγια του Πλούταρχου.
Ευχαριστούμε κ.Ανθή Μαρμαρινού, γι αυτή τη μεθυστική βραδιά.
Γι αυτό το μουσικό ταξίδι από την παραδοσιακή μουσική της Θράκης, έως της Σεβίλλη του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, με τις ενδιάμεσες στάσεις στις στιγμές των αδερφών Κατσιμίχα, της Αρλέτας, των Ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ & ΜΕΛΙΝΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ LIVE ΣΤΟ 11ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΣΤΙΚΙΟΥ
(14.09.2019)
Οι δύο σπουδαίες και χαρισματικές ερμηνεύτριες Γλυκερία και Μελίνα Ασλανίδου, σε μία κορυφαία μουσική συνάντηση στα πλαίσια του 11ου Φεστιβάλ Φιστικιού.Η Γλυκερία, η τόσο σημαντική αυτή ερμηνεύτρια με αξιοσημείωτη πορεία και εκτός συνόρων, θεωρείται από πολλούς η πιο γνήσια λαϊκή τραγουδίστρια της γενιάς της και έχει κερδίσει επάξια σε Ελλάδα και εξωτερικό τον χαρακτηρισμό «η φωνή της Ελλάδας». Παραμένει για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες στην πρώτη γραμμή, σφραγίζοντας με τις αψεγάδιαστες ερμηνείες της πολλά και απαιτητικά είδη του ελληνικού τραγουδιού.
Η Μελίνα Ασλανίδου είναι μια από τις πιο γνωστές και αγαπημένες ερμηνεύτριες του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού. Η μοναδική χροιά της φωνής της μαγεύει το κοινό και τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει έχουν αγαπηθεί από τον κόσμο, ενώ τα περισσότερα από αυτά αποτελούν πραγματικά διαχρονικά διαμάντια του σύγχρονου ρεπερτορίου. Έχει ξεχωρίσει για τις έξοχες συνεργασίες της ενώ οι συναυλίες της είναι πάντα πόλος έλξης του κοινού εντός και εκτός Ελλάδας. Η σκηνική της παρουσία είναι δυναμική και η επικοινωνία της με τον κόσμο, μοναδική.
Η Γλυκερία και η Μελίνα Ασλανίδου, ένωσαν τις φωνές και τις ψυχές τους, και μας πρόσφεραν μια ανεπανάληπτη βραδιά μελωδίας και γνήσιας Ελληνικής μουσικής.
(14.09.2019)
Οι δύο σπουδαίες και χαρισματικές ερμηνεύτριες Γλυκερία και Μελίνα Ασλανίδου, σε μία κορυφαία μουσική συνάντηση στα πλαίσια του 11ου Φεστιβάλ Φιστικιού.Η Γλυκερία, η τόσο σημαντική αυτή ερμηνεύτρια με αξιοσημείωτη πορεία και εκτός συνόρων, θεωρείται από πολλούς η πιο γνήσια λαϊκή τραγουδίστρια της γενιάς της και έχει κερδίσει επάξια σε Ελλάδα και εξωτερικό τον χαρακτηρισμό «η φωνή της Ελλάδας». Παραμένει για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες στην πρώτη γραμμή, σφραγίζοντας με τις αψεγάδιαστες ερμηνείες της πολλά και απαιτητικά είδη του ελληνικού τραγουδιού.
Η Μελίνα Ασλανίδου είναι μια από τις πιο γνωστές και αγαπημένες ερμηνεύτριες του λαϊκού και έντεχνου τραγουδιού. Η μοναδική χροιά της φωνής της μαγεύει το κοινό και τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει έχουν αγαπηθεί από τον κόσμο, ενώ τα περισσότερα από αυτά αποτελούν πραγματικά διαχρονικά διαμάντια του σύγχρονου ρεπερτορίου. Έχει ξεχωρίσει για τις έξοχες συνεργασίες της ενώ οι συναυλίες της είναι πάντα πόλος έλξης του κοινού εντός και εκτός Ελλάδας. Η σκηνική της παρουσία είναι δυναμική και η επικοινωνία της με τον κόσμο, μοναδική.
Η Γλυκερία και η Μελίνα Ασλανίδου, ένωσαν τις φωνές και τις ψυχές τους, και μας πρόσφεραν μια ανεπανάληπτη βραδιά μελωδίας και γνήσιας Ελληνικής μουσικής.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ & ΜΑΙΡΗ ΔΟΥΤΣΗ LIVE ΣΤΟ 11ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΣΤΙΚΙΟΥ
(13.09.2019)
«Κι ύστερα κανόνισα και δεν σου τηλεφώνησα, ούτε μια φορά…». Κάπως έτσι και με αυτό το τόσο «ειλικρινές άσμα» μου συστήθηκε ο πασίγνωστος πλέον, Κώστας Μακεδόνας.
Όλα ξεκίνησαν για εκείνον σε ηλικία 10 ετών και στα μαθητικά του χρόνια, όπου πρωταγωνίστησε στις μουσικές εκδηλώσεις του σχολείου του. Αργότερα, παράλληλα με τις σπουδές του στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης, τραγουδούσε σε τοπικά μαγαζιά της πόλης, όπου και τον άκουσε ο συνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης. Το «ερμηνευτικό όνειρο» του Κώστα Μακεδόνα, κάπου εκεί, άρχισε να παίρνει «σάρκα και οστά», καθώς, βήμα το βήμα ο ίδιος εξελίχθηκε και έφτασε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Έτσι, το 1988 μετακομίζει στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο κυκλοφορεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο «Δεν έχω ιδέα», σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή…
Έκτοτε, ο Κώστας Μακεδόνας κυκλοφόρησε δεκατέσσερις ακόμα προσωπικούς δίσκους, ενώ συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες, συνθέτες και στιχουργούς, όπως Διονύση Τσακνή, Θάνο Μικρούτσικο, Μανώλη Ρασούλη, Χρήστο Νικολόπουλο, Χάρις Αλεξίου. Με πολλές επιτυχίες του να ξεχωρίζουν όπως τα «Μόνο μια φορά», «Έκανες το λάθος», «Το ποδήλατο», «Στον λευκό τον Πύργο», «Κάτσε καλά», «Μαργαριτάρια», «Ταξί» και αρκετά ακόμα, το 2005 ο ίδιος βραβεύτηκε στο Βατικανό μαζί με άλλους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες για τις δωρεάν εμφανίσεις του για κοινωνικούς σκοπούς.
Σήμερα, εν έτη 2018 εκτός από τη μουσική του παρουσία και την επερχόμενη καλοκαιρινή περιοδεία που έχει προγραμματίσει, ασχολείται ενεργά και με την κυβέρνηση αερογραμμών (μετράει ήδη 25 χρόνια ενεργής πορείας στο χώρο των αεροπορικών πτήσεων), ενώ δεν φοβάται να παραδεχτεί πως η αεροπορία και το να είναι ο ίδιος στα «ηνία» ενός αεροπλάνου αποτελούν αδιαμφισβήτητα τη μεγάλη του αγάπη.
Ο Κώστας Μακεδόνας για τρεις ώρες βρισκόταν συνέχεια στη σκηνή, ερμηνεύοντας τραγούδια του τελευταίου του δίσκου με τίτλο “Τα Πλοία της Γραμμής", αγαπημένες διαχρονικές επιτυχίες του όπως τα «Ποδήλατο», «Λίζα», «Μαργαριτάρια», «Αντικριστά» «Ουσίες», «Πάρε με» κ.α., αλλά και τραγούδια αγαπημένων συνθετών όπως των Άκη Πάνου, Χρήστου Νικολόπουλου, Σταύρου Ξαρχάκου κι άλλων, αλλά και νεότερων δημιουργών όπως τις «Μέλισσες» του Γιώργου Καζαντζή & της Ελένης Φωτάκη και «Το δίκιο μου» του Θέμη Καραμουρατίδη & του Οδυσσέα Ιωάννου.
Μαζί του η εξαιρετική Μαίρη Δούτση, (μέλος των "Mary Doutsi & The Swingers", που υποστηρίζουν ένα ρεπερτόριο της ελληνικής και της διεθνούς μουσικής σκηνής με παραλλαγές, διασκευές και μουσικές πρωτοτυπίες) της οποίας η φωνή έχει σχεδόν παντρευτεί τη χροιά του Μακεδόνα και μαζί παρουσιάζουν ένα απίστευτα δεμένο ντουέτο.
Αποχωρίσαμε πλήρεις χθες το βράδυ… Δυστυχώς όμως, «μόνο μια φορά» αν δεις live αυτό το ντουέτο, δεν είναι καθόλου μα καθόλου αρκετή.
(13.09.2019)
«Κι ύστερα κανόνισα και δεν σου τηλεφώνησα, ούτε μια φορά…». Κάπως έτσι και με αυτό το τόσο «ειλικρινές άσμα» μου συστήθηκε ο πασίγνωστος πλέον, Κώστας Μακεδόνας.
Όλα ξεκίνησαν για εκείνον σε ηλικία 10 ετών και στα μαθητικά του χρόνια, όπου πρωταγωνίστησε στις μουσικές εκδηλώσεις του σχολείου του. Αργότερα, παράλληλα με τις σπουδές του στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης, τραγουδούσε σε τοπικά μαγαζιά της πόλης, όπου και τον άκουσε ο συνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης. Το «ερμηνευτικό όνειρο» του Κώστα Μακεδόνα, κάπου εκεί, άρχισε να παίρνει «σάρκα και οστά», καθώς, βήμα το βήμα ο ίδιος εξελίχθηκε και έφτασε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Έτσι, το 1988 μετακομίζει στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο κυκλοφορεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο «Δεν έχω ιδέα», σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή…
Έκτοτε, ο Κώστας Μακεδόνας κυκλοφόρησε δεκατέσσερις ακόμα προσωπικούς δίσκους, ενώ συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες, συνθέτες και στιχουργούς, όπως Διονύση Τσακνή, Θάνο Μικρούτσικο, Μανώλη Ρασούλη, Χρήστο Νικολόπουλο, Χάρις Αλεξίου. Με πολλές επιτυχίες του να ξεχωρίζουν όπως τα «Μόνο μια φορά», «Έκανες το λάθος», «Το ποδήλατο», «Στον λευκό τον Πύργο», «Κάτσε καλά», «Μαργαριτάρια», «Ταξί» και αρκετά ακόμα, το 2005 ο ίδιος βραβεύτηκε στο Βατικανό μαζί με άλλους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες για τις δωρεάν εμφανίσεις του για κοινωνικούς σκοπούς.
Σήμερα, εν έτη 2018 εκτός από τη μουσική του παρουσία και την επερχόμενη καλοκαιρινή περιοδεία που έχει προγραμματίσει, ασχολείται ενεργά και με την κυβέρνηση αερογραμμών (μετράει ήδη 25 χρόνια ενεργής πορείας στο χώρο των αεροπορικών πτήσεων), ενώ δεν φοβάται να παραδεχτεί πως η αεροπορία και το να είναι ο ίδιος στα «ηνία» ενός αεροπλάνου αποτελούν αδιαμφισβήτητα τη μεγάλη του αγάπη.
Ο Κώστας Μακεδόνας για τρεις ώρες βρισκόταν συνέχεια στη σκηνή, ερμηνεύοντας τραγούδια του τελευταίου του δίσκου με τίτλο “Τα Πλοία της Γραμμής", αγαπημένες διαχρονικές επιτυχίες του όπως τα «Ποδήλατο», «Λίζα», «Μαργαριτάρια», «Αντικριστά» «Ουσίες», «Πάρε με» κ.α., αλλά και τραγούδια αγαπημένων συνθετών όπως των Άκη Πάνου, Χρήστου Νικολόπουλου, Σταύρου Ξαρχάκου κι άλλων, αλλά και νεότερων δημιουργών όπως τις «Μέλισσες» του Γιώργου Καζαντζή & της Ελένης Φωτάκη και «Το δίκιο μου» του Θέμη Καραμουρατίδη & του Οδυσσέα Ιωάννου.
Μαζί του η εξαιρετική Μαίρη Δούτση, (μέλος των "Mary Doutsi & The Swingers", που υποστηρίζουν ένα ρεπερτόριο της ελληνικής και της διεθνούς μουσικής σκηνής με παραλλαγές, διασκευές και μουσικές πρωτοτυπίες) της οποίας η φωνή έχει σχεδόν παντρευτεί τη χροιά του Μακεδόνα και μαζί παρουσιάζουν ένα απίστευτα δεμένο ντουέτο.
Αποχωρίσαμε πλήρεις χθες το βράδυ… Δυστυχώς όμως, «μόνο μια φορά» αν δεις live αυτό το ντουέτο, δεν είναι καθόλου μα καθόλου αρκετή.
"ΜΙΑ ΛΑΤΕΡΝΑ...ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ", ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΑΝΔΡΕΑ Δ.ΚΑΨΑΛΗ
(20.07.2019)
Στις 15 Ιουνίου 2019 συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από τότε που ο υπέρτατος Μάνος Χατζιδάκις, κίνησε για τ΄άστρα. Τον ανακαλούμε και τον αναζητούμε, όχι τόσο για να «τιμήσουμε» τη μνήμη του –ο ίδιος, άλλωστε, απεχθανόταν την αναμνησιολογία και τα μνημόσυνα– αλλά επειδή αυτό κάνουμε αντανακλαστικά εδώ και χρόνια, καθώς έχουμε παγιδευτεί στα τρομερά μας αδιέξοδα. Αναζητούμε έναν χαμένο μπούσουλα –έστω και από το υπερπέραν– και κάθε τόσο μονολογούμε και διερωτόμαστε χαζεύοντας το άπειρο: «Τι θα έλεγε, άραγε, ο Χατζιδάκις για όλα αυτά τα μουσικά δεινά που μας συμβαίνουν, αν βρισκόταν ακόμα ανάμεσά μας;»
Απάντηση σε αυτό το ερώτημα έδωσε, με μια σπουδαία εκδήλωση, το Ίδρυμα Ανδρέα Δ.Καψάλη. Στην καθιερωμένη ετήσια καλοκαιρινή γιορτή του, το Ίδρυμα σε συνεργασία με τον Σύλλογο Φίλων του, δημιούργησαν ένα αφιέρωμα στον τεράστιο συνθέτη, με έναν πρωτότυπο και ξεχωριστό τρόπο. Μαζί με τον καθηγητή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ.Διονύσιο Καλαμάκη και τη μουσικοθεατρική ομάδα Memories, στήθηκε ένα μοναδικό accolade, με στοιχεία πανεπιστημιακής διάλεξης, μουσικής, ποίησης και διαλόγου.
Την εκδήλωση, την οποία παρακολούθησε ένας τεράστιος αριθμός θεατών που γέμισαν ασφυκτικά το αμφιθέατρο, χαιρέτισε ο εκπρόσωπος του Ιδρύματος κ.Γεώργιος Μαντάς και ο ιθύνων νους του event, η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του Ιδρύματος, κ.Ξανθένια Μαντά, η οποία είναι υπεύθυνη για πολλές εξαιρετικές εκδηλώσεις του. Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε ο καθηγητής κ.Διονύσιος Καλαμάκης, ο οποίος με μια συμπυκνωμένη αλλά πλούσια σε περιεχόμενο ομιλία, αναφέρθηκε στη συνάντηση Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου, κάνοντας αναφορά στην προ-Χατζιδακική εποχή του ελαφρού τραγουδιού και στην εξέλιξή της μετά το πέρασμα του συνθετικού αυτού τιτάνα.
Έπειτα, το σχήμα Memories, αποτελούμενο από τον κ.Γιώργο Βολονάκη, την κ.Ανδρομάχη Μαρκοπούλου και τον κ.Γιάννη Μπόγρη στον λόγο και τη φωνή, την κ.Μαρία Κάτσαρη στο πιάνο και τον κ.Στάθη Κοντοπάνο στο μπουζούκι και το λαούτο, σε μια απολαυστική δίωρη παράσταση, ερμήνευσε με ευαισθησία και μοναδικότητα την αφρόκρεμα του ρεπερτορίου του τιμώμενου συνθέτη, ωθώντας το κοινό να ξεσπά συχνά σε θερμά χειροκροτήματα.
Και τι δεν είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις... Για τον «χείμαρρο αυτοσχεδιαστικών αντιδράσεων σε όλες τις περιοχές του δημόσιου βίου μας», για την έλξη μας προς την «ανασφάλεια που μας προσδίδει μια αίσθηση νεότητας», για την παγίδευσή μας σε ασφυκτικά και διόλου χρήσιμα δίπολα ("δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός"). Δυστυχώς, λίγοι μπόρεσαν να τον αποκρυπτογραφήσουν.
Το Ίδρυμα Ανδρέα Δ.Καψάλη, πρωταγωνιστεί εδώ και χρόνια στην πνευματική, επιστημονική και καλλιτεχνική ζωή της Αίγινας, μέσα από ομιλίες και δρώμενα που στόχο έχουν να ανυψώσουν το πνευματικό επίπεδο του νησιού. Αποτελεί έναν σπουδαίο λίθο στην τοπική ιστορία και παραμένει πιστό στις αρχές του που το συνοδεύουν από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του. Τα ιδρυτικά μέλη του, ο αείμνηστος Δημήτρης Καψάλης και η κ.Φλώρα Καψάλη έχουν μπολιάσει με το ήθος τους, την ποιότητά τους και τις αξίες τους τη φιλοσοφία του Ιδρύματος, και κάθε χρόνο έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε μια εκδήλωση που συζητείται για καιρό.
(20.07.2019)
Στις 15 Ιουνίου 2019 συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από τότε που ο υπέρτατος Μάνος Χατζιδάκις, κίνησε για τ΄άστρα. Τον ανακαλούμε και τον αναζητούμε, όχι τόσο για να «τιμήσουμε» τη μνήμη του –ο ίδιος, άλλωστε, απεχθανόταν την αναμνησιολογία και τα μνημόσυνα– αλλά επειδή αυτό κάνουμε αντανακλαστικά εδώ και χρόνια, καθώς έχουμε παγιδευτεί στα τρομερά μας αδιέξοδα. Αναζητούμε έναν χαμένο μπούσουλα –έστω και από το υπερπέραν– και κάθε τόσο μονολογούμε και διερωτόμαστε χαζεύοντας το άπειρο: «Τι θα έλεγε, άραγε, ο Χατζιδάκις για όλα αυτά τα μουσικά δεινά που μας συμβαίνουν, αν βρισκόταν ακόμα ανάμεσά μας;»
Απάντηση σε αυτό το ερώτημα έδωσε, με μια σπουδαία εκδήλωση, το Ίδρυμα Ανδρέα Δ.Καψάλη. Στην καθιερωμένη ετήσια καλοκαιρινή γιορτή του, το Ίδρυμα σε συνεργασία με τον Σύλλογο Φίλων του, δημιούργησαν ένα αφιέρωμα στον τεράστιο συνθέτη, με έναν πρωτότυπο και ξεχωριστό τρόπο. Μαζί με τον καθηγητή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ.Διονύσιο Καλαμάκη και τη μουσικοθεατρική ομάδα Memories, στήθηκε ένα μοναδικό accolade, με στοιχεία πανεπιστημιακής διάλεξης, μουσικής, ποίησης και διαλόγου.
Την εκδήλωση, την οποία παρακολούθησε ένας τεράστιος αριθμός θεατών που γέμισαν ασφυκτικά το αμφιθέατρο, χαιρέτισε ο εκπρόσωπος του Ιδρύματος κ.Γεώργιος Μαντάς και ο ιθύνων νους του event, η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων του Ιδρύματος, κ.Ξανθένια Μαντά, η οποία είναι υπεύθυνη για πολλές εξαιρετικές εκδηλώσεις του. Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε ο καθηγητής κ.Διονύσιος Καλαμάκης, ο οποίος με μια συμπυκνωμένη αλλά πλούσια σε περιεχόμενο ομιλία, αναφέρθηκε στη συνάντηση Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου, κάνοντας αναφορά στην προ-Χατζιδακική εποχή του ελαφρού τραγουδιού και στην εξέλιξή της μετά το πέρασμα του συνθετικού αυτού τιτάνα.
Έπειτα, το σχήμα Memories, αποτελούμενο από τον κ.Γιώργο Βολονάκη, την κ.Ανδρομάχη Μαρκοπούλου και τον κ.Γιάννη Μπόγρη στον λόγο και τη φωνή, την κ.Μαρία Κάτσαρη στο πιάνο και τον κ.Στάθη Κοντοπάνο στο μπουζούκι και το λαούτο, σε μια απολαυστική δίωρη παράσταση, ερμήνευσε με ευαισθησία και μοναδικότητα την αφρόκρεμα του ρεπερτορίου του τιμώμενου συνθέτη, ωθώντας το κοινό να ξεσπά συχνά σε θερμά χειροκροτήματα.
Και τι δεν είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις... Για τον «χείμαρρο αυτοσχεδιαστικών αντιδράσεων σε όλες τις περιοχές του δημόσιου βίου μας», για την έλξη μας προς την «ανασφάλεια που μας προσδίδει μια αίσθηση νεότητας», για την παγίδευσή μας σε ασφυκτικά και διόλου χρήσιμα δίπολα ("δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός"). Δυστυχώς, λίγοι μπόρεσαν να τον αποκρυπτογραφήσουν.
Το Ίδρυμα Ανδρέα Δ.Καψάλη, πρωταγωνιστεί εδώ και χρόνια στην πνευματική, επιστημονική και καλλιτεχνική ζωή της Αίγινας, μέσα από ομιλίες και δρώμενα που στόχο έχουν να ανυψώσουν το πνευματικό επίπεδο του νησιού. Αποτελεί έναν σπουδαίο λίθο στην τοπική ιστορία και παραμένει πιστό στις αρχές του που το συνοδεύουν από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του. Τα ιδρυτικά μέλη του, ο αείμνηστος Δημήτρης Καψάλης και η κ.Φλώρα Καψάλη έχουν μπολιάσει με το ήθος τους, την ποιότητά τους και τις αξίες τους τη φιλοσοφία του Ιδρύματος, και κάθε χρόνο έχουμε την τύχη να απολαμβάνουμε μια εκδήλωση που συζητείται για καιρό.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΞΑΡΧΑΚΟ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΛΕΟΥΣΕΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
(31.03.2019)
Την Κυριακή 31.03.2019, πραγματοποιήθηκε συναυλία- αφιέρωμα στον Σταύρο Ξαρχάκο υπέρ του Λεουσείου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος, στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Δήμαρχος κ.Δημήτρης Μούρτζης, οι υποψήφιοι δήμαρχοι κ.Παναγιώτης Ηλίας, κ.Παναγιώτης Κουκούλης και κ.Φίλιππος Τζίτζης, ο υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος κ.Σάκης Σακκιώτης. ο π.Ανδρέας Ντότσικας, ο π.Νικόλαος Γαρυφάλλου, μέλη και Δ.Σ. από τοπικούς συλλόγους και πλήθος κόσμου. Την αρχή έκανε ο κ.Δήμαρχος τονίζοντας τη σημασία της προσπάθειας αυτής και το πρόγραμμα ξεκίνησε η χορωδία του Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας "Ο Καποδίστριας", με μαέστρο την κ.Βάνα Χαλκίδη και πιανίστα τον κ.Δημήτρη Ανέστη.Στη συνέχεια, έπαιξαν οι μουσικοί κ.Γρηγόρης Αϊβαζόπουλος στο πιάνο, η κ.Αρετή Πηγιαδίτη στο μαντολίνο, ο κ.Γιώργος Χαλικιόπουλος στην κιθάρα και τα φωνητικά και ερμήνευσε η κ.Ειρήνη Κουνάδη. Οι καθηγητές χορού κ.Άνι-Δέσποινα Μαράτου και ο κ.Θωμάς Κουρκούνας, καθώς επίσης και οι μαθητές του χορευτικού τμήματος του Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας "Ο Καποδίστριας" σε διδασκαλία της κ.Αρετής Κουκούμη, πλαισίωσαν χορευτικά την εκδήλωση όπου τελείωσε με ευχαριστίες από τον π.Ανδρέα και τον π.Νικόλα.
(31.03.2019)
Την Κυριακή 31.03.2019, πραγματοποιήθηκε συναυλία- αφιέρωμα στον Σταύρο Ξαρχάκο υπέρ του Λεουσείου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος, στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Δήμαρχος κ.Δημήτρης Μούρτζης, οι υποψήφιοι δήμαρχοι κ.Παναγιώτης Ηλίας, κ.Παναγιώτης Κουκούλης και κ.Φίλιππος Τζίτζης, ο υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος κ.Σάκης Σακκιώτης. ο π.Ανδρέας Ντότσικας, ο π.Νικόλαος Γαρυφάλλου, μέλη και Δ.Σ. από τοπικούς συλλόγους και πλήθος κόσμου. Την αρχή έκανε ο κ.Δήμαρχος τονίζοντας τη σημασία της προσπάθειας αυτής και το πρόγραμμα ξεκίνησε η χορωδία του Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας "Ο Καποδίστριας", με μαέστρο την κ.Βάνα Χαλκίδη και πιανίστα τον κ.Δημήτρη Ανέστη.Στη συνέχεια, έπαιξαν οι μουσικοί κ.Γρηγόρης Αϊβαζόπουλος στο πιάνο, η κ.Αρετή Πηγιαδίτη στο μαντολίνο, ο κ.Γιώργος Χαλικιόπουλος στην κιθάρα και τα φωνητικά και ερμήνευσε η κ.Ειρήνη Κουνάδη. Οι καθηγητές χορού κ.Άνι-Δέσποινα Μαράτου και ο κ.Θωμάς Κουρκούνας, καθώς επίσης και οι μαθητές του χορευτικού τμήματος του Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας "Ο Καποδίστριας" σε διδασκαλία της κ.Αρετής Κουκούμη, πλαισίωσαν χορευτικά την εκδήλωση όπου τελείωσε με ευχαριστίες από τον π.Ανδρέα και τον π.Νικόλα.
THE GOOD-FELLA'S BAND
(13.09.2018)
Υπάρχουν πολλά πράγματα που εκτιμάς στους Good-Fella’s από το πρώτο λεπτό που θα συναναστραφείς μαζί τους, είτε σε προσωπικό είτε σε συναυλιακό επίπεδο. Το πρώτο και κύριο, η ροπή και ο σεβασμός τους προς το Αμερικάνικο (κυρίως) Blues-Rock, το οποίο υπηρετούν με σαφήνεια, αφοσίωση και μπόλικη όρεξη. Το δεύτερο ότι κατ’ όνομα, σε παραπέμπουν στην ομώνυμη ταινία του Σκορτσέζε, της οποίας το soundtrack αποτελεί μια ανθολογία από Soul και Rock ύμνους. Τρίτον, έχουν μια κυρία στη σύνθεσή τους, πώς να μην το λατρέψεις αυτό; Και τέταρτο και τελευταίο, απλά respect επειδή έχουν frontman μπασίστα…
Παρακολουθήσαμε το συγκρότημα live την Πέμπτη, την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ Φιστικιού και μετά το πέρας των δύο και πλέον ωρών του setlist τους, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως πρόκειται ίσως για την πιο feel good μπάντα που έχει επισκεφτεί το νησί. Οι λόγοι απλοί. Οι Good-Fella’s είναι μια cover band και αυτό που κάνει το κάνει μαεστρικά. Επιλέγει την αφρόκρεμα των κομματιών από όλα τα φάσματα του Rock (Classic, Blues, Progessive), σφηνώνει ενδιάμεσα μερικές Funk-ιές, τα γαρνίρει με Chuck Berry και Little Richard, προσθέτει και λίγη από την εγχώρια σκηνή των 90’s (βλ.Παύλο), και έτοιμη η συνταγή για μια εκρηκτική συναυλία που θα σε κάνει να δώσεις την επόμενη μέρα τα παπούτσια σου για επιδιόρθωση σόλας.
Η προσέγγισή τους σε τραγούδια – ογκόλιθους, τα οποία έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους στη μουσική ιστορία, αποτελεί το πιο δυνατό ατού της μπάντας. Κομμάτια όπως τα Wild Thing, Smoke on the Water, Break on Through, Gimme Some Lovin’ ακούστηκαν σε τέλεια πιστότητα, σαν να εκτελούνταν από κάποια Tribute Band της Δυτικής Ακτής. Είχαν το θάρρος να παίξουν το Comfortably Numb… και το έσκισαν. Πέρασαν με άνεση στο Rock ‘n Roll στο Κρεβάτι, έκαναν μια στάση στη Georgia για να αναστήσουν τον νονό James, τα είπαν στα γρήγορα με τον Dan Aykroyd και τον John Belushi στο Everybody Needs Somebody, έκαναν τον Mark Knopfler περήφανο με το Sultans of Swing, και ολοκλήρωσαν με δύο πραγματικά σπουδαίες εκτελέσεις του Black Magc Woman και του Oye Como Va. Μέχρι που ήρθε και το Whole Lotta Love και μας πήρε ό,τι είχε απομείνει από τα μουσικά μας απωθημένα.
Εξαιρετική και η εμφάνιση στο ενδιάμεσο του set, του «δικού μας» κ.Άκη Μπέση, ο οποίος με πέντε μόλις τραγούδια (τρία από Κώστα Χατζή, ένα Δάντη και ένα Θεοδωράκη) εντυπωσίασε το κοινό, όχι μόνο με τη ζεστή φωνή του αλλά και με το αλάθητο παίξιμό του στην κιθάρα.
Oi Good-Fella’s αποτελούν αυτό ακριβώς που υποδηλώνει το όνομά τους. Μια παρέα από φιλαράκια που γουστάρουν αυτό που παίζουν. Έχουν την τεχνική, έχουν τη γνώση, έχουν και την όρεξη. Είναι οι Παντελής Ιωαννίδης στο μπάσο, ο Αλέκος Πάγκαλος στα τύμπανα, ο Μιχάλης Τσίχλης στα πλήκτρα, ο Τζων Σταυριανός στην κιθάρα, ο Ευθύμης Κολλητήρης στο τραγούδι και η Αγγελική Ζούπα στο σαξόφωνο και το φλάουτο. Αν τους πετύχετε σε κάποιο gig τους, μην αφήσετε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Οι παλιότεροι θα ξεσκονίσετε με ευλάβεια τα βινύλιά σας και οι νεότεροι θα σπεύσετε να κατεβάσετε δισκογραφίες από μπάντες που πιθανώς να μη γνωρίζατε, αλλά που αποτελούν τη βάση όλων όσων ακούμε πλέον σήμερα.
(13.09.2018)
Υπάρχουν πολλά πράγματα που εκτιμάς στους Good-Fella’s από το πρώτο λεπτό που θα συναναστραφείς μαζί τους, είτε σε προσωπικό είτε σε συναυλιακό επίπεδο. Το πρώτο και κύριο, η ροπή και ο σεβασμός τους προς το Αμερικάνικο (κυρίως) Blues-Rock, το οποίο υπηρετούν με σαφήνεια, αφοσίωση και μπόλικη όρεξη. Το δεύτερο ότι κατ’ όνομα, σε παραπέμπουν στην ομώνυμη ταινία του Σκορτσέζε, της οποίας το soundtrack αποτελεί μια ανθολογία από Soul και Rock ύμνους. Τρίτον, έχουν μια κυρία στη σύνθεσή τους, πώς να μην το λατρέψεις αυτό; Και τέταρτο και τελευταίο, απλά respect επειδή έχουν frontman μπασίστα…
Παρακολουθήσαμε το συγκρότημα live την Πέμπτη, την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ Φιστικιού και μετά το πέρας των δύο και πλέον ωρών του setlist τους, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως πρόκειται ίσως για την πιο feel good μπάντα που έχει επισκεφτεί το νησί. Οι λόγοι απλοί. Οι Good-Fella’s είναι μια cover band και αυτό που κάνει το κάνει μαεστρικά. Επιλέγει την αφρόκρεμα των κομματιών από όλα τα φάσματα του Rock (Classic, Blues, Progessive), σφηνώνει ενδιάμεσα μερικές Funk-ιές, τα γαρνίρει με Chuck Berry και Little Richard, προσθέτει και λίγη από την εγχώρια σκηνή των 90’s (βλ.Παύλο), και έτοιμη η συνταγή για μια εκρηκτική συναυλία που θα σε κάνει να δώσεις την επόμενη μέρα τα παπούτσια σου για επιδιόρθωση σόλας.
Η προσέγγισή τους σε τραγούδια – ογκόλιθους, τα οποία έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους στη μουσική ιστορία, αποτελεί το πιο δυνατό ατού της μπάντας. Κομμάτια όπως τα Wild Thing, Smoke on the Water, Break on Through, Gimme Some Lovin’ ακούστηκαν σε τέλεια πιστότητα, σαν να εκτελούνταν από κάποια Tribute Band της Δυτικής Ακτής. Είχαν το θάρρος να παίξουν το Comfortably Numb… και το έσκισαν. Πέρασαν με άνεση στο Rock ‘n Roll στο Κρεβάτι, έκαναν μια στάση στη Georgia για να αναστήσουν τον νονό James, τα είπαν στα γρήγορα με τον Dan Aykroyd και τον John Belushi στο Everybody Needs Somebody, έκαναν τον Mark Knopfler περήφανο με το Sultans of Swing, και ολοκλήρωσαν με δύο πραγματικά σπουδαίες εκτελέσεις του Black Magc Woman και του Oye Como Va. Μέχρι που ήρθε και το Whole Lotta Love και μας πήρε ό,τι είχε απομείνει από τα μουσικά μας απωθημένα.
Εξαιρετική και η εμφάνιση στο ενδιάμεσο του set, του «δικού μας» κ.Άκη Μπέση, ο οποίος με πέντε μόλις τραγούδια (τρία από Κώστα Χατζή, ένα Δάντη και ένα Θεοδωράκη) εντυπωσίασε το κοινό, όχι μόνο με τη ζεστή φωνή του αλλά και με το αλάθητο παίξιμό του στην κιθάρα.
Oi Good-Fella’s αποτελούν αυτό ακριβώς που υποδηλώνει το όνομά τους. Μια παρέα από φιλαράκια που γουστάρουν αυτό που παίζουν. Έχουν την τεχνική, έχουν τη γνώση, έχουν και την όρεξη. Είναι οι Παντελής Ιωαννίδης στο μπάσο, ο Αλέκος Πάγκαλος στα τύμπανα, ο Μιχάλης Τσίχλης στα πλήκτρα, ο Τζων Σταυριανός στην κιθάρα, ο Ευθύμης Κολλητήρης στο τραγούδι και η Αγγελική Ζούπα στο σαξόφωνο και το φλάουτο. Αν τους πετύχετε σε κάποιο gig τους, μην αφήσετε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Οι παλιότεροι θα ξεσκονίσετε με ευλάβεια τα βινύλιά σας και οι νεότεροι θα σπεύσετε να κατεβάσετε δισκογραφίες από μπάντες που πιθανώς να μη γνωρίζατε, αλλά που αποτελούν τη βάση όλων όσων ακούμε πλέον σήμερα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ
(01.09.2018)
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος ανήκει στους συνθέτες που δραστηριοποιήθηκαν έντονα τις χρυσές δεκαετίες του ’70 και του ’80, την περίοδο που η ελληνική δισκογραφία ήταν στο ζενίθ της. Έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως η Νάνα Μούσχουρη, η Δήμητρα Γαλάνη, η Μαρινέλλα, ο Μανώλης Μητσιάς και ο Δημήτρης Μητροπάνος. Έχει γράψει μουσική για το σινεμά, το θέατρο, την τηλεόραση αλλά και για τη Eurovision, με μουσική αποσκευή του το περιβόητο ‘Μάθημα Σολφέζ’.
Μακεδονίτικες οι ρίζες του συνθέτη και από τους δύο γονείς. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942. Ο πατέρας του, καθηγητής Μουσικής σε Ωδείο της Θεσσαλονίκης, διείδε το ταλέντο του γιου του, σε πρώιμη ηλικία. Έφηβος ακόμα, μαζί με το Ωδείο και το Γυμνάσιο, ο Γιώργος Χατζηνάσιος άρχισε να παίζει και επαγγελματικά. Από 14 χρόνων, είναι ήδη ένας αξιόλογος πιανίστας με ιδιαίτερη κλήση στην Jazz.
Άρχισε μαθήματα πιάνου από 6 χρόνων στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών και στο Εθνικό Ωδείο. Στη συνέχεια, έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε σύνθεση και ενορχήστρωση (θεωρητικά, φούγκα, αντίστιξη) και διεύθυνση ορχήστρας. Όμως ο νόστος δυνατός και παρά τις σκέψεις για παράταση της παραμονής και τις προτάσεις που είχε, ακόμα και για Νέα Υόρκη, επιστρέφει.
Η αναπόφευκτη κάθοδος από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα είναι περιπετειώδης, για να καταλήξει με δικιά του ορχήστρα στην περίφημη «Αθηναία», με τον Πινέλι, έναν δημοφιλή τραγουδιστή από την Ιταλία. Ακολουθεί ο Φέφε και μετά ο Κουιντόνε. Στην «Αθηναία» επίσης έπαιξε με ορχήστρα τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στα ντραμς, τον Σπανουδάκη στην κιθάρα, τον Ντέμη Ρούσο στο μπάσο και τον Αλέξη Παπαδημητρίου στο τραγούδι.
Παράλληλα, στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αρχίζει συνεργασία με τον Φίνο για να γράψει μουσική για τον κινηματογράφο. Η γνωριμία του και η φιλία του με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και τον Κλέαρχο Κονιτσιώτη, μας δίνουν τις αξέχαστες μουσικές που συνειρμικά μας συνδέουν αυτόματα με εκείνη την εποχή. Έγραψε μουσική για 38 συνολικά κινηματογραφικές ταινίες όπως: «Γλυκιά Συμμορία», «Νοκ Άουτ», «Το Αγκίστρι», «Εσύ κι Εγώ», «Πρωινή Περίπολος» κ.ά. Σταμάτης Κόκοτας, Δήμητρα Γαλάνη, Στράτος Διονυσίου, είναι κάποιοι από τους τραγουδιστές με τους οποίους συνεργάστηκε. Είχε την τύχη επίσης να συνεργαστεί και με στιχουργούς και ποιητές οι οποίοι άφησαν εποχή στην ελληνική δισκογραφία και στο ελληνικό τραγούδι, όπως ο Νίκος Γκάτσος -με τον οποίο έκαναν το δίσκο με τη Νανά Μούσχουρη «Ενδέκατη Εντολή»-, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Σώτια Τσώτου, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης και ο Τριπολίτης.
(01.09.2018)
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος ανήκει στους συνθέτες που δραστηριοποιήθηκαν έντονα τις χρυσές δεκαετίες του ’70 και του ’80, την περίοδο που η ελληνική δισκογραφία ήταν στο ζενίθ της. Έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως η Νάνα Μούσχουρη, η Δήμητρα Γαλάνη, η Μαρινέλλα, ο Μανώλης Μητσιάς και ο Δημήτρης Μητροπάνος. Έχει γράψει μουσική για το σινεμά, το θέατρο, την τηλεόραση αλλά και για τη Eurovision, με μουσική αποσκευή του το περιβόητο ‘Μάθημα Σολφέζ’.
Μακεδονίτικες οι ρίζες του συνθέτη και από τους δύο γονείς. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1942. Ο πατέρας του, καθηγητής Μουσικής σε Ωδείο της Θεσσαλονίκης, διείδε το ταλέντο του γιου του, σε πρώιμη ηλικία. Έφηβος ακόμα, μαζί με το Ωδείο και το Γυμνάσιο, ο Γιώργος Χατζηνάσιος άρχισε να παίζει και επαγγελματικά. Από 14 χρόνων, είναι ήδη ένας αξιόλογος πιανίστας με ιδιαίτερη κλήση στην Jazz.
Άρχισε μαθήματα πιάνου από 6 χρόνων στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών και στο Εθνικό Ωδείο. Στη συνέχεια, έφυγε για το Παρίσι, όπου σπούδασε σύνθεση και ενορχήστρωση (θεωρητικά, φούγκα, αντίστιξη) και διεύθυνση ορχήστρας. Όμως ο νόστος δυνατός και παρά τις σκέψεις για παράταση της παραμονής και τις προτάσεις που είχε, ακόμα και για Νέα Υόρκη, επιστρέφει.
Η αναπόφευκτη κάθοδος από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα είναι περιπετειώδης, για να καταλήξει με δικιά του ορχήστρα στην περίφημη «Αθηναία», με τον Πινέλι, έναν δημοφιλή τραγουδιστή από την Ιταλία. Ακολουθεί ο Φέφε και μετά ο Κουιντόνε. Στην «Αθηναία» επίσης έπαιξε με ορχήστρα τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στα ντραμς, τον Σπανουδάκη στην κιθάρα, τον Ντέμη Ρούσο στο μπάσο και τον Αλέξη Παπαδημητρίου στο τραγούδι.
Παράλληλα, στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αρχίζει συνεργασία με τον Φίνο για να γράψει μουσική για τον κινηματογράφο. Η γνωριμία του και η φιλία του με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και τον Κλέαρχο Κονιτσιώτη, μας δίνουν τις αξέχαστες μουσικές που συνειρμικά μας συνδέουν αυτόματα με εκείνη την εποχή. Έγραψε μουσική για 38 συνολικά κινηματογραφικές ταινίες όπως: «Γλυκιά Συμμορία», «Νοκ Άουτ», «Το Αγκίστρι», «Εσύ κι Εγώ», «Πρωινή Περίπολος» κ.ά. Σταμάτης Κόκοτας, Δήμητρα Γαλάνη, Στράτος Διονυσίου, είναι κάποιοι από τους τραγουδιστές με τους οποίους συνεργάστηκε. Είχε την τύχη επίσης να συνεργαστεί και με στιχουργούς και ποιητές οι οποίοι άφησαν εποχή στην ελληνική δισκογραφία και στο ελληνικό τραγούδι, όπως ο Νίκος Γκάτσος -με τον οποίο έκαναν το δίσκο με τη Νανά Μούσχουρη «Ενδέκατη Εντολή»-, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Σώτια Τσώτου, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης και ο Τριπολίτης.
|
12ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΙΓΙΝΑΣ
(02/27.08.2017) Από την πρώτη στιγμή, το φεστιβάλ γνώρισε μεγάλη αποδοχή από τους κατοίκους του νησιού αλλά και τους πολλούς επισκέπτες του και έντεκα χρόνια μετά, έχουν οργανωθεί πάνω από 85 Μουσικές Βραδιές με περισσότερους από 400 ερμηνευτές, οι φίλοι πολλαπλασιάστηκαν και παραμένουν η βασική κινητήρια δύναμή του, έχοντας ιδρύσει και επισήμως τον Σύλλογο Φίλων του Φεστιβάλ. Με την πρωτοτυπία των επιλογών του, και με το σταθερά χαμηλό εισιτήριό του, το Μουσικό Φεστιβάλ της Αίγινας δίνει τη δυνατότητα στους φιλόμουσους επισκέπτες του νησιού αλλά και στους κατοίκους να απολαύσουν μουσικές βραδιές σε ανοικτούς και μαγευτικούς χώρους: όπως στην παραλία της Αύρας, μπροστά από τον αρχαιολογικό χώρο της Κολώνας, ορόσημο της Πόλης της Αίγινας, σε απόσταση τριών λεπτών με τα πόδια από το κέντρο της πόλης, την Αυλή του Ναού του Σωτήρος, και το Μικρό Θέατρο Ιάσωνα Μολφέση στην Παχειά Ράχη. Φιλοξενεί ξεχωριστούς καλλιτέχνες – φίλους όπως τους βιολονίστες Geza Hosszu – Legocky, Sasha Maisky, Hrachya Avanesyan, Διονύση Δερβιτσιώτη, Αλέξανδρο Σακαρέλλο, τους πιανίστες Lily Maisky, Βικτωρία Κιαζίμη, Akane Sakay, Μαρία Παπαπετροπούλου, Ντόρα Μπακοπούλου, Μαριλένα Λιακοπούλου, Νάσο Γκρόζα, Νίκο Κυριόσογλου, και Γιάννη Γιαννόπουλο, τηνLyda Chen Argerich (βιόλα) και τον Francisco Almazan (όμποε), τους τσελίστες Natasha Margulis, Sevak Avanesyan, Δημήτρη Πάτρα, και Γιάννη Τσιτελίκη, την Ελένη Μηλαράκη (άρπα) τους λυρικούς τραγουδιστές:Θεοδώρα Μπάκα, Μαρία Μητσοπούλου, Δημήτρη Πακσόγλου, Κατερίνα Κρασσά, Μιχάλη Γεωργίου αλλά και την Έλλη Πασπαλά με την The Underground Youth Orchestra, τον Τάκη Φαραζή με το Jazz Trio του, την Ορχήστρα εγχόρδων «Flex String Ensemble» από το Ωδείο Καλαμάτας σε σύμπραξη με το Ωδείο Αθηνών, και επίσης το «Tangarto» για την Βραδιά Τανγκό όπου χορεύουν οι Κατερίνα Σακκά και Δημήτρης Μεγαλοκονόμος. |
ΣΥΝΑΥΛΙΑ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ (ΜΕΡΟΣ 2ο)
(02.04.2017)
Την Κυριακή 2 Απριλίου 2017 και ώρα 8:00μμ, στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας, πραγματοποιήθηκε συναυλία – αφιέρωμα στον μουσικοσυνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη. Όλα τα έσοδα διατέθηκαν για την ενίσχυση του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας.
Τα τραγούδια ερμήνευσαν οι: Σάββας Βούλγαρης, Ειρήνη Κουνάδη, Φανή Παναγιώτου, Δήμητρα Σωτηροπούλου
Έλαβαν μέρος οι μουσικοί: Δημήτρης Ανέστης (πιάνο), Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο), Μαρίνα - Κλαούντια Τραγέα (πιάνο), Γιάννης Φιλιππαίος (μπουζούκι)
Έλαβε μέρος η Ορχήστρα “Εστουδιαντίνα της Αίγινας” σε διεύθυνση Αλεξάνδρου Σπίτζινγκ
Χόρεψαν: Σύλλογος Γυναικών Αίγινας (Διδασκαλία: Φλώρα Γκλαβά / Αντώνης Χναράκης), Θωμάς Κουρκούνας, Ελένη Μπακομήτρου και οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 2ου Δημοτικού (Διδασκαλία: Ευαγγελία Πανάγου)
Αρχική ιδέα & επιμέλεια οργάνωσης: Ειρήνη Κουνάδη
(02.04.2017)
Την Κυριακή 2 Απριλίου 2017 και ώρα 8:00μμ, στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας, πραγματοποιήθηκε συναυλία – αφιέρωμα στον μουσικοσυνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη. Όλα τα έσοδα διατέθηκαν για την ενίσχυση του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας.
Τα τραγούδια ερμήνευσαν οι: Σάββας Βούλγαρης, Ειρήνη Κουνάδη, Φανή Παναγιώτου, Δήμητρα Σωτηροπούλου
Έλαβαν μέρος οι μουσικοί: Δημήτρης Ανέστης (πιάνο), Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο), Μαρίνα - Κλαούντια Τραγέα (πιάνο), Γιάννης Φιλιππαίος (μπουζούκι)
Έλαβε μέρος η Ορχήστρα “Εστουδιαντίνα της Αίγινας” σε διεύθυνση Αλεξάνδρου Σπίτζινγκ
Χόρεψαν: Σύλλογος Γυναικών Αίγινας (Διδασκαλία: Φλώρα Γκλαβά / Αντώνης Χναράκης), Θωμάς Κουρκούνας, Ελένη Μπακομήτρου και οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 2ου Δημοτικού (Διδασκαλία: Ευαγγελία Πανάγου)
Αρχική ιδέα & επιμέλεια οργάνωσης: Ειρήνη Κουνάδη
ΣΥΝΑΥΛΙΑ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ
(27.11.2016)
Συναυλία - αφιέρωμα στα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, στην αίθουσα εκδηλώσεων "Σοφία Μηλιώτη", του γενικού Λυκέιου Αίγινας. Όλα τα έσοδα διατέθηκαν για την τεχνολογική ενίσχυση του σχολείου.
Συμμετείχαν οι:
Ορχήστρα "Εστουδιαντίνα της Αίγινας" υπό τη διεύθυνση του Alex Spitzing
Δημήτρης Ανέστης - πιάνο
Δημήτρης Εικοσιπεντάκης - πιάνο
Κώστας Ζορμπαλάς - κρουστά
Αρετή Πηγιαδίτη - μαντολίνο
Alex Spitzing - μπουζούκι
Σταύρος Σώρρος - κιθάρα
Μαρίνα Κλαούντια Τραγέα - πιάνο
Ειρήνη Κουνάδη - φωνή
Φανή Παναγιώτου - φωνή
Χόρεψαν το Τμήμα του Πολιτιστικού & Εξωραϊστικού Συλλόγου Αγίων Ασωμάτων-Κοντού, σε διδασκαλία Μάρθας Χαρτοφύλακα
και η καθηγήτρια Ανατολίτικου χορού Ναταλία Καραβία.
Guest star στο Ζεϊμπέκικo: ο καθηγητής του ΓΕΛ, Θωμάς Κουρκούνας
(27.11.2016)
Συναυλία - αφιέρωμα στα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, στην αίθουσα εκδηλώσεων "Σοφία Μηλιώτη", του γενικού Λυκέιου Αίγινας. Όλα τα έσοδα διατέθηκαν για την τεχνολογική ενίσχυση του σχολείου.
Συμμετείχαν οι:
Ορχήστρα "Εστουδιαντίνα της Αίγινας" υπό τη διεύθυνση του Alex Spitzing
Δημήτρης Ανέστης - πιάνο
Δημήτρης Εικοσιπεντάκης - πιάνο
Κώστας Ζορμπαλάς - κρουστά
Αρετή Πηγιαδίτη - μαντολίνο
Alex Spitzing - μπουζούκι
Σταύρος Σώρρος - κιθάρα
Μαρίνα Κλαούντια Τραγέα - πιάνο
Ειρήνη Κουνάδη - φωνή
Φανή Παναγιώτου - φωνή
Χόρεψαν το Τμήμα του Πολιτιστικού & Εξωραϊστικού Συλλόγου Αγίων Ασωμάτων-Κοντού, σε διδασκαλία Μάρθας Χαρτοφύλακα
και η καθηγήτρια Ανατολίτικου χορού Ναταλία Καραβία.
Guest star στο Ζεϊμπέκικo: ο καθηγητής του ΓΕΛ, Θωμάς Κουρκούνας
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΚΙΘΑΡΑΣ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΠΗΓΙΑΔΙΤΗ
(19.06.2016)
Μια βραδιά μουσικής από τμήμα κιθάρας της καθηγήτριας Αρετής Πηγιαδίτη στην αίθουσα του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας. Ακούστηκαν μελωδίες των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σαββόπουλου, Μαχαιρίτσα και άλλων.
Έπαιξαν οι μαθητές:
Γκλαβάς Αντώνης, Κουσκουρέλου Δώρα, Κουτσούκης Φίλιππος, Λαδά Μαριτίνα, Μερτίκα Μαρία, Μπουρνοβαλάκη Μαρία, Πάπρι Ανδρέας, Ροδάκης Νάσος, Τζαμαλής Χρήστος και Χαλδαίου Εβελίνα.
Τραγούδησαν οι: Γαλάρη Ελευθερία, Γιαννίτση Ευγενία, Καλούδη Μαρία, Λέκκα Αναστασία, Ροδάκη Μεταξία και Χαλδαίου Μαρία.
(19.06.2016)
Μια βραδιά μουσικής από τμήμα κιθάρας της καθηγήτριας Αρετής Πηγιαδίτη στην αίθουσα του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας. Ακούστηκαν μελωδίες των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σαββόπουλου, Μαχαιρίτσα και άλλων.
Έπαιξαν οι μαθητές:
Γκλαβάς Αντώνης, Κουσκουρέλου Δώρα, Κουτσούκης Φίλιππος, Λαδά Μαριτίνα, Μερτίκα Μαρία, Μπουρνοβαλάκη Μαρία, Πάπρι Ανδρέας, Ροδάκης Νάσος, Τζαμαλής Χρήστος και Χαλδαίου Εβελίνα.
Τραγούδησαν οι: Γαλάρη Ελευθερία, Γιαννίτση Ευγενία, Καλούδη Μαρία, Λέκκα Αναστασία, Ροδάκη Μεταξία και Χαλδαίου Μαρία.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
(15.05.2016)
Μια συναυλία με τα καλύτερα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου Βαθέος. Όλα τα έσοδα δόθηκαν υπέρ της ενίσχυσης του Νοσοκομείου Αϊγινας "Αγ.Διονύσιος".
Συμμετείχαν οι μουσικοί:
Γρηγόρης Αϊβαζόπουλος (πιάνο)
Εριφύλη Γρυπαίου (μπεντίρ)
Γιάννης Κάσσης (λάφτα)
Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο)
Αλέξανδρος Σπίτζινγκ (μπουζούκι)
Σταύρος Σώρρος (κιθάρα / μπουζούκι)
Μαρίνα Claudia Τραγέα (πιάνο)
και οι μαθητές της Σχολής Παραδοσιακής και Βυζαντινής Μουσικής "Αγ. Νεκτάριος"
Τα τραγούδια ερμήνευσαν:
Ελένη Κόρπη
Ειρήνη Κουνάδη
Φανή Παναγιώτου
Ηλίας Παρασκευόπουλος
και οι χορωδίες των συλλόγων Αγ.Ασωμάτων & Κοντού (διεύθ. Θανάσης Ανδρεάδης) και Βαθέος (διευθ. Εριφύλη Γρυπαίου)
Χόρεψαν τα τμήματα των συλλόγων Βαθέος και Κυψέλης (διδ.Αγγελική Λαζάρου)
(15.05.2016)
Μια συναυλία με τα καλύτερα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου Βαθέος. Όλα τα έσοδα δόθηκαν υπέρ της ενίσχυσης του Νοσοκομείου Αϊγινας "Αγ.Διονύσιος".
Συμμετείχαν οι μουσικοί:
Γρηγόρης Αϊβαζόπουλος (πιάνο)
Εριφύλη Γρυπαίου (μπεντίρ)
Γιάννης Κάσσης (λάφτα)
Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο)
Αλέξανδρος Σπίτζινγκ (μπουζούκι)
Σταύρος Σώρρος (κιθάρα / μπουζούκι)
Μαρίνα Claudia Τραγέα (πιάνο)
και οι μαθητές της Σχολής Παραδοσιακής και Βυζαντινής Μουσικής "Αγ. Νεκτάριος"
Τα τραγούδια ερμήνευσαν:
Ελένη Κόρπη
Ειρήνη Κουνάδη
Φανή Παναγιώτου
Ηλίας Παρασκευόπουλος
και οι χορωδίες των συλλόγων Αγ.Ασωμάτων & Κοντού (διεύθ. Θανάσης Ανδρεάδης) και Βαθέος (διευθ. Εριφύλη Γρυπαίου)
Χόρεψαν τα τμήματα των συλλόγων Βαθέος και Κυψέλης (διδ.Αγγελική Λαζάρου)
Η ΜΑΡΙΑ ΓΟΥΣΕΤΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΟΣ ΛΟΥΜΑΚΗΣ ΔΙΝΟΥΝ ΡΕΣΙΤΑΛ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ
(25.01.2016)
Ιστορική συνάντηση πραγματοποίησαν οι Καποδιστριακοί Δήμοι Αίγινας, Ναυπλίου, Κέρκυρας και Αμμοχώστου στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων για την επέτειο της ορκωμοσίας του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας. Παρευρέθηκαν οι κύριοι Δημήτρης Μούρτζης (Αίγινας), Ναυπλίου (Δημήτρης Κωστούρος), Κώστας Νικολούζος (Κέρκυρας) και Αμμοχώστου (Κώστας Χατζηκάκου) μαζί με τον Αντιπεριφερειάρχη Νήσων κ.Παναγιώτη Χατζηπέρο και τα μέλη του "Δικτύου Πόλεων Ι.Καποδίστριας".
Το γεγονός επιστεγάστηκε με μια υπέροχη συναυλία στον Ιερό Ναό Μητροπόλεως, με την υψίφωνο Μαρία Γουσέτη και τον πιανίστα Πάνο Λουμάκη σε έργα Schubert, Σαμάρα, Καρρέρ, Κωνσταντινίδη. Ξυνδά και Σπάθη. Την εκδήλωση παρουσίασαν ο εφημέριος του ναού, πρωτοπρεσβύτερος Εμμανουήλ Γιαννούλης και ο πρόεδρος της επιτροπής του Δικτύου για την Αίγινα, κ.Γιώργος Τσατήρης.
(25.01.2016)
Ιστορική συνάντηση πραγματοποίησαν οι Καποδιστριακοί Δήμοι Αίγινας, Ναυπλίου, Κέρκυρας και Αμμοχώστου στα πλαίσια των εορταστικών εκδηλώσεων για την επέτειο της ορκωμοσίας του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας. Παρευρέθηκαν οι κύριοι Δημήτρης Μούρτζης (Αίγινας), Ναυπλίου (Δημήτρης Κωστούρος), Κώστας Νικολούζος (Κέρκυρας) και Αμμοχώστου (Κώστας Χατζηκάκου) μαζί με τον Αντιπεριφερειάρχη Νήσων κ.Παναγιώτη Χατζηπέρο και τα μέλη του "Δικτύου Πόλεων Ι.Καποδίστριας".
Το γεγονός επιστεγάστηκε με μια υπέροχη συναυλία στον Ιερό Ναό Μητροπόλεως, με την υψίφωνο Μαρία Γουσέτη και τον πιανίστα Πάνο Λουμάκη σε έργα Schubert, Σαμάρα, Καρρέρ, Κωνσταντινίδη. Ξυνδά και Σπάθη. Την εκδήλωση παρουσίασαν ο εφημέριος του ναού, πρωτοπρεσβύτερος Εμμανουήλ Γιαννούλης και ο πρόεδρος της επιτροπής του Δικτύου για την Αίγινα, κ.Γιώργος Τσατήρης.
|
10ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ
(ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2015) Κλείνει τα 10 του χρόνια, ρίζωσε για τα καλά και έγινε αναπόσπαστο μέρος του Αιγινίτικου καλοκαιριού. Το 10ο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας σηκώνει αυλαία το Σάββατο 1 Αυγούστου 2015, στις 21:00, στην εμβληματική, πλέον, Παραλία της Αύρας για να ακολουθήσει το μονοπάτι που έχει χαράξει 10 χρόνια τώρα με τα ωραιότερα έργα μουσικής δωματίου, λυρικού τραγουδιού αλλά και οπερέτας, με ιδιαίτερες στάσεις σε έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο Νίκος Κηπουργός, ο Χρίστος Παπαγεωργίου, ο Δημήτρης Λάγιος, ο Μανόλης Καλομοίρης, ο Γιάννης Κωνσταντινίδης κ.α. Παρόντες στην επετειακή αυτή χρονιά φίλοι ξεχωριστοί Έλληνες ερμηνευτές όπως οι Σαβίνα Γιαννάτου, Δώρος Δημοσθένους, Ελεονώρα Αποστολίδη, Χρίστος Παπαγεωργίου, Φανή Αντωνέλου, Μαρία Μπιλντέα, Μάριος Καζάς, Νίκος Σπανάτης, αλλά και καλλιτέχνες του εξωτερικού όπως οι Alissa Margulis, Lyda Chen-Argerich, Natalia Margulis, Mehdi Ghazi, Lily Maisky, Francisco Almazan Alhambra, και Alexander Buzlov. |
Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ
(01.08.2015)
Πόσο απέχει η Αθήνα από το Μπουένος Άιρες; Μια ανάσα αν μετρήσουμε την απόσταση με μουσική, τέσσερα χορευτικά βήματα αν ακολουθήσουμε τους ρυθμούς του τάνγκο, ανάμεσα σε δύο γαλανούς ορίζοντες που αγκαλιάζουν θάλασσες και ωκεανούς και ενώνουν τη Μεσόγειο με τον νότιο Ατλαντικό.
Με τη φωνή και την ψυχή γεμάτες Αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο και νοσταλγία για ταξίδια μακρινά, ο Μάριος Φραγκούλης κάνει σταθμό στην Αίγινα και προσφέρει στο κοινό του μια συναυλία στους κυματισμούς του τάνγκο, μια μοναδική βραδιά πάθους και μουσικής μέθεξης.
Συνταξιδιώτες του το quinteto TANGartO, το μουσικό σύνολο που έχει ήδη βρει τη θέση του στον μουσικό χάρτη, μια θέση που την κρατάει είκοσι χρόνια τώρα, αποδίδοντας με γνήσιο αίσθημα τα Αργεντίνικα Tangos.
Το quinteto TANGartO αποτελούν οι μουσικοί:
Λευτέρης Γρίβας, μπαντονεόν
Γιώργος Παναγιωτόπουλος, βιολί
Αριστείδης Χατζησταύρου, κιθάρα
Απόστολος Παπαπέτρος, κοντραμπάσο
Θωμάς Κοντογεώργης, πιάνο και ενορχηστρώσεις.
Kαλλιτεχνική επιμέλεια της βραδιάς καθώς και οι μεταφράσεις,οι αποδώσεις τραγουδιών στα Ισπανικά και Ελληνικά, τα κείμενα της παράστασης, η Αγαθή Δημητρούκα.
(01.08.2015)
Πόσο απέχει η Αθήνα από το Μπουένος Άιρες; Μια ανάσα αν μετρήσουμε την απόσταση με μουσική, τέσσερα χορευτικά βήματα αν ακολουθήσουμε τους ρυθμούς του τάνγκο, ανάμεσα σε δύο γαλανούς ορίζοντες που αγκαλιάζουν θάλασσες και ωκεανούς και ενώνουν τη Μεσόγειο με τον νότιο Ατλαντικό.
Με τη φωνή και την ψυχή γεμάτες Αιγαιοπελαγίτικο γαλάζιο και νοσταλγία για ταξίδια μακρινά, ο Μάριος Φραγκούλης κάνει σταθμό στην Αίγινα και προσφέρει στο κοινό του μια συναυλία στους κυματισμούς του τάνγκο, μια μοναδική βραδιά πάθους και μουσικής μέθεξης.
Συνταξιδιώτες του το quinteto TANGartO, το μουσικό σύνολο που έχει ήδη βρει τη θέση του στον μουσικό χάρτη, μια θέση που την κρατάει είκοσι χρόνια τώρα, αποδίδοντας με γνήσιο αίσθημα τα Αργεντίνικα Tangos.
Το quinteto TANGartO αποτελούν οι μουσικοί:
Λευτέρης Γρίβας, μπαντονεόν
Γιώργος Παναγιωτόπουλος, βιολί
Αριστείδης Χατζησταύρου, κιθάρα
Απόστολος Παπαπέτρος, κοντραμπάσο
Θωμάς Κοντογεώργης, πιάνο και ενορχηστρώσεις.
Kαλλιτεχνική επιμέλεια της βραδιάς καθώς και οι μεταφράσεις,οι αποδώσεις τραγουδιών στα Ισπανικά και Ελληνικά, τα κείμενα της παράστασης, η Αγαθή Δημητρούκα.
Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ "ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ"
(08.02.2015)
Η Φιλαρμονική, με 40 άτομα επί σκηνής πλημμύρισε το χώρο, όχι μόνο αριθμητικά αλλά και μουσικά, με μια πανδαισία ήχου και συναισθήματος, με τον επικοινωνιακό αρχιμουσικό κ.Κώστα Ζερβόπουλο στη διεύθυνση. Ξεκίνησαν με μια ουβερτούρα της οπερέτας Lustspiel του Keler Bela, συνέχισαν με την Polka Furia του Παύλου Καρέρ και το Danse Grecque του Αλέξανδρου Γκρεκ, ακολούθησε η Ελληνική Πανήγυρις του Σπυρίδωνα Καίσαρη, ο Σταυραετός του Μαργαρίτη Κατσέλη και το πρώτο μέρος έκλεισε με την ουβερτούρα Bellatria. To δεύτερο μέρος, μας επεφύλαξε Χατζιδάκι (Έχω ένα μυστικό, Αθήνα, Η Μπαλάντα του Ούρι), ένα medley από τη Μελωδία της Ευτυχίας και ένα ακόμα από το Βιολιστή στη Στέγη. Η Φιλαρμονική Κορακιάνας Σπύρος Σαμάρας ιδρύθηκε το 1958 και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μουσικοπολιτιστικά Σωματεία στη Κέρκυρα. Σκοπός της Φιλαρμονικής είναι η διατήρηση και βελτίωση των πολιτιστικών στοιχείων της Κέρκυρας διδάσκοντας μουσική τέχνη, θέατρο, χορό και εικαστικά. Η πρώτη εμφάνιση της Φιλαρμονικής έγινε το 1961. Η Φιλαρμονική διατηρεί σχολές Θεωρίας , Ρυθμικού - Μελωδικού Σολφέζ καθώς και τμήματα πολλών μουσικών οργάνων.
(08.02.2015)
Η Φιλαρμονική, με 40 άτομα επί σκηνής πλημμύρισε το χώρο, όχι μόνο αριθμητικά αλλά και μουσικά, με μια πανδαισία ήχου και συναισθήματος, με τον επικοινωνιακό αρχιμουσικό κ.Κώστα Ζερβόπουλο στη διεύθυνση. Ξεκίνησαν με μια ουβερτούρα της οπερέτας Lustspiel του Keler Bela, συνέχισαν με την Polka Furia του Παύλου Καρέρ και το Danse Grecque του Αλέξανδρου Γκρεκ, ακολούθησε η Ελληνική Πανήγυρις του Σπυρίδωνα Καίσαρη, ο Σταυραετός του Μαργαρίτη Κατσέλη και το πρώτο μέρος έκλεισε με την ουβερτούρα Bellatria. To δεύτερο μέρος, μας επεφύλαξε Χατζιδάκι (Έχω ένα μυστικό, Αθήνα, Η Μπαλάντα του Ούρι), ένα medley από τη Μελωδία της Ευτυχίας και ένα ακόμα από το Βιολιστή στη Στέγη. Η Φιλαρμονική Κορακιάνας Σπύρος Σαμάρας ιδρύθηκε το 1958 και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μουσικοπολιτιστικά Σωματεία στη Κέρκυρα. Σκοπός της Φιλαρμονικής είναι η διατήρηση και βελτίωση των πολιτιστικών στοιχείων της Κέρκυρας διδάσκοντας μουσική τέχνη, θέατρο, χορό και εικαστικά. Η πρώτη εμφάνιση της Φιλαρμονικής έγινε το 1961. Η Φιλαρμονική διατηρεί σχολές Θεωρίας , Ρυθμικού - Μελωδικού Σολφέζ καθώς και τμήματα πολλών μουσικών οργάνων.
Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ "ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ"
(8.2.2015)
Η Χορωδία Κορακιάνας «Σπύρος Σαμάρας» έχει μια σπουδαία παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της Κέρκυρας, της Ελλάδας και του εξωτερικού, αλλά και σε διεθνή φεστιβάλ με βραβεύσεις και διακρίσεις. Πρόκειται για ένα σύνολο 30 περίπου χορωδών υπό τη μουσική διεύθυνση και διδασκαλία του αρχιμουσικού κ.Γιώργου Άνθη, με μαγευτικές φωνές και πλούσιο ρεπερτόριο. Ακούσαμε επιλογές από Μάνο Χατζιδάκι, Μάνο Λοΐζο, Μίμη Πλέσσα, ενώ έκλεισαν με ένα εντυπωσιακό ποτ πουρί από Επτανησιακές Καντάδες.
(8.2.2015)
Η Χορωδία Κορακιάνας «Σπύρος Σαμάρας» έχει μια σπουδαία παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της Κέρκυρας, της Ελλάδας και του εξωτερικού, αλλά και σε διεθνή φεστιβάλ με βραβεύσεις και διακρίσεις. Πρόκειται για ένα σύνολο 30 περίπου χορωδών υπό τη μουσική διεύθυνση και διδασκαλία του αρχιμουσικού κ.Γιώργου Άνθη, με μαγευτικές φωνές και πλούσιο ρεπερτόριο. Ακούσαμε επιλογές από Μάνο Χατζιδάκι, Μάνο Λοΐζο, Μίμη Πλέσσα, ενώ έκλεισαν με ένα εντυπωσιακό ποτ πουρί από Επτανησιακές Καντάδες.
Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΓΑΛΑΝΗ
(23.8.2014)
Η Δήμητρα Γαλάνη ήταν πάντα υπέρ των συμμαχιών και της παρέας και πάει έτσι πολύς καιρός από τότε που στάθηκε μόνη της σε μια μουσική παράσταση, παρότι θα μπορούσε κάλλιστα να καθηλώσει μια γεμάτη αίθουσα ακόμα και χωρίς μουσική συνοδεία, μόνο με τη φωνή της. Η φετινή λοιπόν σειρά εμφανίσεών της που ολοκληρώνεται τη Δευτέρα στην Καλαμάτα, αποτελεί μια μάλλον σπάνια ευκαιρία για το κοινό να την απολαύσει σε ένα αποκλειστικά δικό της πρόγραμμα.
Συνολικά ακούστηκαν τα τραγούδια: Μην Πάμε Απόψε Πουθενά, Εμένα Με Συμφέρει, Αλλιώς, Ένα Κόκκινο Μαντήλι (διασκευή του Lillies of the Valley του Ιάπωνα Jun Miyake, από το σάουντρακ της ταινίας Pina, ένα αφιέρωμα στην ιέρεια του χορού, Pina Bausch), Αθανασία, Καίγομαι-καίγομαι, 2 Μέρες Μόνο, Το Δίχτυ, Ακρογιαλιές Δειλινά, Μια φορά θυμάμαι, Τα Γαλάζια σου Γράμματα, Κουτσή Κιθάρα, Η Μέρα Εκείνη Δε Θ’Αργήσει, Η Πιο Μεγάλη Ώρα, Ατομική Μου Ενέργεια, Το Χειροκρότημα (σε Bossa Nova εκτέλεση), Παραδώσου, το Bang Bang (My Baby Shot Me Down) της Nancy Sinatra μαζί με τη Σκανδάλη (εξάλλου έχουν κοινό στιχουργικό άξονα), Δεν Είσαι Εδώ, μια καινούρια εκδοχή του Αν (από την ομότιτλη ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη), Στερεότυπα, ενώ έκανε μεγαλειώδες φινάλε με την Περιουσία.
(23.8.2014)
Η Δήμητρα Γαλάνη ήταν πάντα υπέρ των συμμαχιών και της παρέας και πάει έτσι πολύς καιρός από τότε που στάθηκε μόνη της σε μια μουσική παράσταση, παρότι θα μπορούσε κάλλιστα να καθηλώσει μια γεμάτη αίθουσα ακόμα και χωρίς μουσική συνοδεία, μόνο με τη φωνή της. Η φετινή λοιπόν σειρά εμφανίσεών της που ολοκληρώνεται τη Δευτέρα στην Καλαμάτα, αποτελεί μια μάλλον σπάνια ευκαιρία για το κοινό να την απολαύσει σε ένα αποκλειστικά δικό της πρόγραμμα.
Συνολικά ακούστηκαν τα τραγούδια: Μην Πάμε Απόψε Πουθενά, Εμένα Με Συμφέρει, Αλλιώς, Ένα Κόκκινο Μαντήλι (διασκευή του Lillies of the Valley του Ιάπωνα Jun Miyake, από το σάουντρακ της ταινίας Pina, ένα αφιέρωμα στην ιέρεια του χορού, Pina Bausch), Αθανασία, Καίγομαι-καίγομαι, 2 Μέρες Μόνο, Το Δίχτυ, Ακρογιαλιές Δειλινά, Μια φορά θυμάμαι, Τα Γαλάζια σου Γράμματα, Κουτσή Κιθάρα, Η Μέρα Εκείνη Δε Θ’Αργήσει, Η Πιο Μεγάλη Ώρα, Ατομική Μου Ενέργεια, Το Χειροκρότημα (σε Bossa Nova εκτέλεση), Παραδώσου, το Bang Bang (My Baby Shot Me Down) της Nancy Sinatra μαζί με τη Σκανδάλη (εξάλλου έχουν κοινό στιχουργικό άξονα), Δεν Είσαι Εδώ, μια καινούρια εκδοχή του Αν (από την ομότιτλη ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη), Στερεότυπα, ενώ έκανε μεγαλειώδες φινάλε με την Περιουσία.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ EDVARD GRIEG
(20.8.2014)
Ως ευχαριστήριο για τις υπηρεσίες, τα προϊόντα και την εργασία των πολυάριθμων ατόμων που συνέδραμαν για το σκοπό του συλλόγου, διοργανώθηκε συναυλία κλασσικής μουσικής στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου, με τον αρχιμανδρίτη και πιανίστα π.Ελευθέριο Κουμασίδη και τον εκπαιδευτικό-συγγραφέα κ.Γιώργο Μπήτρο. Με μεγάλη προσέλευση του κόσμου, παρακολουθήσαμε ένα αφιέρωμα στο μεγάλο Νορβηγό συνθέτη Έντβαρντ Γκριγκ, ενός μουσικού του οποίου η φλογερή πίστη στην παράδοση μαζί με τον ιδιοφυή συνδυασμό της δημοτικής μουσικής της πατρίδας του με το ρομαντικό ύφος της εποχής του, έκαναν παγκόσμια γνωστές τις αγνές, σφριγηλές μελωδίες του όπως επίσης και τους ρυθμούς του λαϊκού νορβηγικού πολιτισμού, που ο ίδιος έμαθε τελικά να λατρεύει. Ο π.Ελευθέριος ερμήνευσε μοναδικά τα, μεταξύ άλλων, κομμάτια Melody, At your feet, Watchman’s song, Berceuse, Grandma’s minuet ενώ ο κ.Μπήτρος παρέθεσε ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία για τη ζωή και το έργο του συνθέτη, ενώ εμπλούτισε το λόγο του με όμορφες απαγγελίες ελληνικών ποιημάτων από Καβάφη, Γκάτσο, Καρυωτάκη κα. Τα κείμενα ήταν του Ανέστη Κορνέζου και η επιλογή των ποιημάτων της Ιωάννας Μορφοπούλου.
(20.8.2014)
Ως ευχαριστήριο για τις υπηρεσίες, τα προϊόντα και την εργασία των πολυάριθμων ατόμων που συνέδραμαν για το σκοπό του συλλόγου, διοργανώθηκε συναυλία κλασσικής μουσικής στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου, με τον αρχιμανδρίτη και πιανίστα π.Ελευθέριο Κουμασίδη και τον εκπαιδευτικό-συγγραφέα κ.Γιώργο Μπήτρο. Με μεγάλη προσέλευση του κόσμου, παρακολουθήσαμε ένα αφιέρωμα στο μεγάλο Νορβηγό συνθέτη Έντβαρντ Γκριγκ, ενός μουσικού του οποίου η φλογερή πίστη στην παράδοση μαζί με τον ιδιοφυή συνδυασμό της δημοτικής μουσικής της πατρίδας του με το ρομαντικό ύφος της εποχής του, έκαναν παγκόσμια γνωστές τις αγνές, σφριγηλές μελωδίες του όπως επίσης και τους ρυθμούς του λαϊκού νορβηγικού πολιτισμού, που ο ίδιος έμαθε τελικά να λατρεύει. Ο π.Ελευθέριος ερμήνευσε μοναδικά τα, μεταξύ άλλων, κομμάτια Melody, At your feet, Watchman’s song, Berceuse, Grandma’s minuet ενώ ο κ.Μπήτρος παρέθεσε ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία για τη ζωή και το έργο του συνθέτη, ενώ εμπλούτισε το λόγο του με όμορφες απαγγελίες ελληνικών ποιημάτων από Καβάφη, Γκάτσο, Καρυωτάκη κα. Τα κείμενα ήταν του Ανέστη Κορνέζου και η επιλογή των ποιημάτων της Ιωάννας Μορφοπούλου.
|
ΤΟ 9ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΙΓΙΝΑΣ
(8-30.8.2014) Με εντυπωσιακό και συνάμα μελωδικό τρόπο, το Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής πραγματοποιήθηκε για ένατη συνεχή χρονιά στην Αίγινα. Στη βραδινή δροσιά της παραλίας της Αύρας, στην αυλή του Ιερού Ναού του Σωτήρος και στο αμφιθέατρο "Ιάσωνα Μολφέση" στην Παχειά Ράχη φιλοξενήθηκαν οι 17 συνολικά συναυλίες του Φεστιβάλ. Μεγάλα ονόματα της μουσικής όπως η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η Δήμητρα Γαλάνη, η Σαβίνα Γιαννάτου, η Ειρήνη Καράγιαννη, ο Μάριος Καζάς, η Τζούλια Σουγκλάκου, το Κουαρτέτο Εγχόρδων της Βασιλικής Ορχήστρας της Δανίας και δεκάδες άλλοι, έδωσαν το παρών. Συγχαίρουμε την πρωτοβουλία της διεθνούς φήμης πιανίστριας κ.Ντόρας Μπακοπούλου και του Συλλόγου Φίλων του Φεστιβάλ και ευχόμαστε να συνεχίσουν να μας προσφέρουν τόσο ποιοτικές συναυλίες. |
"ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ" ΜΕ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ Μ.ΜΑΡΙΝΟ
(25.7.2014)
Το σύγχρονο folk στη Δανία άρχισε να αποκτά περιεχόμενο στα μέσα των sixties, επηρεασμένo μουσικώς από τον Dylan και την Baez, τους Βρετανούς Donovan και Alex Campbell και βεβαίως από το γενικότερο πολιτικό κλίμα της εποχής, αλλά και της χώρας ειδικότερα, που ευνοούσε στη δημιουργία μίας «νέας»... τραγουδιστικής, δημοκρατικής Αριστεράς. Κάποιοι από τους μουσικούς που έριξαν το σπόρο, συγκροτώντας μία πολύ ενδιαφέρουσα σκηνή, η οποία διαχύθηκε στην πορεία μέσα στο rock και το jazz περιβάλλον, ήταν ο Caesar, ο Per Dich, ο Poul ή Povl Dissing, το τρίο Cy, Maia & Robert, ο Frode Veddinge, η Trille και ο έλληνας μετανάστης Γιώργος Μαρίνος.
Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων δεν μπορούσε να έλθει στην Ελλάδα καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας. Με τη μεταπολίτευση επιστρέφει. Η Αίγινα μπαίνει στη ζωή του στις αρχές της 10ετίας του ’80, εξ αιτίας του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, με τον οποίο φτιάχνανε μαζί το δίσκο «Γεια χαρά». Αγάπησε το νησί και ευτυχείς συγκυρίες του επέτρεψαν να αγοράσει το σπίτι στα Βροχεία, στο οποίο σήμερα κατοικεί, παρ’ όλο που οι οικονομικές του δυνατότητες δεν θα το άντεχαν. «Έκτοτε η Αίγινα είναι ο τόπος, που έχω επιλέξει για να ζω, είναι το σπίτι μου» μας λέει.
(25.7.2014)
Το σύγχρονο folk στη Δανία άρχισε να αποκτά περιεχόμενο στα μέσα των sixties, επηρεασμένo μουσικώς από τον Dylan και την Baez, τους Βρετανούς Donovan και Alex Campbell και βεβαίως από το γενικότερο πολιτικό κλίμα της εποχής, αλλά και της χώρας ειδικότερα, που ευνοούσε στη δημιουργία μίας «νέας»... τραγουδιστικής, δημοκρατικής Αριστεράς. Κάποιοι από τους μουσικούς που έριξαν το σπόρο, συγκροτώντας μία πολύ ενδιαφέρουσα σκηνή, η οποία διαχύθηκε στην πορεία μέσα στο rock και το jazz περιβάλλον, ήταν ο Caesar, ο Per Dich, ο Poul ή Povl Dissing, το τρίο Cy, Maia & Robert, ο Frode Veddinge, η Trille και ο έλληνας μετανάστης Γιώργος Μαρίνος.
Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων δεν μπορούσε να έλθει στην Ελλάδα καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας. Με τη μεταπολίτευση επιστρέφει. Η Αίγινα μπαίνει στη ζωή του στις αρχές της 10ετίας του ’80, εξ αιτίας του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, με τον οποίο φτιάχνανε μαζί το δίσκο «Γεια χαρά». Αγάπησε το νησί και ευτυχείς συγκυρίες του επέτρεψαν να αγοράσει το σπίτι στα Βροχεία, στο οποίο σήμερα κατοικεί, παρ’ όλο που οι οικονομικές του δυνατότητες δεν θα το άντεχαν. «Έκτοτε η Αίγινα είναι ο τόπος, που έχω επιλέξει για να ζω, είναι το σπίτι μου» μας λέει.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ - ILONA ΧΑΛΚΙΔΗ
(17.7.2014)
Η πολυοργανίστα Ιλόνα – Αθηνά Χαλκίδη (Ilona – Athena Halkides), Αιγινήτισσα στην καταγωγή και γραμμένη στα μητρώα του Δήμου μας, μεγάλωσε και ζει στη Florida των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και σε κάθε ευκαιρία επισκέπτεται τον τόπο όπου κατάγεται. Μετρώντας τρεις γενιές με μουσικές οικογενειακές ρίζες, η Ιλόνα, αν και μόνο 18 χρονών, έχει ήδη αρχίσει να ξεχωρίζει μέσα από τις πολυετείς σπουδές της (μουσική θεωρία, ενορχήστρωση, διεύθυνση χορωδίας και ορχήστρας) και να αναδεικνύεται μέσα από τη δεξιοτεχνία της σε πολλαπλά όργανα (πιάνο, κρουστά, βιόλα, βιολί, κλαρίνο, φωνή).
Έχοντας αρχίσει τις πανεπιστημιακές της σπουδές, μόλις στα 15 της, είναι ήδη αριστούχα πτυχιούχος στο τμήμα Κρουστών του Πανεπιστημίου Seminole State, και το 2015, ολοκληρώνει το δεύτερο πτυχίο της, στη Μουσική Σχολή του Πανεπιστημίου Bethune – Cookman University στα τμήματα Πιάνου και Βιόλας. Έχει δώσει πάνω από 100 κονσέρτα, ρεσιτάλ και εκτελέσεις σε έξι όργανα, σαν σολίστ και accompagnatrice, συμμετείχε σε ντουέτα, τριος, διάφορα μουσικά σχήματα, χορωδίες, μικρές ορχήστρες καθώς και σε συμφωνικά σύνολα. Είναι μέλος της Μικρής Συμφωνικής Ορχήστρας της Florida (Florida Symphonic Orchestra) τα τελευταία πέντε χρόνια, όπου και συμμετείχε σε τέσσερεις ηχογραφήσεις CD, όπου έπαιξε βιολί και βιόλα. Έχει διατελέσει Διευθύνουσα του Viola Section.
Στη φωτογραφία, μαζί με την αδερφή της, Λυσιστράτη Χαλκίδη, πρωταθλήτρια κολύμβησης με την Εθνική και την ομάδα του Ολυμπιακού.
(17.7.2014)
Η πολυοργανίστα Ιλόνα – Αθηνά Χαλκίδη (Ilona – Athena Halkides), Αιγινήτισσα στην καταγωγή και γραμμένη στα μητρώα του Δήμου μας, μεγάλωσε και ζει στη Florida των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και σε κάθε ευκαιρία επισκέπτεται τον τόπο όπου κατάγεται. Μετρώντας τρεις γενιές με μουσικές οικογενειακές ρίζες, η Ιλόνα, αν και μόνο 18 χρονών, έχει ήδη αρχίσει να ξεχωρίζει μέσα από τις πολυετείς σπουδές της (μουσική θεωρία, ενορχήστρωση, διεύθυνση χορωδίας και ορχήστρας) και να αναδεικνύεται μέσα από τη δεξιοτεχνία της σε πολλαπλά όργανα (πιάνο, κρουστά, βιόλα, βιολί, κλαρίνο, φωνή).
Έχοντας αρχίσει τις πανεπιστημιακές της σπουδές, μόλις στα 15 της, είναι ήδη αριστούχα πτυχιούχος στο τμήμα Κρουστών του Πανεπιστημίου Seminole State, και το 2015, ολοκληρώνει το δεύτερο πτυχίο της, στη Μουσική Σχολή του Πανεπιστημίου Bethune – Cookman University στα τμήματα Πιάνου και Βιόλας. Έχει δώσει πάνω από 100 κονσέρτα, ρεσιτάλ και εκτελέσεις σε έξι όργανα, σαν σολίστ και accompagnatrice, συμμετείχε σε ντουέτα, τριος, διάφορα μουσικά σχήματα, χορωδίες, μικρές ορχήστρες καθώς και σε συμφωνικά σύνολα. Είναι μέλος της Μικρής Συμφωνικής Ορχήστρας της Florida (Florida Symphonic Orchestra) τα τελευταία πέντε χρόνια, όπου και συμμετείχε σε τέσσερεις ηχογραφήσεις CD, όπου έπαιξε βιολί και βιόλα. Έχει διατελέσει Διευθύνουσα του Viola Section.
Στη φωτογραφία, μαζί με την αδερφή της, Λυσιστράτη Χαλκίδη, πρωταθλήτρια κολύμβησης με την Εθνική και την ομάδα του Ολυμπιακού.
"ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ" ΑΠΟ ΤΟ ΓΚΡΟΥΠ "ΣΥΝΧΟΡΔΟΝ"
(12.7.2014)
Μας πήραν από το χέρι και με τρόπο γλυκό και μελωδικό μας σεργιάνισαν. Από την Ελλάδα του Μάνου Χατζιδάκι, την Πολίτικη Κουζίνα της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και τα ηχοτόπια του Μιχάλη Νικολούδη έως την Ιρλανδέζικη folk. Από την πολύπαθη Βοσνία των τσιγγάνων του Goran Bregovic έως τις βρετανικές ροκ μπαλάντες των Styx και των Deep Purple. Και από τα παγωμένα φιόρδ της Νορβηγίας των Secret Garden, στα σοκάκια της Λισαβόνας της Dulce Pontes και πάλι πίσω στην Αθήνα της Monika. Δεν είναι άλλοι από το Αθηναϊκό μουσικό σχήμα «Σύγχορδον», μια συνύπαρξη πέντε εξαίρετων μουσικών με παιδεία που φωνάζει από μακριά αλλά δεν γίνεται ταμπέλα.
Τους απολαύσαμε το Σάββατο το βράδυ, 12 Ιουλίου στην αυλή του Λαογραφικού. Ο κόσμος πολύς, συνέρεε κάθε λεπτό. Μέσα στα σπλάχνα του συγκροτήματος θα συναντήσουμε μια οικεία, σε όσους παρακολουθούν τα πολιτιστικά και ιστορικά δρώμενα, μορφή της Αίγινας. Πρόκειται για την κ.Αρετή Πηγιαδίτη, ιστορικό τέχνης, αρχαιολόγο και μουσικό, την οποία έχουμε ακούσει σε πολυάριθμες συναυλίες στην Αίγινα, την έχουμε παρακολουθήσει να δίνει διαλέξεις ιστορικού και αρχαιολογικού χαρακτήρα, να διδάσκει μαθητές στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στο Μουσείο του Καπράλου, στο μουσείο του Λαογραφικού. Η ιδέα της συναυλίας αυτής ήταν δική της ενώ την αγκάλιασε ο Σύλλογος Φίλων του Λαογραφικού Μουσείο και ο πρόεδρος του κ.Κώστας Γάλανης, ο οποίος άνοιξε και την εκδήλωση.
Δείτε αποσπάσματα από τη συναυλία σε Full HD εδώ.
(12.7.2014)
Μας πήραν από το χέρι και με τρόπο γλυκό και μελωδικό μας σεργιάνισαν. Από την Ελλάδα του Μάνου Χατζιδάκι, την Πολίτικη Κουζίνα της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και τα ηχοτόπια του Μιχάλη Νικολούδη έως την Ιρλανδέζικη folk. Από την πολύπαθη Βοσνία των τσιγγάνων του Goran Bregovic έως τις βρετανικές ροκ μπαλάντες των Styx και των Deep Purple. Και από τα παγωμένα φιόρδ της Νορβηγίας των Secret Garden, στα σοκάκια της Λισαβόνας της Dulce Pontes και πάλι πίσω στην Αθήνα της Monika. Δεν είναι άλλοι από το Αθηναϊκό μουσικό σχήμα «Σύγχορδον», μια συνύπαρξη πέντε εξαίρετων μουσικών με παιδεία που φωνάζει από μακριά αλλά δεν γίνεται ταμπέλα.
Τους απολαύσαμε το Σάββατο το βράδυ, 12 Ιουλίου στην αυλή του Λαογραφικού. Ο κόσμος πολύς, συνέρεε κάθε λεπτό. Μέσα στα σπλάχνα του συγκροτήματος θα συναντήσουμε μια οικεία, σε όσους παρακολουθούν τα πολιτιστικά και ιστορικά δρώμενα, μορφή της Αίγινας. Πρόκειται για την κ.Αρετή Πηγιαδίτη, ιστορικό τέχνης, αρχαιολόγο και μουσικό, την οποία έχουμε ακούσει σε πολυάριθμες συναυλίες στην Αίγινα, την έχουμε παρακολουθήσει να δίνει διαλέξεις ιστορικού και αρχαιολογικού χαρακτήρα, να διδάσκει μαθητές στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στο Μουσείο του Καπράλου, στο μουσείο του Λαογραφικού. Η ιδέα της συναυλίας αυτής ήταν δική της ενώ την αγκάλιασε ο Σύλλογος Φίλων του Λαογραφικού Μουσείο και ο πρόεδρος του κ.Κώστας Γάλανης, ο οποίος άνοιξε και την εκδήλωση.
Δείτε αποσπάσματα από τη συναυλία σε Full HD εδώ.
ΓΙΟΡΤΗ ΛΗΞΗΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ "ΑΓ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ"
(8.6.2014)
Την τελετή λήξης για το διδακτικό έτος 2013-2014, πραγματοποίησε η Σχολή Βυζαντινής & Παραδοσιακής Μουσικής «Ο Αγ.Νεκτάριος», την Κυριακή 8 Ιουνίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του Κέντρου Νεότητας Αίγινας.
Έπαιξαν με σειρά εμφάνισης οι:
Τμήμα Εγχόρδων (Λαλαούνης Νίκος, Φίλιππος Κουτσούκης, Δαρεμάς Γιώργος, Νεκτάριος Μπόγρης, Ρουμελιώτης Χρήστος)
Τμήμα Σαντουριού (Γιαννούλης Ανδρέας, Μπαρμπέρης Κωνσταντίνος, Ανδρεάδη Ελένη, Μαμάη Φανή)
Τμήμα Βιολιού (Νομικού Μαρία, Σοφικίτης Ευάγγελος, Βατικιώτη Ιωάννα, Καλομοίρης Κωνσταντίνος)
Τμήμα Κρουστών & Πνευστών (Γιαννούλης Ιάκωβος, Νεκτάριος & Εμμανουήλ, Γαρυφάλλου Άρτεμις)
Ορχήστρα Εστουδιαντίνα Αίγινας
(8.6.2014)
Την τελετή λήξης για το διδακτικό έτος 2013-2014, πραγματοποίησε η Σχολή Βυζαντινής & Παραδοσιακής Μουσικής «Ο Αγ.Νεκτάριος», την Κυριακή 8 Ιουνίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του Κέντρου Νεότητας Αίγινας.
Έπαιξαν με σειρά εμφάνισης οι:
Τμήμα Εγχόρδων (Λαλαούνης Νίκος, Φίλιππος Κουτσούκης, Δαρεμάς Γιώργος, Νεκτάριος Μπόγρης, Ρουμελιώτης Χρήστος)
Τμήμα Σαντουριού (Γιαννούλης Ανδρέας, Μπαρμπέρης Κωνσταντίνος, Ανδρεάδη Ελένη, Μαμάη Φανή)
Τμήμα Βιολιού (Νομικού Μαρία, Σοφικίτης Ευάγγελος, Βατικιώτη Ιωάννα, Καλομοίρης Κωνσταντίνος)
Τμήμα Κρουστών & Πνευστών (Γιαννούλης Ιάκωβος, Νεκτάριος & Εμμανουήλ, Γαρυφάλλου Άρτεμις)
Ορχήστρα Εστουδιαντίνα Αίγινας
"ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ" ΤΩΝ Γ.ΡΙΤΣΟΥ & Μ.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
(30.4.2014)
Ολόκληρο το μουσικό έργο "Επιτάφιος" σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση Γιάννη Ρίτσου, όπως παρουσιάστηκε την Τετάρτη 30 Απριλίου στο Σύλλογο Γυναικών Αίγινας.
Συμμετείχαν: Δημήτρης Εικοσπεντάκης (πλήκτρα), Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο, έρευνα, παρουσίαση), Alexander Spitzing (μπουζούκι), Σταύρος Σώρρος (κιθάρα), Ειρήνη Κουνάδη (ερμηνεία), Κώστας Σταυρόπουλος (απαγγελία)
(30.4.2014)
Ολόκληρο το μουσικό έργο "Επιτάφιος" σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση Γιάννη Ρίτσου, όπως παρουσιάστηκε την Τετάρτη 30 Απριλίου στο Σύλλογο Γυναικών Αίγινας.
Συμμετείχαν: Δημήτρης Εικοσπεντάκης (πλήκτρα), Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο, έρευνα, παρουσίαση), Alexander Spitzing (μπουζούκι), Σταύρος Σώρρος (κιθάρα), Ειρήνη Κουνάδη (ερμηνεία), Κώστας Σταυρόπουλος (απαγγελία)
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ CLAUDE DEBUSSY
(13.12.2013)
Ένα αφιέρωμα στον πατέρα του Ιμπρεσιονισμού, Claude Debussy παρουσίασαν εχθές το βράδυ στον εσωτερικό χώρο του Λαογραφικού Μουσείου, ο πανοσιολογιότατος αρχιμανδρίτης και μουσικός π.Ελευθέριος Κουμασίδης και ο ηθοποιός Ανέστης Κορνέζος, με τίτλο «Νανουρίζοντας τον Jimbo» για λογαριασμό του συλλόγου «Αίγινα…εθελοντής».
(13.12.2013)
Ένα αφιέρωμα στον πατέρα του Ιμπρεσιονισμού, Claude Debussy παρουσίασαν εχθές το βράδυ στον εσωτερικό χώρο του Λαογραφικού Μουσείου, ο πανοσιολογιότατος αρχιμανδρίτης και μουσικός π.Ελευθέριος Κουμασίδης και ο ηθοποιός Ανέστης Κορνέζος, με τίτλο «Νανουρίζοντας τον Jimbo» για λογαριασμό του συλλόγου «Αίγινα…εθελοντής».
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΛΕΟΥΣΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
(8.12.21013)
Η ετήσια συναυλία υπέρ του Λεουσείου Ιδρύματος πραγματοποιήθηκε στο κινηματοθέατρο ΤΙΤΙΝΑ. Έπαιξαν οι: π.Νικόλαος Γαρυφάλλου (λαούτο), Δημήτρης Εικοσιπεντάκης (ποντιακή λύρα), Κώστας Ζορμπαλάς (κρουστά), Γιάννης Κάσσης (λάφτα), Ειρήνη Κουνάδη (τραγούδι), Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο), Σουζάννα Ραφαέλ (βιολί), Σταύρος Σώρρος (κιθάρα) μαζί με το λευκό σεντονάκι και την τρελή λάμπα του καραγκιοζοπαίχτη Ανδρέα Δερμάτη και τη βοήθεια των δυο νεαρών κυριών Δήμητρα Ρουσσέα και Έλενα Νιάτση στις κιθάρες.
(8.12.21013)
Η ετήσια συναυλία υπέρ του Λεουσείου Ιδρύματος πραγματοποιήθηκε στο κινηματοθέατρο ΤΙΤΙΝΑ. Έπαιξαν οι: π.Νικόλαος Γαρυφάλλου (λαούτο), Δημήτρης Εικοσιπεντάκης (ποντιακή λύρα), Κώστας Ζορμπαλάς (κρουστά), Γιάννης Κάσσης (λάφτα), Ειρήνη Κουνάδη (τραγούδι), Αρετή Πηγιαδίτη (μαντολίνο), Σουζάννα Ραφαέλ (βιολί), Σταύρος Σώρρος (κιθάρα) μαζί με το λευκό σεντονάκι και την τρελή λάμπα του καραγκιοζοπαίχτη Ανδρέα Δερμάτη και τη βοήθεια των δυο νεαρών κυριών Δήμητρα Ρουσσέα και Έλενα Νιάτση στις κιθάρες.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΗΛΙΑ ΒΑΜΒΑΚΟΥΣΗ & GAUTIER ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΑΨΑΛΗ
(5.10.2013)
Το Σάββατο 5 Οκτωβρίου και ώρα 20:30 στον αμφιθεατρικό χώρο του Ιδρύματος Ανδρέα Δ. Καψάλη, στη Λεωφόρο Πετρίτη στην περιοχή Λιβάδι, πραγματοποιήθηκε συναυλία των Ηλία Βαμβακούση & Gautier.
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ξανθένια Μαντά.
(5.10.2013)
Το Σάββατο 5 Οκτωβρίου και ώρα 20:30 στον αμφιθεατρικό χώρο του Ιδρύματος Ανδρέα Δ. Καψάλη, στη Λεωφόρο Πετρίτη στην περιοχή Λιβάδι, πραγματοποιήθηκε συναυλία των Ηλία Βαμβακούση & Gautier.
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ξανθένια Μαντά.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ MOTHE JAZZ TRIO
(14.9.2013)
Οι Music of the Heart είναι αυτό που το όνομά τους φανερώνει: μουσικοί που ζουν κι αναπνέουν για την Jazz. Εκείνοι που μεθούν από αγάπη και αδημονούν για τη στιγμή που θα ανέβουν στην σκηνή και θα παίξουν μια σπουδαία σύνθεση ή έναν πολύπλοκο αυτοσχεδιασμό. Εκείνοι που ονειρεύονται να αγγίξουν κάποτε λίγο από τον μύθο του Thelonious Monk, του Charlie Parker, του Duke Ellington. Εκείνοι που θέλουν να προσθέσουν σε αυτή την τεράστια μουσική έστω και μία δική τους νότα.
(14.9.2013)
Οι Music of the Heart είναι αυτό που το όνομά τους φανερώνει: μουσικοί που ζουν κι αναπνέουν για την Jazz. Εκείνοι που μεθούν από αγάπη και αδημονούν για τη στιγμή που θα ανέβουν στην σκηνή και θα παίξουν μια σπουδαία σύνθεση ή έναν πολύπλοκο αυτοσχεδιασμό. Εκείνοι που ονειρεύονται να αγγίξουν κάποτε λίγο από τον μύθο του Thelonious Monk, του Charlie Parker, του Duke Ellington. Εκείνοι που θέλουν να προσθέσουν σε αυτή την τεράστια μουσική έστω και μία δική τους νότα.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ KYKLOS ENSEMBLE
(6.8.2013)
Οι 12 μουσικοί μοναδικής δυναμικής και ενέργειας του Kyklos Ensemble, διακεκριμένοι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχουν μυηθεί με τελετουργικό τρόπο στην ένταση του εμβληματικού Nuevo Tango του Astor Piazzolla. Μουσικές με έντονα στοιχεία του αργεντίνικου λαϊκού χορού και της Jazz, σε δυνατούς δεξιοτεχνικούς συνδυασμούς, με ενορχηστρώσεις του ίδιου του δημιουργού, αλλά και νέες του Νίκου Πλατύραρχου, σε μουσική διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη κυριάρχησαν στη δεύτερη συναυλία του Μουσικού Φεστιβάλ, πάντοτε υπό την πολύτιμη καθοδήγηση της κ.Ντόρας Μπακοπούλου και του Συλλόγου Φίλων του Φεστιβάλ.
(6.8.2013)
Οι 12 μουσικοί μοναδικής δυναμικής και ενέργειας του Kyklos Ensemble, διακεκριμένοι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχουν μυηθεί με τελετουργικό τρόπο στην ένταση του εμβληματικού Nuevo Tango του Astor Piazzolla. Μουσικές με έντονα στοιχεία του αργεντίνικου λαϊκού χορού και της Jazz, σε δυνατούς δεξιοτεχνικούς συνδυασμούς, με ενορχηστρώσεις του ίδιου του δημιουργού, αλλά και νέες του Νίκου Πλατύραρχου, σε μουσική διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη κυριάρχησαν στη δεύτερη συναυλία του Μουσικού Φεστιβάλ, πάντοτε υπό την πολύτιμη καθοδήγηση της κ.Ντόρας Μπακοπούλου και του Συλλόγου Φίλων του Φεστιβάλ.
"ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΦΛΟΓΑ" ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΟΥΣΟΥ
(25.7.2013)
Η όπερα «Ολυμπιακή Φλόγα» του Ελληνοκαναδού συνθέτη και βαρύτονου Παναγιώτη Καρούσου, αποτελεί το δεύτερο μέρος της Ελληνικής Τετραλογίας «Η Αυγή του Ανθρωπισμού» (Προμηθέας - Ολυμπιακή Φλόγα - Μέγας Αλέξανδρος - Το Φως του Χριστιανισμού). Το έργο σχετίζεται με το μύθο του Ηρακλή και την ίδρυση των Ολυμπιακών Αγώνων, τα οποία απεικονίζουν το μεγαλείο του ανθρώπινου πνεύματος και την προνοητικότητα των Ελλήνων.
Πρωταγωνιστούν οι: Ειρήνη Κώνστα και Ελένη Μπούκη / Αγιομυργιανάκη – σοπράνο, Ντίνος Καλύβας – τενόρος, Κατερίνα Οικονομοπούλου – μέτζο σοπράνο, Βιβή Κλεισούρα - πιάνο.
(25.7.2013)
Η όπερα «Ολυμπιακή Φλόγα» του Ελληνοκαναδού συνθέτη και βαρύτονου Παναγιώτη Καρούσου, αποτελεί το δεύτερο μέρος της Ελληνικής Τετραλογίας «Η Αυγή του Ανθρωπισμού» (Προμηθέας - Ολυμπιακή Φλόγα - Μέγας Αλέξανδρος - Το Φως του Χριστιανισμού). Το έργο σχετίζεται με το μύθο του Ηρακλή και την ίδρυση των Ολυμπιακών Αγώνων, τα οποία απεικονίζουν το μεγαλείο του ανθρώπινου πνεύματος και την προνοητικότητα των Ελλήνων.
Πρωταγωνιστούν οι: Ειρήνη Κώνστα και Ελένη Μπούκη / Αγιομυργιανάκη – σοπράνο, Ντίνος Καλύβας – τενόρος, Κατερίνα Οικονομοπούλου – μέτζο σοπράνο, Βιβή Κλεισούρα - πιάνο.
ΧΕΙΡΟΛΑΒΕΣ
(19.7.2013)
Συναυλία της Λίνας Νικολακοπούλου με τίτλο "Χειρολαβές" μαζί με τον Απόστολο Ρίζο και την Αργυρώ Καπαρού.
(19.7.2013)
Συναυλία της Λίνας Νικολακοπούλου με τίτλο "Χειρολαβές" μαζί με τον Απόστολο Ρίζο και την Αργυρώ Καπαρού.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΙΘΑΡΑΣ
(19.6.2013)
Μία υπέροχη βραδιά χάρισαν χθες οι μαθητές της κυρίας Αρετής Πηγιαδίτη, σε συναυλία που πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της λήξης των μαθημάτων του τμήματος στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου. Συνολικά οι μαθητές της κυρίας Πηγιαδίτη παρουσίασαν εικοσιδύο έργα διαφόρων συνθετών.
(19.6.2013)
Μία υπέροχη βραδιά χάρισαν χθες οι μαθητές της κυρίας Αρετής Πηγιαδίτη, σε συναυλία που πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της λήξης των μαθημάτων του τμήματος στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου. Συνολικά οι μαθητές της κυρίας Πηγιαδίτη παρουσίασαν εικοσιδύο έργα διαφόρων συνθετών.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ DRURY SINGERS
(1.6.2013)
Με σαφείς αναφορές στα Spirituals και τα Blues των έγχρωμων κοινοτήτων της Αμερικής και των Προτεσταντικών Χορωδιών, η χορωδία toy παρουσίασε μια a capella μουσική ανασκόπηση που εκτεινόταν από την παράδοση της εκκλησιαστικής λειτουργίας Πεντηκοστιανών Εκκλησιών (I will greatly rejoice, O magnum mysterium, Ezekel saw the wheel), τσαλαβούτησε στις λάσπες της Νέας Ορλεάνης του 1870 με τα κατανυκτικά, σχεδόν Jazz, Joshua, Sing me to heaven και Can you hear me, ενώ δεν αμέλησε να τιμήσει και τις ρίζες της πατρίδας της με το Folk, Shenandoa.
(1.6.2013)
Με σαφείς αναφορές στα Spirituals και τα Blues των έγχρωμων κοινοτήτων της Αμερικής και των Προτεσταντικών Χορωδιών, η χορωδία toy παρουσίασε μια a capella μουσική ανασκόπηση που εκτεινόταν από την παράδοση της εκκλησιαστικής λειτουργίας Πεντηκοστιανών Εκκλησιών (I will greatly rejoice, O magnum mysterium, Ezekel saw the wheel), τσαλαβούτησε στις λάσπες της Νέας Ορλεάνης του 1870 με τα κατανυκτικά, σχεδόν Jazz, Joshua, Sing me to heaven και Can you hear me, ενώ δεν αμέλησε να τιμήσει και τις ρίζες της πατρίδας της με το Folk, Shenandoa.
Α MUSICAL NIGHT
(14.9.2012)
Μια ονειρεμένη μουσική διαδρομή με τραγούδια και μουσικά θέματα από το χώρο του musical και του κινηματογράφου θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 14/9 στην Αυλή του Λαογραφικού Μουσείου στις 21:30, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Φιστικιού, με τη σοπράνο Αθηνά Δημητρακοπούλου.
(14.9.2012)
Μια ονειρεμένη μουσική διαδρομή με τραγούδια και μουσικά θέματα από το χώρο του musical και του κινηματογράφου θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 14/9 στην Αυλή του Λαογραφικού Μουσείου στις 21:30, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Φιστικιού, με τη σοπράνο Αθηνά Δημητρακοπούλου.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΛΟΥΔΟΥΒΙΚΟΥ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ
(8.9.2012)
Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων βρέθηκε στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας, και παρουσίασε στιγμές από την πλούσια δισκογραφία του.
(8.9.2012)
Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων βρέθηκε στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας, και παρουσίασε στιγμές από την πλούσια δισκογραφία του.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΔΩΡΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ
(31.8.2012)
Εκεί στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, ένας ανήσυχος νεαρός Κύπριος ονόματι Δώρος Δημοσθένους ερωτεύτηκε. Την do-it-yourself φιλοσοφία του μοναδικού μουσικού ύφους που, η τότε Κριτική αρνήθηκε να του παράσχει την επικύρωση που το ίδιο δικαιωματικά αξίωνε: το ποτισμένο με αίμα και ιδρώτα εκατομμυρίων μαύρων σκλάβων, μουσικό ιδίωμα της Jazz. Αν και το παρουσιαστικό του παραπέμπει στην περσόνα του “Man in Black” Johnny Cash και του Elvis (πριν αρχίσει να ντύνεται στα λαμέ και να τραγουδάει στα καζίνο του Las Vegas), αυτός ο ιδιαίτερος ερμηνευτής έχει κρατήσει ανέπαφο στις -σχετικά σπάνιες- ζωντανές εμφανίσεις του, το crooner στοιχείο που εφηύρε μαεστρικά ο μπαμπάς Bing Crosby, εξέλιξε ο πολύς κ.Sinatra και που, πάνω στα ανεξίτηλα ίχνη του συνεχίζουν να δημιουργούν τα νέα, βρετανικής κυρίως προέλευσης, Big Band ταλέντα τύπου James Morrison και Jamie Cullum.
(31.8.2012)
Εκεί στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, ένας ανήσυχος νεαρός Κύπριος ονόματι Δώρος Δημοσθένους ερωτεύτηκε. Την do-it-yourself φιλοσοφία του μοναδικού μουσικού ύφους που, η τότε Κριτική αρνήθηκε να του παράσχει την επικύρωση που το ίδιο δικαιωματικά αξίωνε: το ποτισμένο με αίμα και ιδρώτα εκατομμυρίων μαύρων σκλάβων, μουσικό ιδίωμα της Jazz. Αν και το παρουσιαστικό του παραπέμπει στην περσόνα του “Man in Black” Johnny Cash και του Elvis (πριν αρχίσει να ντύνεται στα λαμέ και να τραγουδάει στα καζίνο του Las Vegas), αυτός ο ιδιαίτερος ερμηνευτής έχει κρατήσει ανέπαφο στις -σχετικά σπάνιες- ζωντανές εμφανίσεις του, το crooner στοιχείο που εφηύρε μαεστρικά ο μπαμπάς Bing Crosby, εξέλιξε ο πολύς κ.Sinatra και που, πάνω στα ανεξίτηλα ίχνη του συνεχίζουν να δημιουργούν τα νέα, βρετανικής κυρίως προέλευσης, Big Band ταλέντα τύπου James Morrison και Jamie Cullum.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΖΟΥΛΙΑΣ ΣΟΥΓΚΛΑΚΟΥ
(26.8.2012)
Σαγηνευτικές, εύθραυστες, πλανεύτρες, στοργικές, αδίστακτες , ρομαντικές μα πάνω απ’ όλα γυναίκες. Όλοι οι χαρακτήρες εκείνοι που συνθέτουν τον πολύπλευρο θηλυκό ψυχισμό, σκιαγραφήθηκαν από την υψίφωνο Τζούλια Σουγλάκου και τον πιανίστα Δημήτρη Γιάκα, σε μια βραδιά κλασσικού τραγουδιού με επιλεγμένες άριες γυναικών – πρωταγωνιστριών της παγκόσμιας οπερετικής σκηνής.
(26.8.2012)
Σαγηνευτικές, εύθραυστες, πλανεύτρες, στοργικές, αδίστακτες , ρομαντικές μα πάνω απ’ όλα γυναίκες. Όλοι οι χαρακτήρες εκείνοι που συνθέτουν τον πολύπλευρο θηλυκό ψυχισμό, σκιαγραφήθηκαν από την υψίφωνο Τζούλια Σουγλάκου και τον πιανίστα Δημήτρη Γιάκα, σε μια βραδιά κλασσικού τραγουδιού με επιλεγμένες άριες γυναικών – πρωταγωνιστριών της παγκόσμιας οπερετικής σκηνής.
ΡΕΣΙΤΑΛ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟΥ
(25.8.2012)
Οι Δημήτρης Βασιλάκης (πιάνο), Αγγελική Καθαρίου (μεσόφωνος), Νίκος Μάνδυλας (βιολί) και Lily Boyiatzieva (πιάνο) σε ένα μουσικό μνημόσυνο για τα 150χρονα από τη γέννηση του Γάλλου ιμπρεσιονιστή Claude Debussy,
(25.8.2012)
Οι Δημήτρης Βασιλάκης (πιάνο), Αγγελική Καθαρίου (μεσόφωνος), Νίκος Μάνδυλας (βιολί) και Lily Boyiatzieva (πιάνο) σε ένα μουσικό μνημόσυνο για τα 150χρονα από τη γέννηση του Γάλλου ιμπρεσιονιστή Claude Debussy,
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΡΛΕΤΤΑΣ
(18.8.2012)
Προλογίζοντας σχεδόν όλες τις επιτυχίες της με τάσεις αυτοσαρκασμού και γενναίες δόσεις χιούμορ, η Μπουμπού του Νέου Κύματος, αράδιασε το ένα πίσω από το άλλο όλα εκείνα τα κομμάτια που της έδωσαν φήμη όμοια με αυτήν της Yma Sumac: Μια Φορά Θυμάμαι, Το Λέει Και Το Τραγούδι, Ο Λύκος, Το Τραγούδι της Δραχμής, Καφενείο, Σερενάτα, Τσάι Γιασεμιού, Μπαρ το Ναυάγιο, συν δυο διασκευές στο Imagine του Lennon και στο Δρόμοι Παλιοί του Θεοδωράκη.
(18.8.2012)
Προλογίζοντας σχεδόν όλες τις επιτυχίες της με τάσεις αυτοσαρκασμού και γενναίες δόσεις χιούμορ, η Μπουμπού του Νέου Κύματος, αράδιασε το ένα πίσω από το άλλο όλα εκείνα τα κομμάτια που της έδωσαν φήμη όμοια με αυτήν της Yma Sumac: Μια Φορά Θυμάμαι, Το Λέει Και Το Τραγούδι, Ο Λύκος, Το Τραγούδι της Δραχμής, Καφενείο, Σερενάτα, Τσάι Γιασεμιού, Μπαρ το Ναυάγιο, συν δυο διασκευές στο Imagine του Lennon και στο Δρόμοι Παλιοί του Θεοδωράκη.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΑϊΡΑΣ ΜΗΛΟΛΙΔΑΚΗ
(17.8.2012)
Σαν από μια άλλη εποχή που έχει θαφτεί ξεχασμένη σε κάποια σκονισμένα σημεία του ασυνειδήτου και της συλλογικής μουσικής μας μνήμης, το πιάνο της Ντόρας Μπακοπούλου και του Τίτου Γουβέλη μαζί με τη φωνή της υψιφώνου Μάιρας Μηλολιδάκη πάτησαν μια γερή και συνάμα γλυκιά μαχαιριά στην θερινά υπερκορεσμένη μουσική μας συνείδηση.
(17.8.2012)
Σαν από μια άλλη εποχή που έχει θαφτεί ξεχασμένη σε κάποια σκονισμένα σημεία του ασυνειδήτου και της συλλογικής μουσικής μας μνήμης, το πιάνο της Ντόρας Μπακοπούλου και του Τίτου Γουβέλη μαζί με τη φωνή της υψιφώνου Μάιρας Μηλολιδάκη πάτησαν μια γερή και συνάμα γλυκιά μαχαιριά στην θερινά υπερκορεσμένη μουσική μας συνείδηση.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΛΕΝΑΣ ΠΛΑΤΩΝΟΣ
(14.8.2012)
Τη συναυλία άνοιξαν δύο από τα τέσσερα μέλη του ανερχόμενου γκρουπ Νεράιδα, σε ένα ακουστικό σετ όμορφου alt.rock με πιάνο, κιθάρα και φωνή. Έπειτα ανέβηκε η ιέρεια. Από το εναρκτήριο electro clash σφυροκόπημα του «Τι νέα, ψιψίνα;» έως το «Βράδυ», το πιανιστικά αφαιρετικό και συνθετικό αποκορύφωμά της σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη, η Λένα Πλάτωνος έμοιαζε με ίνδαλμα λίγες μέρες πριν την αγιοποίησή του. Με μια μπάντα που θύμιζε ένα μίγμα από Kraftwerk και πρώιμους Yes, με επιλογές των καλύτερών της κομματιών να διασκευάζονται πότε σε Fusion Dub και πότε σε Post Rock φόρμες, με τη Σαβίνα Γιαννάτου να επιστρέφει στα παλιά της φωνητικά λημέρια ακροβατώντας ανάμεσα σε space rock βερμπαλισμούς, και τον επί χρόνια συνεργάτη της Γιάννη Παλαμίδα να αποδεικνύει πως δεν έχει περάσει ούτε μέρα από τότε που ξελαρυγγιαζόταν με τους Apocalypsis.
(14.8.2012)
Τη συναυλία άνοιξαν δύο από τα τέσσερα μέλη του ανερχόμενου γκρουπ Νεράιδα, σε ένα ακουστικό σετ όμορφου alt.rock με πιάνο, κιθάρα και φωνή. Έπειτα ανέβηκε η ιέρεια. Από το εναρκτήριο electro clash σφυροκόπημα του «Τι νέα, ψιψίνα;» έως το «Βράδυ», το πιανιστικά αφαιρετικό και συνθετικό αποκορύφωμά της σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη, η Λένα Πλάτωνος έμοιαζε με ίνδαλμα λίγες μέρες πριν την αγιοποίησή του. Με μια μπάντα που θύμιζε ένα μίγμα από Kraftwerk και πρώιμους Yes, με επιλογές των καλύτερών της κομματιών να διασκευάζονται πότε σε Fusion Dub και πότε σε Post Rock φόρμες, με τη Σαβίνα Γιαννάτου να επιστρέφει στα παλιά της φωνητικά λημέρια ακροβατώντας ανάμεσα σε space rock βερμπαλισμούς, και τον επί χρόνια συνεργάτη της Γιάννη Παλαμίδα να αποδεικνύει πως δεν έχει περάσει ούτε μέρα από τότε που ξελαρυγγιαζόταν με τους Apocalypsis.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ CITY 1
(13.8.2012)
Από τις εκτελέσεις των κομματιών, παιγμένες ακριβώς με τη σειρά που ακούγονται και στο cd (με μόνη προσθήκη των «Παιδιών του Πειραιά») ξεχωρίσαμε τη Γυμνοπαιδεία και το Gnosienne no.1 του Erik Satie, την Polka του Stravinski, καθώς και τα τρία μέρη του Mouvements Perpetuels του Francis Poulenc. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως ήταν μακράν η πιο ρηξικέλευθη και μουσικά ριζοσπαστική συναυλία του φεστιβάλ εν συνόλω. Η κιθάρα ανοίγεται σε ένα εύρος αρμονικών που δεν την έχουμε συνηθίσει και το φλάουτο κινείται από το «στεγνό» μιας τυπικής ηχογράφησης στο «πλήρες» μιας pop οπτικής.
(13.8.2012)
Από τις εκτελέσεις των κομματιών, παιγμένες ακριβώς με τη σειρά που ακούγονται και στο cd (με μόνη προσθήκη των «Παιδιών του Πειραιά») ξεχωρίσαμε τη Γυμνοπαιδεία και το Gnosienne no.1 του Erik Satie, την Polka του Stravinski, καθώς και τα τρία μέρη του Mouvements Perpetuels του Francis Poulenc. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως ήταν μακράν η πιο ρηξικέλευθη και μουσικά ριζοσπαστική συναυλία του φεστιβάλ εν συνόλω. Η κιθάρα ανοίγεται σε ένα εύρος αρμονικών που δεν την έχουμε συνηθίσει και το φλάουτο κινείται από το «στεγνό» μιας τυπικής ηχογράφησης στο «πλήρες» μιας pop οπτικής.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΑΒΒΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ
(13.8.2012)
Ο Σάββας Βούλγαρης εκτός από προικισμένος ερμηνευτής, είναι και άνθρωπος με απόψεις, οράματα και αγωνίες για την τύχη του ελληνικού τραγουδιού. Διανύοντας κάμποσες δεκαετίες αδιάκοπης και συνεχούς παρουσίας στο χώρο, οργάνωσε στις 12 Αυγούστου μια γνήσια Λαϊκή συναυλία στο Δημοτικό Στάδιο της Αίγινας (μετατεθειμένη μια μέρα αργότερα λόγω της απρόσμενης καταιγίδας) προς υποστήριξη του Λεουσείου Ιδρύματος το οποίο δραστηριοποιείται καθημερινά στη σίτιση δεκάδων άπορων οικογενειών του νησιού.
(13.8.2012)
Ο Σάββας Βούλγαρης εκτός από προικισμένος ερμηνευτής, είναι και άνθρωπος με απόψεις, οράματα και αγωνίες για την τύχη του ελληνικού τραγουδιού. Διανύοντας κάμποσες δεκαετίες αδιάκοπης και συνεχούς παρουσίας στο χώρο, οργάνωσε στις 12 Αυγούστου μια γνήσια Λαϊκή συναυλία στο Δημοτικό Στάδιο της Αίγινας (μετατεθειμένη μια μέρα αργότερα λόγω της απρόσμενης καταιγίδας) προς υποστήριξη του Λεουσείου Ιδρύματος το οποίο δραστηριοποιείται καθημερινά στη σίτιση δεκάδων άπορων οικογενειών του νησιού.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟΥ
(10.8.2012)
Η συναυλία περιελάμβανε έργα των Έντβ. Γκριγκ, Γ. Μπραμς, K. Szymanowski, R. Maciejewski και Λ. Β. Μπετόβεν. Οι Κωνσταντής Σφέτσας (τσέλο), Νέλλη Σεμιτέκολο (πιάνο) Akane Sakai (πιάνο) Διονύσης Bερβιτσιώτης (βιολί), Christofor Mirosnikov (τσέλο) πλημμύρισαν με τις μελωδικές τους νότες την Αύρα κάτω από τον αρχαιολογικό χώρο της Κολώνας.
(10.8.2012)
Η συναυλία περιελάμβανε έργα των Έντβ. Γκριγκ, Γ. Μπραμς, K. Szymanowski, R. Maciejewski και Λ. Β. Μπετόβεν. Οι Κωνσταντής Σφέτσας (τσέλο), Νέλλη Σεμιτέκολο (πιάνο) Akane Sakai (πιάνο) Διονύσης Bερβιτσιώτης (βιολί), Christofor Mirosnikov (τσέλο) πλημμύρισαν με τις μελωδικές τους νότες την Αύρα κάτω από τον αρχαιολογικό χώρο της Κολώνας.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΑΛΙΚΗ
(3.8.2012)
Στο club Anassa της Σουβάλας ξεσήκωσε το νεανικό του κοινό ο ταλαντούχος ερμηνευτής και περφόρμερ.
(3.8.2012)
Στο club Anassa της Σουβάλας ξεσήκωσε το νεανικό του κοινό ο ταλαντούχος ερμηνευτής και περφόρμερ.
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ FEDERICO GARCIA LORCA
(27.7.2012)
Τρεις σπουδαίοι άνθρωποι, προερχόμενοι από τρεις διαφορετικούς δρόμους που καλλιτεχνικά τέμνονται και συναντώνται: η κιθαρίστα- ερμηνεύτρια-ερευνήτρια Ανθή Μαρμαρινού από το σχήμα «Ωδική Αρτηρία», ο Αλέξης Κωτσόπουλος (πολυοργανίστας-χορευτής-ηθοποιός) από τα «Ωδικά Πτηνά» και ο Βασίλης Βασιλάκης (ηθοποιός-σκηνοθέτης) από το θίασο «Ορμίσκος».
(27.7.2012)
Τρεις σπουδαίοι άνθρωποι, προερχόμενοι από τρεις διαφορετικούς δρόμους που καλλιτεχνικά τέμνονται και συναντώνται: η κιθαρίστα- ερμηνεύτρια-ερευνήτρια Ανθή Μαρμαρινού από το σχήμα «Ωδική Αρτηρία», ο Αλέξης Κωτσόπουλος (πολυοργανίστας-χορευτής-ηθοποιός) από τα «Ωδικά Πτηνά» και ο Βασίλης Βασιλάκης (ηθοποιός-σκηνοθέτης) από το θίασο «Ορμίσκος».
ΣΥΝΑΥΛΙΑ DUO PIACERE
(11.9.201)
Piacere σημαίνει «αρέσκεια». A piacere, ο τρόπος ερμηνείας κατ’ αρέσκεια. Παραπλανητικό το όνομά τους, καθώς οι Αστέριος Πούφτης και Θάλεια Αθανίτη, εκτελούν με γοητευτική ομοιογένεια και ακρίβεια. Ζευγάρι στη ζωή και στην τέχνη, με πλούσιο και εντυπωσιακό βιογραφικό, ο μεν προτίμησε τις χορδές του βιολοντσέλο, η δε το ασπρόμαυρο του πιάνο.
(11.9.201)
Piacere σημαίνει «αρέσκεια». A piacere, ο τρόπος ερμηνείας κατ’ αρέσκεια. Παραπλανητικό το όνομά τους, καθώς οι Αστέριος Πούφτης και Θάλεια Αθανίτη, εκτελούν με γοητευτική ομοιογένεια και ακρίβεια. Ζευγάρι στη ζωή και στην τέχνη, με πλούσιο και εντυπωσιακό βιογραφικό, ο μεν προτίμησε τις χορδές του βιολοντσέλο, η δε το ασπρόμαυρο του πιάνο.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
(2.9.2011)
«Δεν θα μπορούσε το 6ο Φεστιβάλ να τελειώσει καλύτερα πάρα με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών» είπε η Ντόρα Μπακοπούλου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, παρουσιάζοντας το μακροβιότερο ορχηστρικό σύνολο της Ελλάδας, πριν ξεκινήσει η χθεσινή τελευταία συναυλία. Και πράγματι, αυτή η μεγαλειώδης συναυλία σφράγισε την πολύ επιτυχημένη φετινή πορεία του Φεστιβάλ, που λάμπρυνε –για μια ακόμα χρονιά- το καλοκαίρι μας.
(2.9.2011)
«Δεν θα μπορούσε το 6ο Φεστιβάλ να τελειώσει καλύτερα πάρα με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών» είπε η Ντόρα Μπακοπούλου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, παρουσιάζοντας το μακροβιότερο ορχηστρικό σύνολο της Ελλάδας, πριν ξεκινήσει η χθεσινή τελευταία συναυλία. Και πράγματι, αυτή η μεγαλειώδης συναυλία σφράγισε την πολύ επιτυχημένη φετινή πορεία του Φεστιβάλ, που λάμπρυνε –για μια ακόμα χρονιά- το καλοκαίρι μας.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΑΡΙΑΣ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ & ΑΛΚΙΝΟΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
(14.8.2011)
Ίσως η κορυφαία μουσική στιγμή του φετινού καλοκαιριού για την Αίγινα. Η Μαρία Φαραντούρη και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σε μια και μοναδική εμφάνιση την Κυριακή 14 Αυγούστου στην παραλία της Αύρας κάτω από την αρχαία Κολώνα.
(14.8.2011)
Ίσως η κορυφαία μουσική στιγμή του φετινού καλοκαιριού για την Αίγινα. Η Μαρία Φαραντούρη και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης σε μια και μοναδική εμφάνιση την Κυριακή 14 Αυγούστου στην παραλία της Αύρας κάτω από την αρχαία Κολώνα.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΟΡΚΟΛΗ
(5.8.2011)
Μια καταπληκτική βραδιά επιφύλαξε η έναρξη του 6ου Διεθνούς Μουσικού Φεστιβάλ Αίγινας. Ο εξαίσιος και ιδιαίτερα ταλαντούχος σολίστας Στέφανος Κορκολής μάγεψε το πολυπληθές κοινό του Φεστιβάλ με τους αυτοσχεδιασμούς του πάνω σε πολύ γνωστά κομμάτια από ένα ευρύ ρεπερτόριο. Από μουσικά θέματα πολύ γνωστών κινηματογραφικών ταινιών μέχρι αργεντίνικα τανγκό, από Θεοδωράκη μέχρι θέματα παραδοσιακών τραγουδιών της Κρήτης και της Μακεδονίας.
(5.8.2011)
Μια καταπληκτική βραδιά επιφύλαξε η έναρξη του 6ου Διεθνούς Μουσικού Φεστιβάλ Αίγινας. Ο εξαίσιος και ιδιαίτερα ταλαντούχος σολίστας Στέφανος Κορκολής μάγεψε το πολυπληθές κοινό του Φεστιβάλ με τους αυτοσχεδιασμούς του πάνω σε πολύ γνωστά κομμάτια από ένα ευρύ ρεπερτόριο. Από μουσικά θέματα πολύ γνωστών κινηματογραφικών ταινιών μέχρι αργεντίνικα τανγκό, από Θεοδωράκη μέχρι θέματα παραδοσιακών τραγουδιών της Κρήτης και της Μακεδονίας.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΧΟΡΩΔΙΑΣ YIP'S CHILDREN CHOIR
(28.7.2011)
Χρώματα, ήχοι, αρμονία, συναισθήματα ξεχείλισαν στην μοναδική βραδιά που διοργάνωσε το Ίδρυμα "Γεώργιος Μπεστ Κωστάκος" κάτω από τον ναό της Αφαίας.
Η διάσημη παιδική χορωδία του Ηong Kong YIP'S έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα εκπλήσσοντας τους περίπου 500 φίλους της μουσικής που κατέκλυσαν τον χώρο έξω από τον περίφημο Ναό. Μια ομάδα 70 περίπου παιδιών από την Ανατολή, σε ένα πρόγραμμα 2 ωρών, κατάφεραν να καθηλώσουν τον κόσμο, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν είχαν καρέκλες!
(28.7.2011)
Χρώματα, ήχοι, αρμονία, συναισθήματα ξεχείλισαν στην μοναδική βραδιά που διοργάνωσε το Ίδρυμα "Γεώργιος Μπεστ Κωστάκος" κάτω από τον ναό της Αφαίας.
Η διάσημη παιδική χορωδία του Ηong Kong YIP'S έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα εκπλήσσοντας τους περίπου 500 φίλους της μουσικής που κατέκλυσαν τον χώρο έξω από τον περίφημο Ναό. Μια ομάδα 70 περίπου παιδιών από την Ανατολή, σε ένα πρόγραμμα 2 ωρών, κατάφεραν να καθηλώσουν τον κόσμο, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν είχαν καρέκλες!